Η σχέση μου με αποσυντονίζει...
Καταρχήν καλημέρα και καλώς σας βρήκα (νεούδι γαρ).
Θα ήθελα κάποια γνώμη σχετικά με αυτά που θα γράψω ή και κάποια συμβουλή εάν είναι εφικτή.
Εδώ και 4 μήνες περίπου είμαι με μία κοπέλα με την οποία σε γενικές γραμμές περνάμε πολύ καλά. Δεδομένου ότι ζούμε σε διαφορετικές πόλεις (με μπόλικη απόσταση μεταξύ τους), βρισκόμαστε περίπου 2 φορές το μήνα για 4-5 μέρες.
Στην αρχή, υπήρχε πολύ έντονο το ερωτικό συναίσθημα και το πάθος και είχαμε φτάσει σε σημείο να μιλάμε και για πιθανή μετακόμιση (μακροπρόθεσμα βέβαια) εφόσον είμαστε καλά μαζί. Γνωριζόμασταν ήδη 1 χρόνο πριν και σίγουρα υπήρχε χημεία κυρίως από μέρους της, αλλά δεν εκδηλώθηκε επειδή ήμουν ήδη σε σχέση.
Πριν περίπου ένα μήνα η κοπέλα μου άρχισε να περνάει μία προσωπική κρίση που ξεκίνησε με τη δουλειά της και σιγά σιγά παρύσυρρε και τα υπόλοιπα. Άρχισε να αγχώνεται με εμάς (αν θα μείνουμε κάποια στιγμή στην ίδια πόλη και τί θα κάνουμε), με τη ζωή της γενικά, κλπ κλπ. Εκείνη την περίοδο την είχα επισκεφτεί και για 10 μέρες και για πρώτη φορά ήταν άλλος άνθρωπος. Η σεξουαλική, ακόμα και η σωματική, επαφή περιορίστηκε δραματικά, εκείνη ήταν σε διαρκώς οξύθυμη και καταθλιπτική διάθεση, και σιγά σιγά μου μετέδωσε κι εμένα μία ανασφάλεια. Τις τελευταίες 2-3 μέρες ήταν καλύτερα τα πράγματα. Μου είπε ότι αποφάσισε να σταματήσει να σκέφτεται το μέλλον και να μην αγχώνεται και γενικά να αφήσουμε τα πράγματα να κυλίσουν (πράγμα το οποίο την είχα συμβουλεύσει εγώ..)
Μεσολάβησε μία περίοδος που ήμασταν χώρια πάλι όπου υπήρχε μία συνεχής αρνητική ένταση στο τηλέφωνο και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο που βρεθήκαμε πάλι ήμασταν πολύ πιο χαλαροί και περάσαμε καλά. (Όλα αυτά συνοψίζοντας...).
Από όλη αυτή την ιστορία, πιο πολύ με προβληματίζει ο εαυτός μου. Μετά την πρώτη κρίση, έχω αρχίσει να νοιώθω ανασφαλής. Η ζήλεια με κυριεύει πολλές φορές (χωρίς ιδιαίτερο λόγο), και γενικά έχω ένα άγχος με την εξέλιξη της σχέσης. Έχω φοβίες, ότι η κοπέλα μου έχει απομακρυνθεί πολύ και φοβάται να με χωρίσει. Ψάχνω συνεχώς λόγια και κουβέντες επιβεβαίωσης, αλλά όποτε τα εισπράττω είναι προσωρινά. Υπάρχει ένα πιο γενικό επίφοβο συναίσθημα που επισκιάζει τα πάντα.
Σε λίγο καιρό θα πάμε μαζί διακοπές και συνεχώς μου λέει πόσο το περιμένει. Έχω φτάσει σε σημείο όμως να πιστεύω ότι το λέει πιο πολύ για τις καθεαυτώ διακοπές παρά για το ότι θα περάσουμε χρόνο μαζί.
Αυτά τα συναισθήματα δεν είναι χαρακτηριστικά μου. Υπήρξα σε διαφόρων ειδών σχέσεις και μέχρι και την τελευταία μου, πάντα είχα έναν έλεγχο και μία λογική επιβολής σε εγκεφαλικές ή ζηλότυπες χαζομάρες. Αυτή τη φορά όμως νοιώθω ότι είναι εκτός ελέγχου.
Επειδή είναι γενικά ανεξάρτητο άτομο και θέλει το χώρο και το χρόνο της (όπως και εγώ άλλωστε), φοβάμαι να της ζητάω συνεχώς επιβεβαιώσεις ή να ξεκινάω σοβαρές συζητήσεις γιατί ξέρω ότι μπορεί να γίνονται καταπιεστικές. Νοιώθω απλά ότι δεν είμαι ο εαυτός μου πια. Η αυτοπεποίθηση που έχω εδώ και αρκετά χρόνια είναι σα να έκανε μία τεράστια και ακαριαία βουτιά.
Λίγα πράγματα για το παρελθόν μου:
- Πριν περίπου 4 μήνες, χώρισα με την κοπέλα με την οποία είχαμε σχέση περίπου 4,5 χρόνια. Ο χωρισμός δεν ήταν ιδιαίτερα επίπονος, καθώς είχαν προηγηθεί περίοδοι όπου "μέσα μου είχα ήδη χωρίσει". (Η σχέση ήταν κατά κανόνα ανισόρροπη με τη συγκεκριμένη κοπέλα να μου φέρεται άσχημα, να έχει απιστήσει 3 φορές και γενικά να δείχνει σημάδια αστάθειας. Ο λόγος που παραμείναμε μαζί 4,5 χρόνια μάλλον δεν αφορά το παρόν)
- Οι προηγούμενες σχέσεις μου ήταν αναμεικτής διάρκειας, επιπέδου και περιεχομένου.
- Μένω μόνος μου και γενικά είμαι ανεξάρτητος οικογενειακά, οικονομικά και επαγγελματικά.
- Α... είμαι 31 χρονών μαντράχαλος :)
Λίγα πράγματα για αυτή:
- Δε την έχει χωρίσει ποτέ κανείς! Πάντα εκείνη έφευγε από σχέσεις, είτε επειδή έχανε το ενδιαφέρον της, είτε επειδή κάτι δεν πήγαινε καλά.
- Έχει και αυτή έντονο παρελθόν με διαφόρων ειδών σχέσεις.
- Γενικά εκφράζει μία φοβία απέναντι στις έννοιες "γάμος", "σχέση", "δέσμευση". Έχει δηλώσει όμως πως αν ποτέ έκανε παιδί, θα ήθελε να είναι δικό μου (!)
- Είναι 29 χρονών γαϊδούρα :)
