διπολικη διαταραχή και νοσηλεία

Η μητέρα μου πάσχει από μανιοκατάθλιψη, και χρήζει άμεσης νοσηλείας.
Δεδομένου ότι βρίσκετε σε μανιακή φάση, και αρνείται την σοβαρότητα της κατάστασης, τι μπορώ να κάνω? Δεν δέχετε να νοσηλευτεί με καμία περίπτωση, είναι επιθετική, και αποδίδει το πρόβλημα σε εμένα. Οτι δηλαδή εγώ χρειάζομαι ψυχίατρο.
Γνωρίζει κανείς άν τα δημόσια νοσοκομεία είναι κατάλληλα για τέτοιες περιπτώσεις? Η μήπως είναι, ας μου επιτραπεί η έκφραση, αυτό που αποκαλώ εγώ, βαριές ανίατες καταστάσεις? Στο παρελθόν έχει νοσηλευτεί μόνο σε ιδιωτικές κλινικές, και δεν έχουμε επμειρία απο το δημόσιο.
Δεν θέλω να καταφύγω στη λύση του εισαγγελέα, αλλά βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Ξέχασα να αναφέρω ότι έχει φύγει από το σπίτι της, και δεν μπορώ να ξέρω που είναι και τι κάνει. Επικοινωνεί εκείνη μαζί μου.
Σας παρακαλώ όποιος έχει ανάλογη εμπειρία, να τη μοιραστεί μαζί μου, νιώθω χαμένη.

εφοσον ειναι σε κατασταση υστεριας να την παρεις με το καλο. Μην της πεις τιποτα για νοσηλεια. Να παρεις τηλεφωνο σε καποιο δημοσιο ψυχιατρικο νοσοκομειο και να ρωτησεις τι γινεται σε αυτες τις περιπτωσεις. Να τα εχεις κανονισει ολα και να της πεις οτι απλως θα πατε μια επισκεψη για να σας δει καποιος γιατρος που εχεις ακουσει οτι ειναι πολυ καλος κλπ.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Οπως ακρίβώς τα περιγράφεις, ειχα κάνει στο παρελθόν, με αποτέλεσμα όταν κατάλαβε ότι θα νοσηλευτεί, εξαγριώθηκε τοσο, που δεν μπορούσαν να την κάνουν καλά 4 άνδρες, και αυτό ειχε σαν συνέπεια, να την βάλουν σε απομόνωση και να την δέσουν. Γεγονός που δεν το έχει ξεπεράσει ως τώρα, γιατί το αναφέρει αρκετά συχνά. Οτι δηλαδή τα παιδια μου με πήγαν σε τρελοκομείο και με έδεσαν. Αυτά είναι τα λόγια της.

Πω πω, ειναι φοβερο. Δεν ξερω τι να σου πω. Που μενει? σου εχει πει? αν οχι, δεν μπορεις να φανταστεις ποιος μπορει να την εχει σπιτι της? Καποιος συγγενεις σας ισως. Ειναι επικινδυνη για τον εαυτο της πρωτα πρωτα. Πρεπει να κανεις κατι γρηγορα. Ισως με συννενοηση με καποιον συγγενη σας που εμπιστευεται.

Αφού ειναι αρνητική να νοσηλευθεί από μόνη της η μόνη λύση είναι ο ακούσιος εγκλεισμός μετα από εισαγγελική παραγγελεία, αλλά ειναι επώδυνος γιατί θα έρθει η Αστυνομία να την πάρει και να την πάει...
Είναι ανησυχητικό που λείπει από το σπίτι καθώς είνα σε μανιακή φάση...
Τι φάρμακα παίρνει;
Μακάρι να γυρίσει πίσω και να ξαναρχίσει την αγωγή της.

