Πως γίνεται να μπορείς να βοηθάς τους άλλους?

Καλησπέρα κι από μένα...!!!Είμαι καινουργιος στο φόρουμ.Θα σας εξηγήσω για τον τίτλο του θέματος αλλά πρώτα πρέπει να κάνω μία ερώτηση.Υπάρχουν επαγγελματίες ψυχολόγοι ή απλά όλοι απαντάμε με τα βιώματά μας?Αυτή η ερώτηση έχει να κάνει και με τον τίτλο.Λοιπόν για να μη το κουράζω.Πως γίνεται να μπορείς να βοηθάς τους άλλους σε μία δύσκολη περίοδο αλλά σε πολλές περιπτώσεις να μη μπορείς να το κάνεις στον ευατό σου...??Δηλαδή ενώ ξέρεις πιο είναι το σωστό,δεν το κάνεις.Ισως να σας βοηθήσω αλλιώς γιατί μπορεί και να σας μπέρδεψα.Εστώ ότι ''εγώ κι εσύ'' έχουμε το ίδιο πρόβλημα,καταθλιψη,και το ξέρουμε...Εγώ σε βοηθάω να βγείς από αυτό το ''λούκι'' και σου λέω τι είναι σωστό να κάνεις αλλά εγώ δεν μπορώ να τα εφαρμόσω στον ευατό μου...Γιατί?Ευχαριστώ ... :)

Για πολλούς λόγους. Θα σου γράψω τους δύο βασικούς:
1. Η έννοια της αποστασιοποίησης. Δηλαδή απέξω βλέπεις καθαρά κάποια πράγματα και βρίσκεις πανεύκολα την λύση βάση λογικής, εμπειριών, γνώσης, αγάπης κ.τ.π.
2. Από τηνθεωρία έως την πράξη η απόσταση είναι τεράστια π.χ. πρέπει να κόψω το κάπνισμα ή πρέπει να κάνω τρεις φορές την εβδομάδα γυμναστική το ξέρω ότι είναι το σωστό αλλά δεν το κάνω για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

Καλα μη το δενεις κ κομπο οτι αυτοι που συμβουλευεις το εφαρμοζουν κιολας κ μονο εσυ δε τα κανεις...επισης αυτος που συμβουλευει το κανει συνηθως βασει λογικης, δεν εχει συναισθητικο δεσιμο με τις καταστασεις του αλλου.

Εδω ειναι κυριως μελη που απαντουν με βαση την εμπειρια τους ή και την απειρια τους ενιοτε . . .
Καποια μελη τυχαινει να ειναι και ψυχολογοι......

Τωρα ως προς την ερωτηση σου οκ θα απαντησω προσωπικα. Εγω οταν απανταω σε ατομα που πασχουν απο την ιδια νοσο με εμενα ( ιψδ , καταθλιψη _) συνηθως γραφω πραγματα που με εχουν βοηθησει καθως και συμβουλες που μου εχει πει η ψυχολογος ή οι ψυχιατροι που πηγαινω. Και ναι καποια απο αυτα που γραφω δεν μπορω να τα εφαρμοσω τοσο καλα σε εμενα και νομιζω οτι αυτο οφειλεται πρωτιστως στο οτι η ασθενεια πολλες φορες ειναι πιο δυνατη απο την λογικη , και μερικες φορες σε προσωπικη αδυναμια .

Γιατί νοιώθουμε τον πόνο του άλλου κι έτσι μπορούμε να τον βοηθήσουμε Για εμάς τους ίδιους, μπαίνει μπροστά η ανασφάλεια, δλδ σκεφτόμαστε σε φάση κατάθλιψης αρνητικά κι έτσι το μέλλον μας φαίνετε μαύρο.Ακόμη και τώρα που συνέρχομαι...σκέφτομαι..αν ξανακυλίσω? Πάλι ένας γολγοθάς...Ο φόβος κι η ανασφάλεια μου κρυμμένα μέσα μου...Έχασα τα νιάτα μου...τη δουλειά μου...τη σχολή μου....απο αυτό το πράγμα....δε χάρηκα...κτλ κτλ.......Ενώ όταν βλέπουμε άλλο άτομο θα του πούμε..κοίτα...μην αφήνεις την αγωγή σου..θα σου περάσει....θα κάνει το κύκλο του....πολλοί δε ξαναπέσανε.....

Μα η απαντηση ειναι προφανης φιλε μ! Καποιος π εχει βιωσει κατι μπορει καλυτερα απο καθε αλλον να βοηθησει καποιον αλλον στην ιδια κατασταση με αυτον! Κ ποσο μαλλον οταν το εχει ξεπερασει! Αυτο δν σημαινει ομως οτι υποκαθιστα το ρολο του γιατρου! Πχ εγω εχοντας περασει μεγαλο μερος της ζωης μ παλευοντας με τη βουλιμια, τωρα π εχω απεμπλακει απο αυτο, μπορω να αναγνωρισω τις εκδηλωσεις της ασθενειας σε αλλα ατομα κ να πω μια αποψη η οποια πιστευω οτι μετραει περισσοτερο διοτι εχω την αναλογη εμπειρια, εχω το βιωματικο δλδ! Αυτο δν σημαινει ομως οτι ετσι μονο λυνεται το θεμα! Πχ να στο θεσω αλλιως ενας καρκινοπαθης μπορει να λαβει καλυτερη στηριξη απο εναν πρωην καρκινοπαθη παρα απο εναν π δν ειχε ποτε εμπειρια με καρκινο, αυτο ομως δν σημαινει οτι δν θα κανει τις χημειοθεραπειες του κ τις ακτινοβολιες του! Ελπιζω να σε καλυψα! :)

Σας ευχαριστω πολύ...!!!Όλοι έχετε δίκιο.. :) Οπότε καιρός για ψυχολόγο ...

ετσι συμβαινει παντα. για τους αλλους εχουμε πιο ευκολα λυση απ' ο,τι για τον εαυτο μας. ειναι κανονας αυτο. το βλεπω απο τον εαυτο μου. καθομαι και διαβαζω ποστ εδω περα και δινω συμβουλες σαν να μην εχω εγω κανενα προβλημα και στον ευατο μου δε μπορω να δωσω συμβουλη και να τον βοηθησω.

Quote:

---

αυτος που συμβουλευει το κανει συνηθως βασει λογικης, δεν εχει συναισθητικο δεσιμο με τις καταστασεις του αλλου.

---

αυτο ακριβως.