Σοβαρό προβλημα με τη μητερα μου

Καλησπερα σας.. Θα ηθελα να σας μιλησω για ενα προβλημα που αντιμετωπιζω με τη μητερα μου και να ζητησω τη γνωμη σας. Αρχικα θα σας πω λιγο το ιστορικο για να μπορεσετε να καταλαβετε. Λοιπον ολα ξεκινησαν πριν μερικα χρονια οταν η μητερα μου προσβληθηκε απο καρκινο στο στηθος.. Ηταν μια πολυ δυσκολη περιοδος για ολους μας στην οικογενεια και για την ιδια κυριως. Εκανε μαστεκτομη και εκτοτε αρχισαν ολα τα προβληματα. Η συμπεριφορα της αλλαξε 360 μοιρες. Αρχισε να γινεται επιθετικη με ολους να κλεινεται στον εαυτο της και στο σπιτι να βλεπει υποτιμητικα τους παντες και πολλα αλλα.. Παρολο που εκανε πλαστικη και δεν φαινεται κατι πλεον συνεχιζει να εχει την ιδια συμπεριφορα. Τελειως αποξενωμενη απ τον πατερα μου ειχε στηριχθει μονο πανω μου για να περναει καλα. Στην αρχη την στηριζα και βγαιναμε διαρκως οι δυο μας αλλα οπως ειναι φυσιολογικο εχω κι εγω δικη μου ζωη ειμαι 23 χρονων και εχω τους δικους μου φιλους και δε μπορω να παιρνω κι εκεινη μαζι..Να σημειωσω οτι κι εγω μετα το προβλημα της απεκτησα κρισεις πανικου οποτε μ ειχε βολεψει να βγαινω μ εκεινη εξω γτ ενιωθα σιγουρα. Και οι δυο μας επισκεπτομαστε ψυχολογο με τη διαφορα οτι εγω αποφασισα να παρω χαπια και να δωσω ενα τελος σ αυτη την κατασταση και τα καταφερα ενω εκεινη αρνειται να παρει χαπια(μιας και εχει διαγνωστει με βαριας μορφης καταθλιψη) και συνεχιζει να ειναι στην ιδια φαση.. Βλεποντας οτι εγω πλεον εχω αρχιζει να ζω τη ζωη που δε ζουσα τοσα χρονια, βλεποντας οτι εχω παρει την ζωη μου στα χερια μου και εχω γινει πραγματικα αλλος ανθρωπος πρωτον με κατακρινει αντι να μου πει μπραβο παιδι μου που τα καταφερες και εισαι ευτυχισμενη και δευτερον κανει τ ακριβως αντιθετο.. Αντι να προσπαθησει να γινει καλα διαρκως γινεται χειροτερα. Κλεισμενη μεσα σ ενα σπιτι απ τον καναπε στο κρεβατι κι απ το κρεβατι στον καναπε μ εναν υπολογιστη διαρκως. Επιπλεον να προσθεσω κι ενα αλλο γεγονος που θελω να εστιασω... Ξαφνικα χωρις να εχει συμβει τιποτα αρχισε να συμπεριφερεται εχθρικα στη μια μου κολλητη.. Την εσβησε απο φιλη στο φ.β κι οταν της ζητησα το λογο γιατι το εκανε εγινε ο κακος χαμος..εκτοτε προσπαθει με καθε τροπο να μ απομακρυνει μου την κατηγορει διαρκως τη βλεπει και δε της μιλαει καν ακομα και στους γονεις της που γνωριζονται σημερα επιδεικτικα τους αγνοησε και μ εφερε σε δυσκολη θεση.. Γενικοτερα με πολλους ανθρωπους το κανει αυτο.Αλλα ειδικα οτι εχει να κανει με τη συγκεκριμενη φιλη ειναι το κοκκινο πανι.. Και πραγματικα χωρις να εχει συμβει τιποτα. Η ψυχολογος μου εχει πει οτι μαλλον ισως τη ζηλευει γιατι πηρε τη θεση της στη ζωη μου και γιατι μοιαζουν καπως πωλητρια η μια πωλητρια η αλλη αδυνατη η μια αδυνατη κι η αλλη.. Σα να την ανταγωνιζεται μεσα στο μυαλο της.. Πραγματικα δε ξερω τι να σκεφτω.Εχει εμμονη με τη συγκεκριμενη κοπελα.. Φοβαμαι μηπως δεν ειναι μονο καταθλιψη αλλα εχει και κατι αλλο.. Απ τη μια στιγμη στην αλλη αλλαζει η συμπεριφορα της.. Διαρκως ξεσπαει πανω μου για οτι της συμβαινει. Εχει καταντησει αφορητη η κατασταση μεσα στο σπιτι... αυτα ειχα να σας πω περιμενω τα σχολια σας..αν εχετε αντιμετωπισει κατι αναλογο..ευχαριστω προκαταβολικα...

