ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Τις τελευταιες μερες ειμαι πολυ θλιμμενος. Διαβαζω τα παλια μου ποστ και αυτα με κανουν ακομα πιο θλιμμενο. Παντου η λεξη "σκεφτομαι". Σκεφτομαι, σκεφτομαι, σκεφτομαι...πουθενα πραξη. Μονο σκεψεις. Πως θα ηταν η ζωη μου αν, τι θα γινοταν αν, τι ειναι σωστο να κανω, τι πρεπει να πω, τι πρεπει να σκεφτω, τι αποφαση να παρω, τι θα κανω στη ζωη μου...τοσα χρονια μεσα στη φυλακη του νου...και οχι τιποτα αλλο, αλλα ημουν και νεος. Και τωρα νεος ειμαι, θα μου πεις, αλλα εχω χασει τοσο χρονο που με εχει παρει απο κατω...σκεφτομαι ολα τα λαθη που εχω κανει, τις ευκαιριες που πεταξα, τα πραγματα που θα μπορουσα να ειχα κανει αλλιως...μου τη δινει που ειμαι σε αυτη την κατασταση...θα μπορουσα να ξυπνησω μια μερα και να πω οτι βαζω ενα τελος σε ολα και ξαφνικα η ζωη μου να μεταμορφωθει, να αλλαξει εντελως, να ζησω σε ενα αλλο κοσμο, να ερωτευτω, να γνωρισω νεους ανθρωπους, να αποκτησω εμπειριες, αλλα ολα αυτα μονο σε μια ταινια θα γινονταν. Η πραγματικοτητα απεχει πολυ απο το φτιαχτο κοσμο του θεαματος. Θυμαμαι ολα οσα εχω να κανω, τις υποχρεωσεις, οσα με κρατανε δεσμιο. Λυπαμαι πολυ που το λεω αλλα θα ηθελα τοσο πολυ να εχω καποια πραγματα διαφορετικα και μου ειναι τοσο δυσκολο καμια φορα να διαπιστωσω το αυτονοητο, οτι δηλαδη "ο,τι εγινε εγινε". Γιατι να μου ειναι τοσο δυσκολο ρε π**** μου; Και γιατι δεν κερδιζω πολλα λεφτα σε καποιο τυχερο παιχνιδι στο φιναλε; Και μη μου πειτε "τα λεφτα δεν φερνουν την ευτυχια" γιατι αυτα ειναι μ******.
Κοιτουσα τα παλια ποστ λοιπον και ειδα ενα ποστ οπου ειχα γραψει την απαντηση που μου ειχε δωσει ο Χρηστος ο πρωην κομμουνιστης πριν μερικους μηνες :
"Και διαφορετικά, όπως ονειρευόσουν, να ζούσες τη ζωή σου, εν τέλει χάλια θα ένιωθες. Είναι κατάρα το να μην αγαπάς τον εαυτό σου, που δεν διορθώνεται με τερτίπια απλά...Τα τερτίπια μπορούν ίσως να δίνουν ώθηση και να βοηθάνε λίγο στην καλυτέρευση μα ως εκεί. Το ίδιο λέω και σε έναν άλλο φίλο μου που περνάει, λέει, χάλια με τους γονείς του, και περιμένει να φύγει από το σπίτι του για να νιώσει καλύτερα. Κατ' εμέ δε θα νιώσει καλύτερα, γιατί δεν φτιάχνει τη διάθεση σου το που βρίσκεσαι. Αυτός είναι καταπιεσμένος από τον εαυτό του, δεν τον καταπιέζει το σπίτι του. Ακόμα κι αν φύγει από το σπίτι του, πάνω του θα κουβαλάει αυτό που τον χαλάει. Άσχετο σαν γεγονός με σένα, αλλά με κοινό, πιστεύω, παρανομαστή. Κι εσύ να ζούσες, όπως λες ότι θα ήθελες, αν δεν πιστεύεις σε σένα, και δεν αγαπάς αυτό που είσαι, χάλια θα είσαι, μη σου πω ότι θα είσαι χειρότερα απ' ό,τι είσαι τώρα. Και για να το κλείσω, ξαναλέω, θα στο πω συνολικά 1 εκατ. φορές : Είσαι αυτό που σκέφτεσαι, δε θα σε κάνει κανένας να σκεφτείς τον εαυτό σου διαφορετικά, παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός. Αν σκέφτεσαι τον εαυτό σου μίζερα, θα ζεις δυστυχισμένα. Αν τον σκέφτεσαι θετικά, θα σου συμβαίνουν συνεχώς καλά".
ΥΓ.Μου αρεσει που ειχα πει στον εαυτο μου οτι δε θα ξαναγραψω καταθλιπτικο κειμενο...ΓΙΑΤΙ ΡΕ Π**** ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΠΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;;;