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

Το γνωρίζω ότι είναι πολύ επωδυνο, να εγκλειστεί με εισαγγελική εντολή. Και γνωρίζω έπίσης ότι αυτό είναι χρονοβόρο, μπορεί να πάρει έως και ένα μήνα. Εσείς έχετε κάποια εμπειρία πάνω σε αυτό το θέμα? (τον ακούσιο εγκλεισμό)
Τα φάρμακα που πέρνει δεν την καλύπτουν στην παρούσα φάση(μανιακή). Πέρνει μόνο τριλεπτάλ και ζαναχ, και δεν μπορώ να γνωρίζω αν τα πέρνει. Ανυσηχώ πάρα πάρα πολύ, γιατι αν δεν πέρνει το τριλεπτάλ μπορεί να πάθει επειλιπτική κρίση. Πρώτα από όλα ειναι επικίνδυνη για τον ευατό της. Επικοινωνεί η ίδια μαζί μας, και όταν της λέμε να γυρίσει, να πάει σε γιατρό παθαίνει κρίση. Βρίσκεται σε ένα μοναστήρι απο ότι μας ειπε,προσπάθησα και έμαθα το τηλεφωνο και θέλω να πάρω τον ηγούμενο να του εξηγήσω την κατάσταση. Εκείνη παρουσιάζει τα πράγματα απο την δική της οπτική μεριά, και πιστέψτε με, μερικές φορές μπορεί να πείσει και τον πιο λογικό, γιατί ειναι πανέξυπνη. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε θρησκευτικό παραλήρημα, ότι δηλαδή θα πάρει το χρήσμα, θα γίνει μοναχή και τετοια!!!!!
Ανυσηχώ πάρα πολύ, γιατι σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να σε εκμεταλευτεί ο καθένας. Ενοώ ότι οι μοναχοί και οι ιερείς δεν είναι όλοι σωστοί, μπορεί να τη γεμίσουν ιδέες, οτι ο θεός θα σε σώσει και τέτοια. Οσο της λέμε να γυρίσει και να πάει σε γιατρό, τόσο εξαγριώνετε. Λέει ότι αισθένετε καλύτερα από ποτέ, αλλά πιστέψτε με είναι πραγματικά για λύπηση. Πραγματικά αισθάνομαι ότι αν πάθει κάτι κακό έχω ευθύνη εγώ.

Να την βαλεις μεσα με το ζορι. Δεν υπαρχει αλλη λυση. Αυτη το επελεξε ουτως ή αλλως

Η εισαγγελικη εντολή για ακούσιο εγκλεισμό δεν είναι χρονοβόρα...Πηγαίνεις στα Δικαστήρια στον Εισαγγελέα και λες ότι δεν πάιρνει τα φάρμακά της και ότι φεύγει από το σπίτι...Ενημερώνεται το Αστυνομικό Τμήμα και έρχεται στο σπίτι και την παίρνουν και την πηγαίνουν σε Δημόσιο Ψυχιατρείο...Αλλά ίσως να μην της αρέσει...Αλλά για ν γίνει αυτό πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι!
Το τριλεπτάλ είναι αντιεπιληπτικό αλλά χρησιμοποιείται και σαν σταθεροπιητής...Αν δεν έχει επιληψία δεν πρόκειτα να πάθει!

Kαλησπέρα mploumplou.

Έτυχε να γράψω στο δικό σου ποστ το παρθενικό μου μήνυμα :)

Δεν ξέρω αν έχει πλέον αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με την μητέρα σου μα θα\'θελα να γράψω δυο πραγματάκια από την δική μου εμπειρία οικειοθελούς εγκλεισμού σε δημόσιο ψυχιατρείο στην Ελλάδα και.....όχι και τόσο οικειοθελούς στην Σουηδία.

