Καλησπέρα! Είμαι νέο μέλος, έχω ένα πρόβλημα και θα ήθελα τη βοήθειά σας.
Πρόσφατα έγινα 21 και φέτος δίνω ξανά πανελλήνιες. Όταν έδινα τη χρονιά που ήμουν 18 δεν είχα στόχο, δε με ενδιέφερε να περάσω σε κάποια σχολή. Περνώντας ο καιρός και συνειδητοποιώντας ότι πρέπει κάτι να κάνω με τον εαυτό μου άρχισα να ψάχνομαι. Για να μη τα πολυλογώ, έχοντας βρει κάποιον τομέα που μου κέντρησε το ενδιαφέρον και με έκανε να θέλω να μαθαίνω όλο και περισσότερα και να ασχολούμαι μ' αυτόν, αποφάσισα να δώσω πανελλήνιες για να ασχοληθώ με το αντικείμενο που επέλεξα. Ήμουν κοντά, αλλά δε τα κατάφερα και πέρασα σε μία παρεμφερή αλλά κατώτερη σχολή γειτονικής πόλης. Εγώ είχα επιλέξει να δώσω ξανά πανελλήνιες (όπως και θα κάνω, παρακολουθώντας και κάποια μαθήματα της σχολής που πέρασα σε περίπτωση αποτυχίας και φέτος) αλλά, λόγω του ότι είμαι υπερβολικά απαισιόδοξος, δε πιστεύω σε εμένα και δε πιστεύω ότι θα τα καταφέρω, όπως και τη προηγούμενη φορά.
Το πρόβλημα είναι, λοιπόν, ότι αυτό με επηρεάζει καθημερινά και πολύ έντονα. Όλη μέρα σκέφτομαι την αποτυχία, δε μπορώ καν να θυμηθώ από το καλοκαίρι και μετά μία περίοδο που να ένιωθα χαρούμενος ή έστω ήρεμος, αυτό ρίχνει και την απόδοση της μελέτης μου αισθητά και μου αποσπά συνεχώς τη προσοχή και γενικά είμαι πάντα σε μία κατάσταση έντασης την οποία όμως δεν εξωτερικεύω ποτέ. Λόγω του κλειστού μου χαρακτήρα, οι στενές μου φιλίες είναι λίγες και λόγω συγκυριών, δεν έχω τη δυνατότητα να μιλήσω με κανέναν πια για το ό,τι με απασχολεί και όλο αυτό με "τρώει" συνέχεια.
Το ενδεχόμενο να παρακολουθώ τη σχολή που έχω ήδη περάσει δε θέλω καν να το σκέφτομαι, δε μου αρέσει, θεωρώ ότι επαγγελματικά δε θα μου δώσει τίποτα και ότι θα έχουμε χαλάσει αρκετά χρήματα για κάποιες σπουδές οι οποίες δε θα μου προσφέρουν το παραμικρό, κάτι που με κάνει μη βλέπω κανένα μέλλον για 'μένα. Να δώσω κι άλλη φορά δε πρόκειται, δε θα με αφήσουν.
Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι που να με κάνει να χαλαρώσω, από φίλους ή γνωστούς δε περιμένω βοήθεια και γενικά γίνομαι όλο και πιο μπερδεμένος και κλειστός. Καινούριους ανθρώπους δε μπορώ να γνωρίσω, να εκτονώσω κάπως την έντασή μου δε γίνεται και δε ξέρω τι να κάνω... Νοιώθω συνεχώς πιεσμένος και απογοητευμένος. Σπάνια, πλέον, να κοιμηθώ καλά και αρκετά. Να συνεχίσω να 'μαι έτσι μέχρι να περάσει ο καιρός και μετά βλέπω; Τί μου προτείνεται;
