Όπως και παλαιότερα, ετσι και τωρα έρχομαι συχνα αντιμέτωπος με ένα (πιθανόν) άλυτο πρόβλημα:αυτό της απουσίας της ερωτικής επιθυμίας. Είμαι 24 δεν ειχα σχεση (ποσο μαλλον ολοκληρωμενη) και ουτε καν την επιθυμία για αυτή. Τους τελευταίους μήνες, νιώθω ότι έχω φτάσει σε ένα τέλμα: ολοκληρωνοντας τις σπουδές και έχοντας μια δουλειά, έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται: και τώρα τί κάνουμε; Βλέπω τους γύρω μου να έχουν σχέσεις και να προχωρούν τη ζωή τους... Νιώθω ότι δεν έχω κάτι άλλο να περιμένω ως προσδοκία σε προσωπικό επίπεδο και να βρίσκομαι τη χαρά σε αυτή που βρίσκει η πλειονότητα...
Να αναφέρω πως στην προ-εφηβική ηλικία έχασα έναν από τους 2 γονείς...
Τον τελαυταίο καιρό θυμάμαι με νοσταλγία κατάστασεις που έχω ζήσει , ευχάριστες η μη, και νιώθω πως θέλω να επιστρέψω σε αυτές...Δεν μπορώ και δε θέλω να πιστέψω πως ο χρόνος περνάει...