Στην Στοκχόλμη παρόλο που με συνέλαβαν για οικονομική ψιλοπαρεξήγηση με κάποιο ξενοδοχείο πέρασα για δυο βδομαδούλες ζωή και κότα(*άψογο* φαγητό,κομπλέ γυμναστήριο,σάουνα,τρέξιμο στο χιόνι,χειμερινές διακοπούλες λέμε! :D)στο Δαφνί βέβαια δεν πέρασα εξίσου καλά μα δεν υπέφερα κιόλας.
Είναι γεγονός πάντως πως τα συστήματα πρόνοιας στις δυο χώρες απέχουν όσο η μέρα με τη νύχτα.

Στην Karolinska αν δεν είχα ψιλοβαρεθεί και-ιδίως-αν δεν ανησυχούσαν οι δικοί μου θα ήθελα να κάτσω κι άλλο!
Προφανώς δυο μήνες μετά που γύρισα στην Ελλάδα νόμισα πως θα αντιμετώπιζα κι εδώ μία αντίστοιχη κατάσταση μα γελάστηκα μακράν.
Το περίεργο είναι πως εδώ ζήτησα κι επέμενα να μπω μόνος μου ενώ εκεί προηγήθηκε σύλληψη καθαρά λόγω λάθους(=όσον αφορά το όριο των πιστωτικών καρτών μου...)όπως αποδείχτηκε μετά.
Κι αν δεν είχα περάσει τόσο καλά θα τους είχα σούρει μία γεροδεμένη αγωγή..

Για να καταλήξω.Φαντάζομαι θα έχεις ακούσει πως \"Η αποδοχή είναι η μισή θεραπεία\".
Εγώ αποδέχτηκα από πολύ μικρή ηλικία που διεγνώσθην ως Διπολικός Ι πως έχω πρόβλημα,γι\'αυτό και έχω υποτροπιάσει λίγες φορές από τότε.
Παράλληλα όμως έψαξα βαθιά το ζήτημα κι έμαθα πως η Διπολικότητα,όπως και οι περισσότερες ψυχικές διαταραχές δεν είναι παρά ένα ταμπελάκι που έχει κολλήσει η σύγχρονη ψυχιατρική(βλ.Αμερικάνικη Σχολή) σε μία προαιώνια \"κατάρα\" που μαστίζει την ανθρωπότητα η οποία αν ελεγχθεί και ρυθμιστεί επαρκώς μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε χάρισμα.
Πριν μόλις 100 χρόνια ο κόσμος χωριζόταν απλώς σε λογικούς και τρελούς.Σήμερα έχουμε........ADD,OCD,Borderline Disorder,διπολικούς,αυτιστικού ς,ψυχωσικούς,σχιζοφρενείς, παρανοϊκούς,κλπ κλπ

Με λίγα λόγια η μητέρα σου *έχει* πρόβλημα μα κατ\'αρχήν έχει αλλεργία στις εν λόγω ταμπέλες.Αν με κάποιον τρόπο βαφτίσεις το πρόβλημά της πιο κομψά τότε ίσως και να αποδεχθεί πως υφίσταται γιατί κατά βάθος υποφέρει,και η ίδια το γνωρίζει πολύ καλά.
Μπαίνει όμως ο άτιμος ο εγωισμός και οι αρχέγονες προκαταλήψεις για την τρέλα στην μέση,\"Όχι,θα το αντιμετωπίσω μόνη μου\",\"Τρελή είμαι να πάρω χάπια,εσείς να πάρετε!\" κλπ

Πάντως μην θεωρείς πως ο εγκλεισμός είναι πανάκεια,εξαρτάται και που θα πέσεις.Αν μπεις και με το ζόρι-εισαγγελική εντολή μπορεί να περάσεις και δράμα(αν δεν κόψεις το διαολεμένο το πείσμα σου).

Κλείνοντας παραθέτω την άχρηστη ατάκα της ημέρας που όμως συνειδητοποίησα πλέον πολύ καλά :
Ο ίδιος ο φόβος μήπως τρελαθούμε είναι που μας τρελαίνει.

(έγινε διπλο-post,με συγχωρείτε)