Printable View
Καλημέρα σας, βρήκα το φόρουμ σας και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα πρόβλημά μου. Σας έχει συμβεί ποτέ να νιώθετε τόση μεγάλη πίεση στη δουλειά που να μη θέλετε να πάτε καθόλου? που να κλείνετε το τηλέφωνό σας? που να αρνείστε να συμμετέχετε σε οτιδήποτε? το εχω ξαναπαθει πριν καιρο αλλά με ξαναπιασε και κρατησε μερικες μερες. Τωρα ειμαι καλυτερα αλλά όχι εντελώς καλά.
Καλημέρα...Πιστεύω αρκετός κόσμος ΔΕΝ θέλει να πάει στη δουλειά του και το κάνει γιατί πρέπει.Δεν είναι πολλοί αυτοί που λένε ''ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ Μ'ΑΡΕΣΕΙ'' και το εννοούν!!!Όσον αφορά την πίεση είναι λογικό να πιέζεσαι στην δουλειά και πολλές φορές είναι προβληματα εκτός της δουλειάς που απλά μεταφέροντε στην καθημερινότητά της.Πως είσαι μετά από μερικές μέρες άδειας αν επιτρέπεται?Νιώθεις το ίδιο?
ευχαριστω για την απάντηση! Νιωθω καλυτερα καπως...η δουλειά ειναι δική μου οποτε δεν μπορώ ακριβώς να πάρω άδεια, απλώς προσπαθώ να βρω μια δικαιολογία που να μην είναι παρεξηγήσιμη, είπα ότι είμαι άρρωστη και 'εξαφανιστηκα'.Δεν νιωθω περηφανη για αυτο, αλλα δεν ειχα κουραγιο να κρατησω ουτε τους τυπους, και για πρωτη φορα δεν ενιωθα και πολλες ενοχες. Αντιθετως την πρωτη μερα ενιωθα υποχρεωση στον εαυτο μου να το κανω αυτο, ενιωθα οτι δεν παει αλλο. Ειχα διαφορες προθεσμίες που έτρεχαν αλλά ξαφνικά ΔΕ ΜΕ ΕΝΟΙΑΖΕ! Ενιωθα οτι προεχει να προσεξω τον εαυτο μου και οτι τιποτα αλλο δεν ειναι τοσο σημαντικο. Επειδη ανοιγα κατα διαστηματα το κινητο μου και εβλεπα διαφορες κλησεις δεν μπορουσα να ηρεμησω εντελως. Ομως προσπαθουσα να μην το σκεφτομαι να σκεφτομαι οτι το δικαιουμαι. Χθες γυρισα στη δουλεια και μπηκα γρηγορα στα ιδια. Προσπαθησα να μεινω ψυχραιμη αλλα διαφορα θεματα με φορτισαν παλι σε καποιο βαθμο. Με αποτελεσμα να τα σκεφτομαι παλι το βραδυ. Αυτο ειναι και ενα απο τα βασικα μου προβληματα με τη δουλεια. Δεν μπορω να ηρεμησω ποτε. Το βραδυ ξυπναω και μου ερχονται στο νου τα διαφορα θεματα τα πιο αγχωτικα. Σαν να ειμαι μονο δουλεια. Και δεν ειμαι μονη μου, ειμαι παντρεμενη και νιωθω οτι αυτο δεν ειναι καλο και για τη σχεση μου.
Εγώ που τα βλέπω από εξώ τα πραγματα,καταλαβαίνω ότι παρόλο που ''εξαφανίστηκες'' ούτε πάλι η σκέψη σε άφησε να ηρεμίσεις.Σίγουρα αν δεν είμαστε καλά εμείς με τον ευατό μας,δεν μπορούμε να αποδόσουμε πουθενά κι όλα τα βλέπουμε μαύρα,οπότε καλά έκανες και σκέφτηκες τον ευατό σου.Επίσης όταν υπάρχει ένα πρόβλημα και δεν βρήσκεται λύση,τότε με την πάροδο του χρόνου ίσως ''μεταφερθεί'' και σε άλλους τομείς.Αυτό δε το λέω για να σε τρομάξω,απλά πιστεύω ότι ισχύει.Οπότε αντί να ''εξαφανιστείς'' νομίζω πρέπει να δηλώσεις ότι για λίγο καιρό θα φροντίσεις εσένα ώστε να μην επανέρχεται το πρόβλημα όταν επιστέφεις στην δουλειά ..
