Είναι η οικογένειά μου στη μέση
Είναι η οικογένειά μου ρε γαμώτο. Είναι τόσο καλοί. Ο πατέρας μου: Άγιος. Η μάνα μου: Παναγία. Παλεύουν μία ζωή για να μας μεγαλώσουν. Τρεις είμαστε. Ο μεγάλος έχει τώρα δικιά του οικογένεια. Ο μικρός στη σχολή και πολύ καλός. Εγώ είμαι που τα διαλύω όλα. Τους ζήτησα να με διώξουν από το σπίτι. ΌΧΙ η απάντηση. Θα πονέσουν πολύ αν με χάσουν, δεν τους αξίζει. Πονάω όμως και εγώ (εμένα μου αξίζει;;; ίσως). Να φύγω; αν φύγω υπάρχει μόνο ένας προορισμός. Βρήκα μία καλή κοπέλα που με αγαπάει και θέλει να με βοηθήσει. Δεν την αφήνω. Δεν της μιλάω. Δεν θέλω να την μπλέξω. (είναι τόσο καλή και όμορφη. ήταν ανάγκη να την γνωρίσω τώρα;) Να φύγω; Θα κλάψουνε πολλοί αλλά οι πιο πολλοί απλά δεν θα το μάθουν. Δεν θα ενδιαφερθούν για έναν άγνωστο. Όλοι για το τομάρι τους. Λεφτά, χάρες, βοήθεια.. όλοι από εμένα τα θέλουν. (εγώ γιατί δεν θέλω τίποτα από κανέναν;) Να φύγω; είναι οι οικογένειά μου. διατεθειμένοι να χαλάσουν τα πάντα για μένα. όσο μένω όμως, μόνο εγώ τους χαλάω. Με βλέπουν οι γνωστοί και σκύβουν το κεφάλι. Θέλουν να μου πουν " πως είσαι έτσι ρε; που πήγε ο άλλος;". Τους βλέπω, είναι αμήχανοι μπροστά μου. Εγώ όμως είμαι αυτός που πονάει. Πονάει και δεν μιλάει. Τι να πω; τα προβλήματά μου; μόνος μου τα δημιούργησα. Μόνος μου έμπλεξα. Να φύγω; Ξέρω η ζωή είναι ωραία (για τους άλλους). Ξέρω, θέλει προσπάθεια, θέλει κυνήγι. μπορώ να κάνω πολλά. αλλά. Είμαι 25. Θέλω να φύγω, να κοιμηθώ. είναι η οικογένειά μου. τους λυπάμαι. Αλλά τώρα λυπάμαι Εμένα.
Φοβάμαι να φύγω. Φοβάμαι να μείνω.