Καλησπέρα σε όλους!θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη όσο μπορώ γιατί έχω να γράψω καιρό στο forum.εδώ και χρόνια υποφέρω απο άγχος,κρίσεις πανικού κτλ αλλά εδώ και 4 χρόνια με την κατάλληλη αγωγή το ελέγχω και μπορω να πω είμαι καλά εκτός απο κάποιες περιόδους που είναι σε έξαρση το άγχος λόγω διάφορων καταστάσεων.Τα αναφέρω αυτά γιατί ίσως ευθύνονται για τη συμπεριφορά μου στις σχέσεις μου.Πριν 1μιση χρόνο χώρισα και πραγματικά ήμουν κομμάτια,πίστευα πως θα μείνω μόνη μου,πως μεγαλώνω και δεν θα βρω κανέναν(είμαι 26 σχεδόν).Εδώ και 4 μήνες διατηρώ σχέση με ένα παιδι 32 χρονων.Το πρόβλημα είναι πως βλέπω τον εαυτό μου να ζηλεύει με το παραμικρό.Για το facebook,για το αν θα βγει να παίξει για μπάλα,αν δεν σηκώνει το τηλέφωνο όταν τον παίρνω,συνεχίζω να τηλεφωνώ γιατί με πιάνει ανασφάλεια,οτι κ αν κάνει το αμφισβητώ και στο μυαλό μου το μόνο που υπάρχει είναι οτι μπορεί να βρει άλλη γκόμενα.Δικαίωμα δεν μου έχει δώσει κανένα.Το αποκορύφωμα της κατάστασης ήταν οταν μου είπε πως μπορεί να πάει ταξίδι για μια εβδομάδα στο εξωτερικό με ένα φίλο του.Αντέδρασα πολύ άσχημα αντί να χαρώ που του δίνεται μια ευκαιρία να πάει.Έγινα χάλια,ειπα πράγματα που δεν έπρεπε και μετά άρχισαν αλεπάλληλες κατηγορίες εναντίον μου,οτι θα φταίω εγώ αν δεν πάει,και μετέπειτα οτι γενικά τον πιέζω,οτι ζηλεύω,οτι είμαι ανασφαλής με αναφορά σε γεγονότα που δεν μου είχε πει ως τώρα οτι τον είχαν πειράξει.Ξέρω πως έχω πρόβλημα.Είμαι πάρα πολύ ανασφαλής.Ζηλεύω αφόρητα,είμαι συνέχεια μες στη τσίτα.Προσπαθώ να χαλαρώσω αλλά δεν μπορώ.Υποφέρω.Αναγνωρίζω πως έχω τεράστιο θέμα.Απο χτες που ειπώθηκαν αυτά είμαι σε άθλια ψυχολογική κατάσταση.Δεν ξέρω πως να του συμπεριφερθώ.Πως να αλλάξω το κλίμα να μην με βλέπει ως τη γκρινιάρα,ζηλιάρα υπερβολική γκόμενα.Νομίζω πως έχω χάσει το παιχνίδι.Πως να αλλάξω όλα αυτά που έγιναν;πώς να είμαι καλά πρώτα μέσα μου;πώς να του φερθώ;πως να τον κάνω να με δει αλλιώς;
