Τελικά τι γίνεται;

Καλημέρα σε όλους,

Είχα γράψει και παλιότερα σε αυτό το φόρουμ. Με είχαν διαγνώσει με διπολική διαταραχή και ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή την οποία σταμάτησα μόλις πήγα στο στρατό. Από μικρός ήμουν ένα ήσυχο και μαζεμένο παιδί. Ευαίσθητο και ντροπαλό. Υπερβολικά θα έλεγαν κάποιοι. Φοβόμουν να ανοιχτώ και δύσκολα έκανα παρέες καθώς φοβόμουν να μην πληγωθώ και επίσης σκεφτόμουν ότι εγώ δεν είμαι τόσο <<καλός>> ή ότι δεν <<αξίζω>> όσο τα άλλα παιδιά.

Μετά από πολύ άγχος και βάσανα παλεύοντας με τις φοβίες μου κατάφερα μετά από 10 χρόνια να πάρω το πτυχίο μου. Ταυτόχρονα έβγαλα και το δίπλωμα του αυτοκινήτου και πήρα την απόφαση να έρθω μόνος μου στην Κύπρο - τόπο καταγωγής της μητέρας μου - ώστε να ξεκινήσω το μέλλον μου έστω και στα 28. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολα και με πείραζε το γεγονός ότι μου έλεγαν να είμαι πιο ανοιχτός και να κάνω παρέες και γνωριμίες μόνος μου ώστε να βρω δουλειά. Βρέθηκε όμως ένας παλιός γνωστός και με πρότεινε σε μια δουλειά εποχιακά για το καλοκαίρι με έναν ικανοποιητικό μισθό για τα δεδομένα της εποχής. Εκεί έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό. Όλοι με συμπάθησαν και μάλιστα μου πρότειναν όταν έληξε η σύμβαση το Νοέμβριο του 2012 να με ξαναπάρουν του χρόνου. Εγώ έκατσα ένα μήνα άνεργος και πάλι μέσα από μια άλλη πρόταση πήγα να δουλέψω σε ένα mini market στην νυκτερινή του βάρδια 12 με 8 το πρωί. Έκανα εκεί 3 μήνες και αρχές Φεβρουαρίου, μετά από παρότρυνση της ψυχολόγου που με παρακολουθούσε στην Ελλάδα και κρατάμε επαφή, είπα να στείλω κάποια βιογραφικά σε εταιρείες σαν άσκηση.
Για να στείλω το πρώτο έκανα περίπου 2 μέρες :). Το απόγευμα της ίδιας μέρας έλαβα απάντηση από τον general manager της εταιρείας που με ρωτούσε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο για τη φύση της δουλειάς. Μιλήσαμε την επόμενη ημέρα και αφού μου είπε ότι η δουλειά θα έχει και oncall και ταξίδια για εγκαταστάσεις σε εμπορικά πλοία σε σχεδόν όλο τον κόσμο.
Όπως καταλαβαίνετε μεγάλη αλλαγή για εμένα. Του είπα ότι δεν έχω πρόβλημα και κανονίσαμε ραντεβού για συνέντευξη την επόμενη εβδομάδα. Πήγα, είχα άγχος κλασικά :), αλλά μίλησα αγγλικά με τον πρόεδρο της εταιρείας που έχει έδρα την Αμερική και πίστευα ότι ότι μπορούσα έκανα. Έφυγα και το ξέχασα. Μετά από μια εβδομάδα με ξανακάλεσαν να μιλήσουμε πάλι αλλά με την ομάδα των τεχνικών. Εκεί αγχώθηκα για τα καλά. Άρχισαν τα ερωτήματα. Τι θα με ρωτήσουν; Πως θα με δουν; Τελικά πήγα και ήμουν τρακαρισμένος. Ο manager το κατάλαβε και αφού τελικά δεν με ρώτησαν κάτι τρομερό μου είπε ότι θα τα ξαναπούμε. Ο άνθρωπος είχε αποφασίσει να με προσλάβει αλλά εγώ με την συμπεριφορά μου πήγα να το γκρεμίσω. Τελικά το βράδυ με πήρε τηλέφωνο και αφού μου είπε ότι θέλει να με δει πιο aggresive και να μην απογοητεύομαι και να ξεπερνώ τα λάθη μου, μου είπε να ξεκινήσω σε 2 εβδομάδες μάλιστα για να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ.
Χτες μετά από δύο εβδομάδες που ξεκίνησα μας έκανε τραπέζι ο πρόεδρος σε μια ταβέρνα σε μακρινή απόσταση από το σπίτι μου σχεδόν 1 ώρα απόσταση. Πήγα, καθίσαμε σχεδόν 4 ώρες και μετά ξεκίνησα την επιστροφή. Λίγο πριν φτάσω είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο, ευτυχώς μόνος μου, που με φόβισε. Κάλεσα οδική βοήθεια και πήρα το αυτοκίνητο σπίτι. Σκεφτόμουν τώρα τι θα κάνω και ότι αν την έπαθα έτσι, και κάνω έτσι με ένα ατύχημα, με τα ταξίδια για εγκαταστάσεις σε πλοία στην άκρη του κόσμου τι θα κάνω;
Τώρα θα φτιάξω το αυτοκίνητο γιατί ευτυχώς η ζημιά δεν είναι τόσο τρομερή και θα συνεχίσω. Όσο με πάει. Φοβάμαι πριν ξεκινήσω μια καινούργια κατάσταση αλλά προσπαθώ.

