ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Καλησπερα σε ολους
γραφω πρωτη φορα στο φορουμ σας ελπιζοντας να με βοηθησετε σε αυτο που με απασχολει

Στην αρχη σκεφτικα να γενικευσω το θεμα μου αλλα νομιζω πως αν εξηγησω ακριβως την κατασταση θα μπορουσατε πιο ευκολα κ πιο στοχευμα να μου πειτε τη γνωμη σας

λοιπον
σκεφτομαι πολυ σοβαρα να γινω δοτης μυελου των οστων..αυριο κιολας θα παω για μια συζητηση βεβαια μονο στο νοσοκομειο
επειδη προκειται για μια σοβαρη υποθεση-αποφαση και για εμενα (χειρουργεια κτλ) αλλα πολυ περισσοτερο για την οικογενεια που ΙΣΩΣ Θεου θελοντως "με χρειαστει" αν τελικα το κανω και δε θελω αν τυχει κατι τετοιο να κανω πισω τελεταια στιγμη καθομουν κ σκεφτομουν-προβληματιζομουν για διαφορα

θελω λοιπον την αποψη σας για το εξης...
Εχετε σκεφτει πως 8α μπορουσε να δοθει μια βοηθεια απο εγωισμο?τι εννοω...εγω "υποτιθεται" και ετσι νιωθω (εκ του ασφαλους βεβαια) πως ειμαι σιγουρη γι αυτο που θελω..υπαρχει περιπτωση να γινεται ομως λογο εγωισμου?Να το κανεισ δλδ περισσοτερο για να γεμισεις δικα σου κενα..να νιωσεις ομορφα,να νιωσεις σημαντικος και οχι τοσο γιατι "σε πηρε" ο πονος για το συνανθρωπο?
Να ξαναπω οτι ΔΕΝ αισθανομαι ετσι...νομιζω πως ειλκρινα θα ηθελα μεσα απο τη καρδια μου να βοηθησω καποιον..αλλα αν τελικα δεν ειναι ετσι?Αν ενω τα συναισθηματα μου τωρα ειναι τετοια αλλα οταν κ αν ερθει η ωρα κανω πισω?

Να τονισω επισης πως δεν ανοιξα το ποστ για να με κατευθεινετε ως προς την αποφαση που στο τελος θα παρω..αυτο γνωριζω πολυ καλα πως ειναι θεμα μονο δικο μου..θα ηθελα τη γνωμη σας στο ψυχολογικο κομματι..πως μπορει καποιος να γνωριζει αν τελικα ειναι θεμα "προσωπικης αναγκης" η οχι...θα μου πειτε ειτε ετσι ειτε αλλιως η βοηθεια ειναι βοηθεια και αυτο δεν αλλαζει...σε καποια αλλη περιπτωση οντως ισχυει αυτο αλλα στη συγκεκρυμμενη περιπτωση νομιζω παιζει ρολο το γιατι θες να το κανεις
Δεν θα ηθελα σε καμια περιπτωση να παρω μερος σε ολο αυτο και οταν με χρειαστουν να μην ειμαι εκει

ελπιζω να μπορεσα να σας δωσω να καταλαβετε το τι σκεφτομαι-αισθανομαι κ γιατι προβληματιζομαι...(δεν ειμαι ιδιαιτερα καλη στο γραπτο λογο)περιμενω τις απαντησεις σας ευχαριστω εκ των προτερων

Τώρα εσυ δηλαδή δεν έχεις άλλη δουλειά κ θες να δώσεις μυελό δεν βάζεις μυαλό να κανείς κάτι πιο πρακτικό κ εύκολο βοηθά κανα φίλος σου την οικογένεια σου κ αστα αυτα καταρχάς από ότι νομίζω το μυελό στον τραβάνε με σύριγγα από τον τρίτο σπόνδυλο της μέσης κ αμα γίνει καμία μαλακία μένεις παραλυτη όλα τα αλλά τα χεις κάνει κ αυτό σ μείνε για να ολοκληρωθείσ σαν άνθρωπος;

δεν ξερω φιλε μου elis γιατι με πηρες απο "τα μουτρα" οπως κ να εχει κ οπως ανεφερα δεν μπηκα για να με κατευθυνουν ως προς το τι θα κανω στη ζωη μου κ τι στη τελικη με ολοκληρωνει εμενα σαν ανθρωπο...ζητησα συγκεκρυμμενη "βοηθεια" κ το δικο σου μνμ ειναι τελειως "ακυρο"..θα μπορουσες απλα κ ταπεινα να μην απαντησεις
ειναι η 1η φορα που γραφω εδω αλλα σε φορουμ εχω συνυπαρξει ξανα..γι αυτο σας παρακαλω αν εχετε να "πειτε-δωσετε" κατι πανω στο θεμα ευχαριστως να ακουσω

Ολες οι σχεσεις ειναι ιδιοτελεις. Υπαρχουν αν σε ενδιαφερει στη βιβλιογραφια κειμενα που αναφεροντε στα κινητρα και την ηθικη πισω απο τετοιες πραξεις, ειτε ειναι δαρβινικου τυπου ειτε ψυχολογικου κλπ. Αρα και συ κατι κερδιζεις.

