Είμαι ομοφυλοφιλη 28 ετών και είχα σχέση από τα 17 μου με μια συνομήλικη κοπέλα μέχρι και την Τρίτη στις 19/2/2013 όπου και μου ανακοινωσε οτι πλέον δεν υπαρχει ερωτισμός μεταξύ μας και μου ζήτησε να χωρίσουμε. Είχαμε πολλές δυσκολίες στο να προχωρίσουμε μαζί από την αρχή αυτής της σχέσης διότι οι γονείς και των δυο πλευρών ήταν εναντια στην ομοφυλοφιλια.Χρειαστικε να με διόξουν απο το πατρικό μου σπιτι, οπότε και εφυγα με εναν υπνοσακο μαζί της (στα 23 μου). Τα οικονομικά μας τότε δεν ήταν καλα οπότε και επιλέξαμε να έχουμε και 3 ατομο ώς συγκατοικο (ιδιων σεξουαλικων προτημισεων, επίσης γυναικα) το οποίο και εκμετελευτικε την σχέση μου με την συντροφο μου και συμπεριφερόταν σαν να ήταν το κακομαθημενο παιδί μας μες το σπίτι,δηλαδή δεν συμμετειχε πουθενα στις καθημερινες διαδικασιες.Η δικη μου ασχημη οικονομικη κατασταση όσο και της συντροφου μου κρατησε ακομη 4 χρόνια(επρεπε να παρουμε επιπλα ηλεκτρικες συσκευες κλπ) και αυτο σημαινει οτι ανεχτήκαμε και με το παραπανω την συγκατοικο.(να σημειωσω οτι ηταν παιδική μας φίλη) Στην οποία δεν είπαμε ποτε τίποτα. Στην συνεχεια διαλεξα να μετακομήσω καπου ώστε να είμαι μονη μου με την συντροφο μου.Αυτο έγεινε τον Μαρτη 2012.
Η συντροφος λογο του ότι έμεινε ανεργη,εκανα υπερωριες για να συντηρίσω το σπίτι.Αρα για 3 μηνες δεν βλεπόμασταν συχνα παρόλο που μεναμε στην ιδια στεγη.Εκείνη συνέχισε να κανει παρεα με την παιδικη μας φιλη,η οποια εχει αρκετα αστατη ερωτικη ζωη και αυτο σημαινει μεγαλο κυκλο γνωριμιων.Το οικονομικό κομματι για την εξοδο της το καλυπτε απο κεράσματα και εβγαινε σχεδον κα8ε μερα οσο εγω δουλευα.
Κάποια στιγμη, τον Ιούλιο του 2012 είχα ενα ατυχημα που με καθηλωσε στο κρεβατι για 3 μηνες. Δεν έχω παραπονο, η συντροφος μου με βοηθησε παρα πολυ στο να το ξεπερασω και να σταθω στα ποδια μου βιολογικα όμως παρελυψε το ψυχολογικο κομματι καθως δεν σταματησε τις εξόδους της, ασχετα αν εγω καποιες φορες μπορουσα να ακολουθησω. Η μεταβατικη μου περίοδος αναρρωσης κρατησε μεχρι και σημερα. Συγκεκριμενα το αισθητικο κομματι(γιατι χτυπησα προσωπο) ολοκληρωνετε απο τις επεμβασεις την δευτερα 24/2/2013. Οπότε καταλήγω στο συμπερασμα οτι η σεξουαλική μας ζωη δεν ήταν και η πιο συχνη απο την ωρα που νοικιασαμε παρεα.
Ο σκοπος που σας απασχολώ είναι ότι κατα καιρούς δίναμε υποσχέσεις(πριν ακομη παρουμε τον υπνοσακκο παραμασχαλα) οτί όπως και να κυλήσει η ζωή θα είνα η μια διπλα στην άλλη έστω και σαν φίλες.Με το επιχειρημα οτι δεν μπορεις να εχει τον αλλο για μια ζωη δεμενο στο κρεβατι σου. Ηρθε η ώρα λοιπον να αποδειχθουν αυτα τα λόγια. Γιατι μου ζήτησε να είμαστε φιλες αλλα παραλληλα εχει εξαφανιστει ζητώντας χρονο να συνηθισει στην ιδεα. Δεν ξερω πως να το χειρηστω. Ουτε το θεμα σπιτιου(καθως στο πατρικο μου δεν μπορω να γυρισω)ουτε το θεμα μεταξυ μας ουτε το θεμα των υπολοιπων φιλων οι οποιοι ειναι κοινοι. Ειναι κατι που πραγματικα επιθυμω να μην την χάσω απο την ζωη μου σαν φίλη. Δεν μου αρεσει οτι χωριζοντας απο μια σχεση οτι πρεπει να χασω και την κολλητη μου. Ειναι σωστο να σκεφτομαι ετσι? η πρεπει να παρω αποφαση να την χασω διαπαντως? μπορει να υρπαξει φιλια η είναι λογια ανασφαλειας και απο τις δυο..?
Ενιωθα οτι το προβλημα το προκαλεσα εγω λογο της γκρινιας μου αρχικα για την συγκατοικο,μετα της πολυωρης δουλειας μου και στην συνεχεια του ατυχηματος μου.
Ειχα αρκετα ξεσπασματα που δεν το συζητησε μαζι μου, παρα πηρε αποφασεις και μαλιστα χωρις να δωσει εξηγησεις.
Προσπαθησα αρχηκα να το λυσω με το να ζητησω μια δευτερη ευκαιρια ρωτοντας που εχω κανει λαθος. Η απαντηση που πηρα ειναι οτι δεν εχω κανει λαθος παρα το προβλημα είναι δικο της και δεν αξιζω όπως ειπε τετοια συμπεριφορα.(Μα εγω δεν εβλεπα κατι το αρνητικο.)Την αμεσως επομενη μερα πηρε τα πραγματα της και εφυγε απο το σπιτι χωρις παλι να συζητησει το οτιδηποτε. Απευθηνθηκα σε μια φιλη η οποια μπορει να με φιλοξενησει οσο επιθυμω,για να μπορεσει να παρει τα πραγματα της χωρις να ειμαι εκει. Η αμεσως επομενη μου κινηση ηταν να υπενθημησω τους ορκους που κατα καιρους διναμε περι φιλιας. και στις δυο περιπτωσεις οι απαντησεις ηταν ασαφεις του τυπου ναι ασε μου χρονο να σκεφτω και βλεπουμε... Τι προτεινετε? μπορω να τα καταφερω, εστω και να ειμαι σαν φιλη διπλα της. Την αγαπω πολυ και δεν θελω να χαθει στον χρονο οπως χαθηκαν οι γονεις μου.
Ευχαριστω για τον χρονο σας, ανυπομονω για την απαντηση σας. Φιλικα ΑΝΝΑ