Δε μπορώ να ξεπεράσω το χωρισμό μου

Καλησπέρα
Κάποιοι ίσως έχετε ξαναδεί θέματά μου, κάποιοι ίσως όχι.
Πριν δυο μήνες περίπου χώρισα μετά από 3 χρόνια σχέσης.
Δε συμφωνούσα ανέκαθεν με το χωρισμό αυτό, παρόλο που ίσως κ εγώ να συνέβαλα άθελά μου στην κατάληξη αυτή.
Προσπάθησα επανειλημμένα για επανασύνδεση, για να δώσω κ να πάρω εξηγήσεις, αλλά μάταια. Δεν υπήρξε ανταπόκριση. Ξαναπροσπάθησα. Και ξανά... Και ξανά... Τίποτα.
Και τώρα... κυλιέμαι στα πατώματα κλαίγοντας, ρωτώντας τον εαυτό μου συνέχεια "γιατί", προσπαθώντας να βρω εξηγήσεις. Βγαίνω έξω με φίλες κτλ, αλλά τπτ δε με γεμίζει. Πώς μπορώ να το ξεπεράσω; Τον σκέφτομαι συνέχεια, δε ξέρω τι να κάνω

Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Αυτους του 2 μηνες περιπου απο τοτε που χωρισες, υπηρξε καποια επικοινωνια οποιουδηποτε ειδους?

Ναι υπήρξε. Ήταν αυτές οι φορές που προσπαθούσα για επανασύνδεση

η μονη λυση ειναι να βρεις αλλον αν δεν υπαρχει περιπτωση να τα ξαναβρειτε χρειαζεσαι επιγοντος αλλο ψαξε για γνωριμιες εγω θα σου ελεγα αν βρεις καπιον που να νιαζετε να σε στηριξει μινε μαζι του

Αλέξανδρε, σε όποιον κ αν κοιτάζω. βλέπω το πρόσωπο του πρώην συντρόφου μου. Είναι απίθανο αυτή τη στιγμή να μπεί κάποιος άλλος στη ζωή μου. Έτσι το θεωρώ εγώ τουλάχιστον. Γιατί αυτός είναι ο μόνος που άγγιξε έτσι την καρδιά μου, πέρασα 3 υπέροχα χρόνια μαζί του.

οταν προσπαθησες να επανασυνδεθεις τι σου απαντησε

Ε ειναι πολυ προσφατο ρε αστιναμ. Για τριχρονη σχεση, με δεσιμο μεσα απο καταστασεις κλπ θελεις πολυ χρονο ακομη. Ομως αν θυμαμαι καλα χωρισες γτ δεν ηθελε συγκατοικηση? Ε δε θα μπορουσατε να μενει ο καθενας σπιτακι του κ να βγαινετε ραντεβουδακια? Αυτος ειναι ο λογος ή υπαρχουν κ αλλα πραγματα?

"Δε ξέρω, άστο κ βλέπουμε", "Φτάσαμε εδώ εξαιτίας πολλών γεγονότων", "Πάει πολύς καιρός από τότε που μου είπες 'σ αγαπώ'", κ σιγά σιγά άρχισε να το γυρνάει προς τα μένα. Κοινώς ότι εξαιτίας μου φτάσαμε εδώ. Άρνηση να βρεθούμε, μόνο για να μου επιστρέψει κάποια πράγματα. Άρνηση να κάνει μια προσπάθεια, να δώσει μια ευκαιρία σε μας. Άρνηση. όλο άρνηση.