Επί 6 χρόνια που έχω ξεκινήσει τη δουλειά η περισσότερη ενέργειά μου καταναλώνεται εκεί. Ταυτόχρονα έχει προκύψει και ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα υγείας στην πατρική οικογένεια. Ευτυχώς ταυτόχρονα γνώρισα και τον άντρα μου και είμαι ευτυχισμένη για αυτό. Όμως, η δουλειά, οι απαιτήσεις, οι δυσκολίες, με έκαναν να τρέχω συνέχεια με αυτά τα θέματα. Δεν πρόσεχα τόσο τον εαυτό μου, οικονομικά άγχη, με έκαναν να μη νιώθω και πολύ γυναίκα. Το γάμο δεν τον χάρηκα όπως ήθελα. Αφενός δεν είχα τόσο πολύ την οικογένεια δίπλα μου με την έννοια του προβλήματος που ανέφερα, από την άλλη δουλευα μέχρι και 2 μέρες πριν. Το τηλέφωνο χτύπαγε ακόμα και την ίδια μέρα. Δεν σεβόταν κανείς ούτε αυτό το γεγονός, ο καθένας όποτε θυμαται σε παίρνει ένα τηλέφωνο. Τώρα το πρόβλημα υγείας παραμένει, το οικονομικό παραμένει επίσης, έχει μεν παγιωθεί κάπως η δουλειά αλλά δεν έχω λύσει το μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, κάθε μήνα υπάρχει άγχος να βγουν τα έξοδα του μήνα. Θέλω να κάνω κάτι για τον εαυτό μου αλλά φοβάμαι μη θυμώσουν οι πελάτες μου όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. Πιστεύεις ότι θα έπρεπε να δουλεύω πιο χαλαρά? Κι όποιος πραγματικά με εκτιμά θα το κατανοήσει? Είναι σαν να φοβάμαι να πω όχι πρακτικά. Και επίσης μη με χαρακτηρίσουν "μη επαγγελματία".
Καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά δεν μπορώ να σου απαντήσω γιατί δεν γνωρίζω τη δουλειά σου.Αν σου επιτρέπει να δουλεύεις πιο χαλαρά,αν είσαι εσύ εντάξει με το να δουλεύεις πιο χαλαρά και όλα τα σχετικά(το λεω επειδή είναι δική σου).Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν δεν είσαι εσύ η ίδια χαλαρή,ψυχικά και ψυχολογικά,τοτε είτε δουλεύεις χαλαρά είτε όχι,θα είναι το ίδιο.....Και για να λέμε και την αληθεια,τι είναι χειρότερο?Να σε χαρακτηρίσει κάποιος ''μη επαγγελματία'' ή ο χρόνος να σε κάνει ''μη επαγγελματία'' γιατί θα φτάσεις σε σημείο που δεν θα μπορείς να αποδώσεις?Ξαναλέω ότι δεν σου τα λέω για να σε τρομάξω,απλά εχω την άποψή μου για πράγματα που έχω περάσει..Ένα δικό μου παράδειγμα,ήταν ότι παραιτήθηκα από δουλειά γιατί τους είπα ότι ''παιδιά εδώ θα χαλάσω την υγεία μου '' ...Δε με νοιάζει αν όταν έφυγα με είπαν,τεμπέλη,άχρηστο,οτι δεν αντέχω την πίεση κι ολα όσα μπορεί να πει κάποιος που δεν γνωρίζει την ψυχολογία του άλλου και τι προβληματα έχει.Νομίζω μου έκανε καλό παρόλο που έκλεισα μερικές πόρτες.Αλλά εφόσον το ένιωθα το έκανα γιατι όταν πάω κάπου θέλω να παω με χαμόγελο και να δουλεύω με όρεξη πέρα από τις ώρες και την κούραση....Άλλο το ένα άλλο το άλλο...Αλλο η κούραση κι άλλο η κακή ψυχολογία στη δουλειά....