Καλησπέρα! Σου εύχομε καταρχήν καλή δύναμη με το θέμα της μητέρας σου. Κι εγω έχω κόρη λίγο μικρότερη προσπαθώ να μη την ανχώνω όμως σε τέτοια φάση που ειναι η δική σου μητέρα χρειάζετε κάποιον δικό της ανθρωπο να στηριχτεί. Τα αλλοπρόσαλα που γράφεις ότι κάνει ειναι απο το στρές της κι ειναι φυσικο μιας και περασε τέτοια περιπέτεια με την υγεία της. Δε νομίζω ότι έχει βαρια κατάθλιψη γιατί αλλιώς δε θα μπορούσε να καθίσει στον υπολογιστή όπως λες. Ουτε ενα νερο ποτήρι θα μπορούσε να βάλει σε οξεία φάση. Πρεπει να ειναι ηπιας μορφης και για να ισσοροπίσει θέλει φάρμακα αντικαταθλιπτικα, μιας και απο το περιβαλλον μου όποιος μπήκε σε παρόμοια περιπέτεια με της μητέρας σου με την υγεία του, πήρε αντικαταθλιπτικά. Θα τις φύγουν οι σκεψεις οι κακές και θα δει καθαρά τι σου προκαλεί με τη συμπεριφορά της, Αυτό θέλει χρόνο βέβαια, κάνε υπομονή και μιλα της με αγάπη

κατ αρχας σ ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου.. λοιπον θα σου πω οτι στο σπιτι δεν ασχολειται με τιποτα.. ουτε φαγητο ουτε δουλειες..ουτε τιποτα... ολα τα χει αφησει να τα κανει η γιαγια κι εγω οποτε προλαβαινω λογω δουλειας! δεν κανει τιποτε αλλο απ το να ειναι μια στον καναπε και μια στο κρεβατι. και ολη την ωρα στον υπολογιστη. επισης δεν της αρεσει να καθεται στο φως ειναι σε μια γωνια του καναπε με κλειστα φωτα για ωρες. ουτε το φαγητο σκεφτεσαι αφου για να φαει την παρακαλαμε..κι αν δεν της παμε εμεις φαγητο ιδιαιτερα το βραδυ δεν μπαινει στη διαδικασια να φαει.Δε νομιζω οτι ενας ανθρωπος που εχει ελαφρια καταθλιψη αντιδρα ετσι.αλλωστε εχει διαγνωστει απο ψυχολογο.. τωρα οσον αφορα τη σχεση μεταξυ μας εγω προσπαθω να ειμαι δυνατη και να της προσφερω στηριξη αλλα με την συμπεριφορα της με απομακρυνει διαρκως μιας και ειναι διαρκως μες τα νευρα μου μιλαει ασχημα αποτομα δλδ με κατηγορει για ολα και οποτε βγαινουμε εξω (με προτροπη δικη μου) με κανει ρεζιλι.. τι αλλο μπορω να κανω? οσο για τη φαρμακευτικη αγωγη που της εχουν προτεινει αρνειται να παρει

Νάνσυ καλησπέρα, λυπάμαι για όσα περνάς ειλικρινά. Από προσωπική εμπειρία, βλέπω πως άνθρωποι που έχουν νοσήσει τόσο σοβαρά
δύσκολα επανέρχονται στη πραγματικότητα, αισθάνονται πως μόνο εκείνοι έχουν το πρόβλημα, κανείς δεν καταλαβαίνει, εμείς που είμαστε
υγιείς καλύτερα να μη μιλάμε γιατί δεν ξέρουμε.. γνωστή ιστορία. Το θέμα όμως είναι πως η μητέρα σου όταν βρήκε στήριγμα πάνω σου
είναι σαν να εξαρτήθηκε από τη σχέση σας, γίνατε "φίλες"(στο μυαλό της κυριολεκτικά), και τώρα δεν μπορεί να δεχτεί πως την "αφήνεις"
για άλλη φίλη. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα πρέπει να ξεκινήσετε παρέα συνεδρίες κι ίσως ακόμα καλύτερα να πάει μόνη της σε μία ψυχίατρο
που να εμπιστεύεστε, να ανοιχτεί, θα της πάρει χρόνο. Τα χάπια δίνουν μονάχα επιφανειακές λυσεις, πέραν αυτών θα πρέπει να λυθεί εκ των έσω
το ζήτημα. Θα πρέπει κι εσυ να συμβουλεύεσαι κάποιο ψυχολόγο/ψυχίατρο ώστε να ξέρεις πως να τη προσεγγίζεις.

