Νιώθω ότι χάνω την ζωή μου.

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι νέα στο Forum και έχω την ανάγκη εδώ και καιρό να μιλήσω, να βγάλω αυτά που νιώθω, να ξαλαφρώσω ίσως...
Είμαι 29 ετών και γενικά ήρεμη σαν άνθρωπος. Τα τελευταία χρόνια η μητέρα μου έχει μία σοβαρή ασθένεια που δεν της επιτρέπει να κινείται μόνη της. Η κατάσταση της δυστυχώς είναι μη αναστρέψιμη. Το πρόβλημα μου όμως δεν είναι η μητέρα μου, δεν θεωρώ πρόβλημα την μητέρα μου. Δυστυχώς εκείνη είναι ο καλύτερος άνθρωπος που ξέρω. Το πρόβλημα μου είναι ο πατέρας μου που συμμετέχει ελάχιστα στην φροντίδα της. Θεωρεί ότι από την στιγμή που δίνει χρήματα για τα φάρμακά της είναι καλυμμένος. Όσες φορές την προσέχει δυσανασχετεί και της φωνάζει. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει και εξωσυζυγική σχέση ( Αν και θεωρώ ότι είχε διάφορες στην ζωή του) εγώ προσπαθώ να προστατεύσω την μαμά μου κάνοντας συστάσεις και συζητήσεις μαζί του εκείνος όμως το αρνείται και με βγάζει τρελή. Αν δεν την παραμελούσε μπορεί να μην με ένοιαζε, αλλά την παραμελεί βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες για να είναι εκτός σπιτιού.
Εγώ έχω σχέση εδώ και τέσσερα χρόνια με ένα άντρα και τα τελευταία δύο είμαστε και αρραβωνιασμένοι. Ο πατέρας μου τον τελευταίο χρόνο δεν τον θέλει.(Μάλλον επειδή ο σύντροφός μου τον είδε με την άλλη γυναίκα) Κάνοντας μου τεράστιο ψυχολογικό πόλεμο με αμέτρητους και ομηρικούς καυγάδες...
Έξω στον κόσμο δείχνει τον στοργικό-συμπονετικό σύζυγο και μέσα στο σπίτι είναι τελείως αδιάφορος.
Νιώθω ότι ζω σε μία παράνοια....
Έχω αρχίσει να παίρνω βαλεριάνες ή πίνω αλκοόλ για να ηρεμώ...Τα νεύρα μου και οι αντοχές μου είναι σε οριακά επίπεδα!!
Έχω να δω τον σύντροφό μου δύο μήνες. (δυστυχώς ή ευτυχώς είναι ναυτικός και δεν τον βλέπω όσο συχνά θα ήθελα.)
Θέλω γρήγορα να αλλάξουν τα πράγματα... Δεν μπορώ άλλο!!!
Χάνω το μυαλό μου!!!
Δεν ξέρω εάν υπάρχει λύση, απλά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου!

Ευχαριστώ όσους διαβάσετε και όσους μου στείλετε την γνώμη σας.
Να είστε όλοι καλά...

ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΧΩΡΙΣΕ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ?

Καλησπέρα Κεράσι,
Δυστυχώς η μαμά μου τον αγαπάει πάρα πολύ... Ακόμα και τώρα τον κοιτάζει με λατρεία... Είναι από παιδιά μαζί.
Μέσα της είμαι βέβαιη ότι τον δικαιολογεί. Όπως μου έχει πει δεν μπορεί να του προσφέρει ότι θα ήθελε....

Τοτε καλο ειναι να αποστασιοποιηθεις απο τις ενοχες για τη μανα σου, διοτι ειναι επιλογη της το να διαγει τοσα ετη κατ αυτο τον τροπο, ας φαινεται αντιφαση. Δεν ειναι ολες οι επιλογες μας ορθολογικες, ειδικα στα θεματα των ερωτικων σχεσεων. Η φραση της οτι δεν προσφερε αυτα που ηθελε ο συζυγος, παλι ειναι μια χιλιοπαιγμενη δικαιολογια. Πρεπει λοιπον να δεις τη δικη σου πορεια. Τουλαχιστον να μην επηρεαζεσαι εσυ απο το ασχημο κλιμα που δημιουργει ο φαδερ. Πιστευω οτι αν μπορεσεις να ζησεις μονη σου σε δικο σου χωρο, τοτε θα νιωσεις μια πρωτογνωρη αισθηση ελευθεριας. Ξερω οτι πιθανως να μην εχεις την οικονομικη δυνατοτητα, πρεπει ομως να κινηθεις προς αυτη την κατευθυνση. Να ξερεις παντως οτι αυτο που περνας και περασες μονο πρωτοτυπο δεν ειναι για την ελληνικη κοινωνια, απλως δεν προβαλλεται. Ειναι η ιδια κλασσικη ιστορια που κανουν οι παντρεμενοι ως επι των πλειστων και ο ιδιος ρολος που αναλαμβανουν τα παιδια, να προστατευουν. H μανα σου τα παθε γιατι ειναι καλοπροαιρετη, απο καλοσυνη δηλαδη. Εσυ υποφερεις γιατι εισαι ηρεμο ατομο, δε θες τις εντασεις και εχεις χαμηλη διεκδικητικοτητα. Λες οτι εχεις σχεση και μαλιστα εισαι αρραβωνιασμενη. Δε μενετε σε δικο σας χωρο?

Η δική μου γνώμη είναι να σταματήσεις να προσπαθείς να αλλάξεις τον πατέρα σου.Δεν θα τα καταφέρεις για τον απλό λόγο ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.Φθείρεις τον εαυτό σου χωρίς λόγο.Εσύ κάνε για τη μητέρα σου αυτό που θέλεις και μπορείς.Οι γονείς σου έχουν διαμορφώσει τη σχέση τους και πιθανόν είναι ικανοποιημένοι απ'αυτήν.Εσύ είσαι θεατής.Η μητέρα σου δεν είναι μωρό.Ξέρει περισσότερα απ'όσα σε αφήνει να νομίζεις ότι ξέρει,όπως συμβαίνει με όλους τους βολεμένους ανθρώπους.Εγώ θα σου έλεγα να αποστασιοποιηθείς. Εφόσον ο φαδερ λύνει τα θέματά του με χρήματα ας λύσει κι αυτό.Ας προσλάβει μια γυναίκα να φροντίζει τη γυναίκα του.Εσύ δεν είσαι νοσοκόμα.Να φροντίζεις τη μητέρα σου αλλά ως εκεί που δεν επηρεαζει τη ζωή σου.Για πρώτη φορά θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα.

Φανούλα συμφωνώ απόλυτα και με τους δύο προλαλήσαντες. Και το θέμα της σχέσης μεταξύ των γονιών σου, άσε να το διαχειριστούν μόνοι τους, χωρίς συστάσεις από εσένα. Εσύ διαφύλαξε τη δική σου τη σχέση και την αυτονομία σου.