Η δουλειά που κάνω είναι ελεύθερο επάγγελμα. Δεν είναι εύκολο να πατάω φρένο γιατί όλοι θέλουν κάτι και το θέλουν τώρα και με τους δικούς τους όρους. Οπότε ή πρέπει να είμαι συνέχεια σε κατάσταση άμυνας και να λέω στοπ στον ένα και στοπ στον άλλο, ή να με παρασυρει το ρεμμα. Συχνά με παρασέρνει το ρέμμα με αποτέλεσμα να κάνω τα χατήρια των άλλων και να μην κοιταω λιγο και μένα. Πρεπει να σταματησω να παιρνω καποιες δουλειες ή να εχω το σθενος να πω δεν μπορω τωρα, θα το κανω τοτε. Δεν θελω να δυσαρεστησω κανενα και καταπιέζομαι αφόρητα εγώ. Λες απλώς να μην αντέχω την πίεση? Να είμαι αδύναμος χαρακτήρας? Να μην κάνω για αυτή τη δουλεια? Δεν θέλω πολλά. Θέλω να με σεβονται όπως τους σέβομαι, να μη μου φέρονται με πονηριά, να μην προσπαθούν να με ξεγελάσουν ή να με εκμεταλλευτούν. Δεν τα καταφέρνω πάντα να αμυνθώ, κάποιες φορές την πατάω σαν χαζή και μετά απορώ με τον εαυτό μου.
Έτσι είναι...Πλέον η πονηριά έγινε ''μαγκιά'' και ξέρεις πως λένε τον φιλότιμο...!!!Δεν είπα ότι δεν αντέχεις την πίεση ή ότι δεν κάνεις γι αυτή τη δουλειά.Κανείς δεν θα κρίνει για το τι μπορεί να κάνει ο άλλος και που μπορεί να φτάσει.Εγώ είπα ότι όταν μια κατάσταση μας ''χαλάει'' τότε ψάχνουμε να βρούμε λύσεις...!!! :)
σε ευχαριστώ για την απάντηση...:)
Τίποτα,μια παρέα είμαστε εδώ :) Να προσέχεις τον ευατό σου....:)
καλησπερα!νομίζω ότι δυστυχως πολυς κόσμος πάσχει απο αυτό το πρόβλημα!είναι μάλλον οι συνθηκες της εποχής κυρίως που μας αγχώνουν γενικά!καλο θα ήταν να δούμε όλοι μας τα θετικά της ζωης και να κάνουμε πραγματα που μας κανουν να νιώθουμε ήρεμοι κι ευχαριστοι!δυστυχως ο τομεας δουλεια όσο παει και γίνεται πιο δυσκολος,αλλα μην απογοητευεσαι!ίσως περνας καποια κρίση η αρνηση!δωσε χρονο στον εαυτο σου και προσπαθησε να ηρεμησεις!Quote:
Originally Posted by kel
Το μυστικό είναι να βάζεις εξ αρχής κι εσύ τα δικά σου όρια σε κάθε συνεργασία. Είναι αλήθεια ότι όλοι θέλουν κάτι και το θέλουν τώρα, όπως είναι αλήθεια ότι δεν μπορούν πάντα να έχουν αυτό που θέλουν εδώ και τώρα. Θα πρέπει να μάθεις να λες όχι σε παράλογες απαιτήσεις, χωρίς ενοχές. Δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η δουλειά σου, αλλά επειδή κάνω κι εγώ ελεύθερο επάγγελμα και επειδή έχει τύχει να συνεργαστώ με άτομο που δεν είχε ωράρια, δεν έλεγε εύκολα όχι και αν έλεγε αισθανόταν τύψεις, καταλαβαίνω τι εννοείς. Πιστεύω όμως ότι είναι στο χέρι μας να βάζουμε όρια και τις περισσότερες φορές οι άλλοι το σέβονται. Θα σου για παράδειγμα τι κάνω εγώ. Προσπαθώ να τηρώ κάποια ωράρια πρώτα εγώ, οπότε έτσι δίνω το μήνυμα και σε πελάτες ή συνεργάτες ότι κάποιες ώρες δεν μπορούν να με ενοχλούνε. Δεν θα πάρω ποτέ τηλέφωνο κάποιες