Φοβος για τα παντα

Απο οταν θυμαμαι τον εαυτο μου, μονιμως φοβαμαι για κατι. Οταν π.χ ημουν μικρη φοβομουν μην μπει καποιος στο σπιτι οταν κοιμαμαι και μου κανει κακο.Το ειχα τοσο εντονα στο μυαλο μου, που για χρονια πιστευα οτι τη νυχτα δεν κοιμομουν καθολου. Μετα που μεγαλωσα λιγο, καταλαβα οτι αυτο δεν μπορουσε να συμβαινει,σιγουρα ομως η ανησυχια αυτη μου ετρωγε πολλες ωρες απο τον υπνο μου καθε βραδυ.Μεγαλωνοντας αρχισα να εχω και αλλους φοβους και πολλες φοβιες (με το υψος,με τη θαλασσα και με διαφορα αλλα). Τον τελευταιο καιρο φοβαμαι εντονα οτι καποιος δικος μου κατι θα παθει ( χωρις απαραιτητα να υπαρχει πραγματικος λογος να ανησυχω) και φερνω συνεχως στο νου μου εντονα ασχημες εικονες.
Στη ζωη μου ειμαι αρκετα επιφυλακτικη και κλειστη με τους αλλους. Θα ελεγα οτι κατα καποιο τροπο μαλλον τους αποφευγω. Εχω αρχισει να σκεφτομαι μηπως αυτα ειναι ακομα μια εκφραση φοβου και δεν το εχω συνειδητοποιησει.
Γενικα δεν με θυμαμαι ποτε να ειμαι χαλαρη.Μονιμως κατι θα εχω στο μυαλο μου, οχι ομως πρακτικης φυσεως(δηλ. πως π.χ θα λυσω ενα προβλημα).

Δεν εχω καταλαβει ακομα-ειναι ετσι ο χαρακτηρας μου και αρα πρεπει νά μαθω να ζω με αυτο ή κατι τρεχει και να το ψαξω?

Εχετε νιωσει ποτε ετσι?Θα ηθελα γενικα να ακουσω τη γνωμη σας για αυτα. Ευχαριστω πολυ

Ο φόβος που είναι παρόν σε πολλές στιγμές της ζωής μας και δεν μας αφήνει να χαρούμε είναι παθολογικός...

tha sas fanei asteio alla fovamai oti o daskalos tis odigisis mou den tha me eroteutei pote....
giati re gmt??? giati na nai pantremenos me paidi, gkri matia k vlemma ....axxxx!

pera apo auta, ego persi oli tin ora fovomoun oti tha mou kopsoun to aristero mou xeri me tsekouri...k mou xe ginei emmoni! miriza to skouriasmeno metalo apto tsekouri... fantazomoun to aima anakatomeno me skouria...ok mi mpo se leptomereies! epiana oli tin ora to xeri mou.

ipomoni, ego to kseperasa...