καλησπερα σας ειμαι καινουρια εδω δεν ξερω απο που να αρχισω να σας λεω λοιπον ειχα δυσκολα παιδικα χρονια εξαιτιας του πατερα μου ειναι δυστροπος ανθρωπος και ενδιαφερεται μονο για τον εαυτο του παντα ετσι ηταν εχει κανει τη ζωη της μαμας μου μαυρη κ κατα συνεπεια κ τη δικη μου..απο μικρη ειχα παντα φιλους μαλλον γνωστους θα ελεγα και μεγαλωνοντας ειχα 2 καλες φιλες τελος παντων να μην σας τα πολυλογω εχω καταληξει να μαι μονη μου πλεον γιατι οι ανθρωποι κοιτανε πως να σου την πουνε χρησιμοποιουν εναντιον σου καθε τι που λες η απλα εσυ εχεις τα προβληματα σου κ ο αλλος σου λεει ενα χαζο προβλημα του τυπου μου σπασε το νυχι κ λες τι να πω κ ποιος να με καταλαβει.περα απο αυτα εχω και 7 χρονια σχεση με ενα παιδι καλος ειναι αν και δημιουργουνται γενικα προβληματακια..ειμαι 26 χρονων δεν δουλευω εχω μια μαμα διαμαντι που δυστυχως μεσα απο ολες τις κακουχιες δεν μπορεσε να βγει αλωβητη και εχει καταθλιψη πηγαινει βεβαια σε ψυχολογο και ειναι καπως καλυτερα..εγω απο την αλλη δεν ειμαι και πολυ καλα δεν ξερω αν φταιει το οτι δεν εχω φιλους πια ωρες ωρες λεω γιατι αλλες παλι λεω καλυτερα.Ωρες ωρες πεφτω ψυχολογικα και να σας πω την αληθεια σαν να μου αρεσει κιολας δν μπορω να καταλαβω ειλικρινα δεν ξερω τι θελω δεν μ αρεσει τιποτα καμια φορα σκεφτομαι γιατι γεννηθηκα ρε γαμωτο?Σας μπερδεψα αρκετα νομιζω σας ειπα λιγο απο ολα οτιδηποτε θελετε να με ρωτησετε περιμενω τα μηνυματα σας..καλο απογευμα