μεσημεριανές ώρες, που κάποιοι ξεκουράζονται, ούτε μετά τις 9 το βράδυ, εκτός αν πρόκειται για μεγάλη ανάγκη. Έχω παρατηρήσει, ότι ούτε οι άλλοι με ενοχλούνε τέτοιες ώρες, αλλά και να γίνει ένα τηλεφώνημα, δεν θα το σηκώσω ή αν το κάνω θα δώσω στον άλλον να καταλάβει ότι εκείνη την ώρα δεν δουλεύω. Εάν κάποιος περιμένει να είμαστε διαθέσιμοι 24 ώρες το 24ώρο μόνο γι' αυτόν, τότε θα πρέπει να μας έχει προσλάβει αποκλειστικά και να μας πληρώνει ανάλογα. Είμαι πεπεισμένη, ότι τα μηνύματα τα περνάμε εμείς, όπως είμαι σίγουρη ότι κανείς δεν εκτιμάει τελικά αυτόν που δεν βάζει όρια και δεν λέει όχι. Αντίθετα, τον υποτιμάει και τον εκμεταλλεύεται.Quote:
Originally Posted by kel
kel, συμφωνώ απόλυτα με το παραπάνω μήνυμα της marian_m, ότι χρειάζεται πρώτα εσύ να βάζεις τα δικά σου όρια. Γιατί να είσαι είτε σε άμυνα, είτε να σε παρασύρει το ρεύμα? Δεν υπάρχει τρίτος τρόπος? Ναι υπάρχει και αυτός είναι να έχεις μέσα σου ξεκαθαρίσει τι θέλεις, τι μπορείς, τι σου είναι πραγματικά χρήσιμο και στη συνέχεια αυτό να το ανακοινώνεις στους άλλους και να το τηρείς. Ίσως θα σε ωφελούσε να ασχοληθείς λίγο παραπάνω με το τι σημαίνει 'διεκδικητική συμπεριφορά' και πώς θα την αποκτήσεις. Γιατί συνήθως οι άνθρωποι λειτουργούν είτε παθητικά, είτε επιθετικά, συμπεριφορές που δεν μας βοηθάνε να είμαστε χαρούμενοι. Κι ενώ νομίζεις ότι με την υποχωρητικότητα έχεις κέρδος, μπορεί οι απώλειες να είναι πιο σημαντικές απ' όσο φαντάζεσαι.
Πάντως καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο σε κάποια επαγγέλματα. Όμως σε κάθε περίπτωση καλό είναι ο βασικός άξονας να είναι ο εαυτός σου και η ψυχοσωματική του υγεία και μετά οι άλλοι. Κι εγώ είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και μάλιστα στη δουλειά μου υπάρχει ο παράγοντας 'υγεία', κάτι που θα μπορούσε να δίνει στους ανθρώπους ένα πολύ καλό άλλοθι να θέλουν να θέσουν τους δικούς τους όρους, ιδίως όταν υπάρχει η πρόφαση του 'επείγοντος'. Κάποιες φορές είναι πράγματι ανάγκη να έχω πιο ελαστικά όρια. Αυτό όμως είναι πολύ σπάνιο. Θα ήταν πολύ πιο συχνό αν υπέκυπτα σε χειριστικές συμπεριφορές ή ενοχικά σύνδρομα, κι αν δεν είχα προαποφασίσει ποια όρια μου είναι αδιαπραγμάτευτα και ποια είναι πιο ελαστικά και μέχρι πού.
Διάβασα προσεκτικά τις απαντήσεις σας και έχω χαρεί πάρα πολύ που βρήκα και 2 συμφορουμίτισες ελεύθερους επαγγελματίες, και κυρίως γυναίκες. Η δουλειά μου είναι στον τομέα της κατασκευής, είμαι μηχανικός. Μου έδωσαν πολλή χαρά οι απαντήσεις σας. Το τριήμερο πέρασε αρκετά καλύτερα, πιο οικογενειακά και αυτό μου έδωσε αρκετή χαρά να αντιμετωπίσω με άλλο μάτι την καθημερινότητα. Ελπίζω να τα καταφέρω! Αν επιτρέπετε, εσείς τι ωράριο δουλεύετε?