φοβια με τους γιατρους.

καλησπερα,ειναι το πρωτο μου μηνημα εδω..εδω και καιρο αντιμετωπιζω ενα προβλημα..βασικα χρονια το εχω απλα τωρα καταλαβα οτι πρεπει να το αντιμετωπισω..για να μην πολυλογω φοβαμαι παρα πολυ τους γιατρους..λιποθυμαω καθε φορα που βρισκομαι στο ιατρειο..αποφασισα το καλοκαιρι να παω σε οδοντιατρο για λογους αισθητικης αλλα και για καθαρισμο..φοβαμαι ομως παρα πολυ γιατι λιποθυμω..θελω παρα πολυ να ξεπερασω αυτους τους φοβους..νομιζω πως ειμαι η μονη..απο εκει που παιρνω θαρρος ειναι οτι επιτελους το αποδεχτηκα και αποφασισα να το αντιμετωπισω προσωπο με προσωπο..λετε να τα καταφερω;
εχει καποιος απο εσας παρομοιο προβλημα με το δικο μου..ας απαντησει καποιος εχω αναγκη να μιλησω να πω κι αλλα...

Νομίζω καλό θα ήταν να μιλήσεις σε ψυχολόγο, μη το αφήνεις για καιρό, σου δημιουργεί ανχος κι είσαι στην αρχή του, σίγουρα θα γίνεις καλά!

σε ευχαριστω για την απαντηση..σκεφτομαι αρχικα να προσπαθησω να ερθω κατα προσωπο..και αν δεν τα καταφερω σιγουρα θα το κανω..ξερω πολλους που το εχουν καταφερει..το θελω τοσο πολυ..ειναι μια φοβια που δεν επηρεαζει την καθημερινοτητα μου απλα θελω να την αντιμετωπισω..αχ μακαρι να το ξεπερασω..

Πεταλουδα..Κανεις δεν παει στους γιατρους με χαρα!Βεβαια αλλο πραγμα η φοβια και αλλο ο φοβος!

Συμφωνω μαζι σου σε αυτο που λες,να το αντιμετωπισεις κατα προσωπο!Φυσικα εξηγεις και στον γιατρο την κατασταση σου!Δεν θα σε παρεξηγησει!
Οδοντιατρος??Και εγω τον ετρεμα και συνεχιζω να τον τρεμω αλλα δοντια πεταλουδα μου δεν αφηνουμε!!Εγω του επιανα το χερι,τον σταματουσα,τον εσπρωχνα αλλα η δουλεια εγινε! :)

Μακαρι,,αν και αυτά τα ψυχόλογικά έχουν τη τάση να ξαναεμφανίζονται νομίζω, ο ψυχολόγος θα σου βρει τη πρόταση κλειδί (που ξέρει γιατι το έχει σπουδάσει) και θα σου φύγει η φοβία αμέσως....Μακάρι να πέσεις σε καλό

Quote:

---

Originally Posted by elli1

Μακαρι,,αν και αυτά τα ψυχόλογικά έχουν τη τάση να ξαναεμφανίζονται νομίζω, ο ψυχολόγος θα σου βρει τη πρόταση κλειδί (που ξέρει γιατι το έχει σπουδάσει) και θα σου φύγει η φοβία αμέσως....Μακάρι να πέσεις σε καλό

---

Πεταλούδα και εγω το ιδιο πρόβλημα εχω αλλα οχι σε τοσο μεγαλο βαθμο με σενα!!Φοβάμαι παρα πολυ τα νοσοκομεια και γενικα τους γιατρους, ισως αυτο φταιει επειδη στην παιδικη μου ηλικια ο παδιατρος δεν ήταν και τοσο καλος, μου ειχε αφησει καποια τραυματα, αλλα τωρα το ξεπερασα!!!Εγω όταν ήμουν μικρη έιχα προβλημα με τα δόντια μου και δεν ήθελα να παω να βαλώ σιδεράκια και γίνηκα 17 χρονών για να με πεισουν τελικά οι γονεις μου....Οταν μου ειπε οτι θα κανω 4 εξαγωγες εκει να δεις κλαμα!!Τελικα τις εκανα, και δεν μου φανηκε τιποτα και ο γιατρος εμεινε εκπληκτος!!!Το εχεις παρει πολυ αρνητικα αλλα δεν ειναι τιποτα..Προσπαθησε να μιλας σε οποιοδηποτε γιατρος πας για τον φοβο σου και θα δεις που θα αισθανθεις καλυτερα και θα βρει τον τροπο για σε μεταχειριστει!!!
Επισης, θυμαμαι την πρωτη φορα που εκανα τεστ-παπ εκει να δεις τρομος, ηθελα να φυγω, τελικα μιλησα στον γιατρο για τις φοβιες, με προσέγγισε με τετοιο τροπο που δνε καταλαβα ουτε την εξεταση!!!!!