Δεν ξέρω αν μπείτε στον κόπο να διαβάσετε όλο αυτό το σεντόνι αλλά νιώθω ευάλωτος και ήθελα να τα μοιραστώ με κάποιον.

καλά έκανες και το μοιράστηκες μαζί μας... Το άγχος θα υπάρχει όσο του δίνεις χώρο στην ζωή σου... έχεις κάνει μία καινούργια αρχή και αυτό ειναι τέλειο!!!!!!!!!!!! προσανατολίσου σε αυτο και μόνο αλλα με θετική σκέψη... μην σκέφτεσαι τι θα γίνει με τα ταξίδια στην άκρη του κόσμου με άγχος.. άλλαξε την οπτική σου και σκέψου τι νέες εμπειρίες θα μου προσφέρει όλο αυτό, πόσους νέους ανθρώπους θα γνωρίσω, πόσο προς τα καλύτερο θα αλλάξω την ζωή μου... θετική σκέψη και έλεγχος των κακών συναισθημάτων κ σκέψεων.. Θα πάνε όλα σούπερ αρκεί να το θέλεις!!!!

Ποιός είπε ότι η ζωή είναι εύκολη? Και άνχη και απο όλα. Και πάλι καλά να λές εως εδώ επαγγελματικά σου ήρθαν όλα καλά. Λοιπόν εφοσον δεν είναι εύκολη, ένα ξέρω. πορεύσου και αρπαζε τις ευκαιριες που σου τυχαίνουν..είναι μια αλλαγή ναι το ξέρεις κι άρα δε θα συμβει τίποτε, το αντίθετο τα καλύτερα θα σου τύχουν. Καλη δύναμη!

Τ έχεις σπουδάσει ρε φίλε κ όλοι σε παραλανε για δουλειά

Mπραβο ρε φιλε, πραγματικα χαιρομαι οταν διαβαζω τετοια ποστ. Μην μασας καθολου προχωρα, η δουλεια φανταζομαι οτι ειναι και πανω στο αντικειμενο που σπουδασες οποτε οτι καλυτερο μπορει να συμβει. Λογικο ειναι να εχεις καποιο αγχος, ειναι τεραστιο ξεκινημα για τον οποιοδηποτε αν το καλοσκεφτεις, γι αυτο αραξε τις δυο βδομαδουλες χαλαρωσε, εστιασου στα θετικα της νεας αυτης αλλαγης και εσω ετοιμος, τα καλυτερα ερχονται!.