Κυρίως αυτός. Τώρα αν μπήκε κ καμιά γκόμενα στη μέση, αυτό δε το ξέρω

Καλα μη νομιζεις οτι περνας τιποτα πρωτοτυπο, καθημερινα χιλιασες κοσμος χωριζει και περναει ακριβως τις ιδιες φασεις. Μαλιστα οι ψυχολογοι εχουν αναγνωρισει και κωδικοποιησει στη βιβλιογραφια ενδεικτικα τα σταδια που διερχοντε 2 ατομα στο χωρισμο. Τωρα για σενα ειναι πολυ προσφατο. Φανταζομαι θα παιζει σαν ταινια ολη μερα στο μυαλο σου, θ ακους ραδιο και εχουν αποκτησει σημασια τα τραγουδια. Παντως καλο ειναι να βρεις τι εφταιξε πραγματικα, πισω απ τις λεξεις. Που ξερεις, μπορει να επανασυνδεθεις αν παψουν να υφιστανται οι λογοι που οδηγησαν στη ρηξη. Εκεινο που θυμαμαι ειναι οτι αισθανοταν ανασφαλεια επειδη το σπιτι δεν ηταν στο ονομα του, αλλα αυτο ειναι δικαιολογια.

Το θέμα είναι να το αφήσω μήπως κ σκεφτεί κ θελήσει για επανασύνδεση, ή να συνεχίσω να προσπαθώ?

Quote:

---

Originally Posted by astimatnam

Το θέμα είναι να το αφήσω μήπως κ σκεφτεί κ θελήσει για επανασύνδεση, ή να συνεχίσω να προσπαθώ?

---

Αγαπη να σου πω... ? Πρεπει να σταματησεις να προσπαθεις. Ακου και εμενα. Μολις βγηκα απο 11 χρονια σχεσης. Οσο και να προσπαθεις εκεινος τοσο θα σε αποφευγει για να σε κανει να νιωσεις απεχθεια και καποια στιγμη να σταματησεις να τον κυνηγας. Φανταζεσαι εστω για μια στιγμη την φατσα του οταν σκαει μυνημα απο εσενα?? Εγω παλι εχω μια εικονα: Ωχ παλι αυτη. Αραξε. Δεν ειναι ο τελευταιος αντρας πανω στην γη. Σιγουρα θα ποναει η απορριψη. Βρες απο που πηγαζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ομως αυτος ο πονος. Ειμαι βεβαιη οτι κατι αλλο σε τσιγκλαει μεσα σου και δεν ειναι ο τυπος. Ο τυπος ειναι απλα η αφορμη να ψαξεις μεσα σου να δεις απο που προερχετε αυτη η φρικη οταν νιωθεις απορριψη.

Γτ τι προσπαθειες κανεις? Αφου λες 2 μηνες δε μιλατε. ή μιλατε? του στελνεις εσυ εννοεις?

Άννα μετά από 11 χρόνια σχέσης πολύ κουλ σε βρίσκω.... Αξιοθαύμαστο θα έλεγα... κεράσι ναι, του στέλνω εγώ. Μαλακίες κάνω ε??

Quote:

---

Originally Posted by astimatnam

Άννα μετά από 11 χρόνια σχέσης πολύ κουλ σε βρίσκω.... Αξιοθαύμαστο θα έλεγα... κεράσι ναι, του στέλνω εγώ. Μαλακίες κάνω ε??

---

Πονεσα, εκλαψα συρθηκα στον δρομο σαν την τρελη .... και?? τι καταλαβα? εκλεισε ο κυκλος του παει. Κραταω αποσταση απο το γεγονος σαν να το ζουσε καποια φιλη μου και οχι εγω. Τι θα την συμβουλευα? τι θα της ελεγα? τι θα εκανα για εκεινη... Αν δεν στηρηξεις τον ευατο σου μονη σου εσυ που τον φιλοξενεις, ο αλλος γιατι να το κανει? Δεν κανεις μαλακειες. κανεις αυτα που αισθανεσαι και ειναι απολυτα φυσιολογικο. Φτανει ομως. Και πες οτι γυρισε. Σου κανει το χατιρι. σε λυπατε και παντρευεστε κανετε παιδια και μετα λουις ο φιλος... εκει να σε δω. Ακομη εισαι νεα. ΖΗΣΕ.