δεν εχω αφησει ιδιαιτερα τον ευατο μου...απλα τωρα σκεφτομαι να βαλω σιδερακια και να κανω ενα σφραγισμα..το θεμα ειναι πως εχω ακομα τους παιδικους κυνοδοντες απο μεσα αρχισαν να φυτρωνου οι αλλοι καπως στραβα..και φοβαμαι γιατι λιποθυμω..παλια πηγαινα και δεν φοβομουν..δεν ξερω τι μεσολαβησε..παντως θα παω κι ας λιποθυμησω..στο κατω κατω θα συνελθω..καμια φορα σκεφτομαι απαισιοδοξα αλλες παλι σκεφτομαι οτι αν το βαλω πεισμα θα τα καταφερω..οι γονεις μου ευτυχως με καταλαβαινουν και με εχουν πει να μην αγχωνομαι.θελω να το κανω για μενα..το ξερω οτι το κανω πολυ μεγαλο μεσα στο μυαλο μου..να παρω το πτυχιο μου το καλοκαιρι και θα κανω το πρωτο βημα..θελει πολυ μεγαλο κουραγιο σιγουρα..εγω δεν ντρεπομαι για αυτο που αισθανομαι..θελω τοσο πολυ να τα καταφερω..αυτο τουλαχιστον δεν θεωρειται καλο;

Κατ'αρχά εχεις κάτι που πολλοί άνθρωποι έχουν. Καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε ειδικό. Θα σε βοηθήσει πολύ. Πέρα από αυτό ομως καλό θα ήταν να αρχίσεις να σκέφτεσαι πως όλοι μας δεν είμαστε φτιαγμένοι από "άφθαρτα υλικά" οπότε οι γιατροί και τα νοσοκομεία είναι ένα αναγκάιο "καλό" για την υγεία μας.

σε ευχαριστω πολυ..ειναι πολυ καλο για μενα που μου δινετε κουραγιο..με ολη μου την καρδια...

Πεταλούδα μου, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει έστω και λίγη αγωνία όταν πηγαίνει στο γιατρό.
Τώρα βέβαια ο οδοντίατρος είναι ο πιο απλός γιατρός, και δεν είναι ανάγκη να τον φοβάσαι καν. Σκέψου πόσο χειρότερες καταστάσεις αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι στη ζωή τους, και είναι εκεί με δύναμη και θέληση, δεν το βάζουν κάτω. Μικρά παιδάκια να παλεύουν για τη ζωή τους με δύσκολες ασθένειες στα νοσοκομεία, εκεί να δεις πόση δύναμη κρύβει ένας άνθρωπος και πόσο μάλλον σ' αυτή την τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία. Εμείς θα μασήσουμε τώρα? Όπως λέει και η Αννίτα και αναφέρθηκε παραπάνω "μη μασας"! :Ρ Όλα τέλεια, μια χαρά! Δε θα πάθεις τίποτα! Το μόνο που μπορείς να πάθεις, θα είναι να αποκτήσεις ένα όμορφο χαμόγελο :)

κι εγω αυτα σκεφτομαι και παιρνω θαρρος,υπαρχουν ανθρωποι με τεραστια προβληματα.το μυαλο κολαει.νομιζω πως κατι θα γινει καθε φορα..απλα λιποθυμησα μια φορα και η γιατρος με αντιμετωπισε καπως ασχημα..ελεγε ''δεν μου εχει ξανατυχει αυτο,δεν μπορω να δουλεψω,μα τι κανεις δεν σου εκανα και τιποτα..'';και αναρωτιεμαι εγω εκανα το λαθος η απλα ηταν λιγο υπερβολικη;σιγουρα θα βρεθει καποιος γιατρος να με καθησυχασει...ευτυχως δοξα τω θεω εχω κατι που αντιμετωπιζεται..πραγματικ α ευχαριστω για το κουραγιο..αισθανομαι πιο αισιοδοξη τωρα!!