Καλησπέρα Νάνσυ...!!!Σίγουρα έχει κάποιας μορφής κατάθλιψη είτε είναι βαριά,είτε όχι...Σημασία έχει ότι αν δεν είναι (που από αυτά που γράφεις πιστεύω ότι είναι και θα σου εξηγήσω παρακάτω γιατί) σίγουρα θα γίνει αν δεν βρεθεί λύση άμεσα....!!!Αυτά τα συμπτώματα,ότι δν τρώει,θέλει να είναι στα σκοτάδια,δεν κάνει δουλειές,είναι ότι τα έχει παρατήσει όλα και χρειάζεται βοήθεια .Όταν βγαίνατε μαζί ήταν καλυτερα?Είναι σημαντικό αυτό...Τώρα εσύ είσαι μια νέα κοπέλα και σιγουρα έχεις την δική σου ζωή,αλλά νομίζω πως δεν είσαι κοριτσάκι και θα χρειαστεί να κάνεις λίγο υπομονή και για το δικό της καλό αλλά και για το δικό σου.Όσο αφορά αυτό με την κολητή σου,πιστεύω είναι καθαρά αντίδραση και δεν το εννοεί πραγματικά.Απλά θέλει να ξεσπάσει και το κάνει με αυτό τον τρόπο.Εκεί χρειάζεται η υπομονή γιατί είναι γνωστό ότι ξεσπάς σε δικούς σου ανθρώπους κι ανθρώπους που αγαπάς.Η μητέρα σου μπορεί να είχε κι αυτή όνειρα και τώρα να νιώθει ότι όλα έχουν γυρίσει εναντίον της κι αντιδρά με αυτόν τον τρόπο συν το ότι πέρασε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.Έχει χάσει την αυτοεκτίμησή της και το πρόβλημά της το ψυχολογικό δεν την αφήνει να δει την πραγματικότητα και να χαρεί με τη χαρά του παιδιού της όπως ήταν λογικό να κάνει.Εδώ θα συμφωνήσω με τον/την mpliki.Με μία πρόταση τα είπε όλα ότι δηλαδή έχουν το πρόβλημά τους πάνω από όλα...Πιστεύω όταν αρχίσει να το ξεπερνάει θα το καταλάβεις..Όταν αρχίσει να κάνει καποια βήματα.Θα αρχίσει να νιώθει το παιδί της,να χαίρεται για τις επιτυχίες του κι όλος αυτός ο θυμός θα γυρίσει σε γαλήνη.Απλά θέλει χρόνο και αρκετή προσπάθεια...!!!Αυτό με τα σκοτάδια είναι σοβαρό πρόβλημα και το είχα περάσει κι εγώ...Δεν ήθελα φως,καθόμουν στα σκοτάδια κι οι αντιδράσεις μου ήταν παράλογες.Δεν ήθελα να μιλήσω με κανέναν και όποιος ρωτούσε πράγματα θύμωνα.Ήθελα να μείνω μόνος κι αυτό έφερε το μεγάλο πρόβλημα.Γι αυτό σου είπα ότι εφόσον γνωρίζετε για το πρόβλημα,πρεπει να κάνεις την μεγαλήτερη υπομονή που έχεις κάνει μέχρι τωρα στη ζωή σου και με τον χρόνο θα το περάσει.Μπορείς να τις εξηγήσεις μια μέρα και να την βάλεις σε ένα ξεχωριστό μέρος του προγράμματός σου.Πχ..Αυριο θα βγούμε μαζί,τι θελεις να κάνουμε?Μεθαύριο θα βγω με τις φίλες μου...Σιγά σιγά θα αρχίσει να το καταλαβαίνει και δε θα υπάρχει αυτή η αντίδραση.Το πρόβλημα δεν αφήνει να σκεφτεί λογικά.Συγγνωμη αν κούρασα με το ποστ... :)

Για να σκεφτεί όπως πρέπει θα χρειαστεί σίγουρα θεραπεία. Γιατί το αρνείτε? Εδώ πέρασε τόσα με την ενχειρηση, όλοι αν όχι όλοι οι περισσοτεροι γιατροί δίνουν κάτι γιατι ο ασθενης είναι λογικό να πέσει σε κατάθλιψη μετά απο αυτή τη πάθηση. Να τις πεις ότι τα αντικαταθλιπτικά είναι απαραίτητα, παράλληλα με τη θεραπεία αποκατάστασης της.