Σε μερικους ανθρωπους, η απωλεια αιματος συσχετιζεται υποσυνειδητα με τον θανατο. Δηλαδη, Αν καποια στιγμη της ζωης σου τρομαξες με το αιμα, η οταν πχ επεσες και χτυπησες καπου, καποιος αντεδρασε με υπερβολη,ο φοβος ειναι αυτος που νιωθεις σημερα.
Δεν μπορω να ξερω τα παιδικα σου χρονια για να σε κατατοπησω περισσοτερο, βρες μεσα σου αν καποτε καποιος σε τρομαξε με υπερβολικη αντιδραση σε καποιο χτυπημα σου ή με εντονη προειδοποιηση πχ "Θα χτυπησεις και θα σε τρεχουμε στα νοσοκομεια".
Επισης, σε κανεναν δεν αρεσει να χανουμε κομματι απο τον εαυτο μας. Τα δοντια σου πχ δεν θελεις να τα χασεις. Αλλοι δεν κοβουν τα μαλλια τους για αυτο. Μπορεις λοιπον οταν βγαλεις καποιο δοντι να το κρατησεις σουβενιρ. Τοτε κρατας αυτο το κομματι του εαυτου σου χωρις να σε αηδιαζει, γιατι ειναι δικο σου. Αν δεν θες να το κρατησεις (γιατι πλεον δεν το αναγνωριζεις σαν "ζωντανο") και στην ιδεα του ανατρηχιαζεις τοτε ψαξε βρες τις αναμνησεις σου. Και καπως ετσι θα καταλαβεις πως οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο!

εχετε δικιο μπορει να προερχεται και απο την παιδικη ηλικια.απο μικρο παιδι το παθαινω αυτο..ισως εχω συνδιασει καποια γεγονοτα με πολυ αρνητικο τροπο..εχω αποφασισει πως θα τα καταφερω γιατι το χρωσταω στον ευατο μου βρε παιδια..και οι γονεις μου η αληθεια ειναι οτι τους αποφευγουν τους γιατρους ειδικα η μαμα μου..και η πλακα ειναι οτι παλαιοτερα δεν φοβομουν καθολου..οταν ημουν 7 χρονων ειχα μπει νοσοκομειο και δεν φοβομουν τιποτα..και εχω παει στο οδοντιατρο στα 12 ειχα σπασει τα μπροστινα μου δοντια και μου τα εκανε και δεν επαθα τιποτα..αυτο σκεφτομαι και παιρνω θαρρος..οτι μπορω να το ξεπερασω γιατι δεν ειναι κατι που το ειχα απο παντα..λετε να φταιει και ο χαρακτηρας μου;ειμαι αρκετα ευαισθητη και φυγοπονη,δεν θελω να μαλωνω με τους αλλους..μπορω να με πω καπως αδυναμη..αλλα ξερετε κατι..ολοι μπορουμε να τα καταφερουμε αρκει να πιστεψουμε στον ευατο μας..σκεφτομαι να παρω και ενα βιβλιο για φοβιες λετε να με βοηθησει;το επαθα μια φορα στα 9 οταν πηρα αιμα και μια φορα οταν εβγαλα ενα δοντι στα 10 και μετα στα 17 που πηγα ξανα στο οδοντιατρο...

Εγώ έχω το αντίθετο. Όταν είμαι με κάποιον γιατρό νιώθω πιο χαλαρός και ήρεμος :confused: Πάντως φυσιολογικό είναι να νιώθεις μια νευρικότητα με τους γιατρούς, μην μασάς :D

Quote:

---

Originally Posted by The_Mechanic

Εγώ έχω το αντίθετο. Όταν είμαι με κάποιον γιατρό νιώθω πιο χαλαρός και ήρεμος :confused: Πάντως φυσιολογικό είναι να νιώθεις μια νευρικότητα με τους γιατρούς, μην μασάς :D

---

thanks..ηδη νιωθω καλυτερα...σας ευχαριστω ολους...θα τα καταφερω ρε παιδια..πριν ουτε καν παραδεχομουν τι μου συμβαινει..τωρα συμφιλιωθηκα και σιγουρα ειναι παντα πιο ευκολο απ'οσο νομιζουμε ετσι δεν ειναι;:p