το μυελό στον τραβάνε με σύριγγα από τον τρίτο σπόνδυλο της μέσης κ αμα γίνει καμία μαλακία μένεις παραλυτη

Αγαπητή mia πίσω από κάθε "φιλανθρωπική" πράξη κρύβεται και ένα κομμάτι εγωισμού. Λίγες πράξεις προσφοράς είναι τελείως ανιδιοτελείς..Το ότι μέσα απ' την προσφορά σου όμως αυτή θα νιώσεις και καλά εσύ με τον εαυτό σου, δεν μειώνει σε τίποτα την ουσία αυτού που κάνεις. Και από τη στιγμή που μπήκες σε μια διαδικασία ν' αναρωτηθείς πραγματικά για τα εσωτερικά σου κίνητρα, η πράξη σου γίνεται περισσότερο συνειδητοποιημένη.
Ενημερώσου σχετικά από τους αρμόδιους φορείς και εφόσον το ψάξεις αρκετά, πάρε την σωστή απόφαση.

Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας ηδη εχω παρει τηλ. στο νοσοκομειο για μιλησω με τη διευθυντρια του τμηματος αιμοδοσιας κ δωρεας ετσι ωστε να ενημερωθω λιγακι καλυτερα και μηπως εκεινη που λογικα εχει κανει πολλες τετοιες συζητησεις με βοηθησει και οσων αφορα το ψυχολογικο κομματι,ετσι ωστε να ειμαι σιγουρη 100%
frini εχεις απολυτο δικαιο σε οσα λες.. "Λίγες πράξεις προσφοράς είναι τελείως ανιδιοτελείς..Το ότι μέσα απ' την προσφορά σου όμως αυτή θα νιώσεις και καλά εσύ με τον εαυτό σου, δεν μειώνει σε τίποτα την ουσία αυτού που κάνεις"
απλα με προβληματιζει το γεγονος πως οπως προειπα,μιλαω εκ του ασφαλους...πως τωρα ισως ειμαι σε μια ευαισθητη περιοδο και το βλεπω ετσι(αν και το σκεφτομαι μηνες τωρα)

τελος παντων μετα την επισκεψη-συζητηση που θα κανω νομιζω θα ξεμπερδευτω λιγακι..ευχαριστω και παλι


*Η δωρεα μυελου γινεται πλεον κ με αλλους τροπους εκτος του χειρουργειου(ενεση)....
Απο μια τυχαια σελιδα "εκλεψα" το παρακατω....
Εκτός από τη διαδικασία της λήψης μυελού των οστών οπως αναφέρθηκε παραπάνω, υπάρχει και μια άλλη μέθοδος συλλογής των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων, από το περιφερικό αίμα. Στην περίπτωση αυτή χορηγείται στο δότη ένα φάρμακο (GCSF) με υποδόρια ένεση για τέσσερις συνεχείς ημέρες πριν τη συλλογή αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων. Μετά τη λήψη του φαρμάκου ακολουθεί η διαδικασία της συλλογής των κυττάρων που είναι παρόμοια με αυτή της αιμοδοσίας. Το αίμα του δότη περνάει από ένα μηχάνημα το οποίο διαχωρίζει και συγκρατεί μόνο τα αρχέγονα κύτταρα του αίματος.

αμα ειναι τοσο απλο ρε συ τι αναρωτιεσαι πανε καντο να ηρμησεισ εγω ετσι κανω

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Ολες οι σχεσεις ειναι ιδιοτελεις. Υπαρχουν αν σε ενδιαφερει στη βιβλιογραφια κειμενα που αναφεροντε στα κινητρα και την ηθικη πισω απο τετοιες πραξεις, ειτε ειναι δαρβινικου τυπου ειτε ψυχολογικου κλπ. Αρα και συ κατι κερδιζεις.

---

Εισαι λαθος... ;)

mia καλησπερα..ειλικρινα δε καταλαβαινω γιατι τρελαινεσαι τοσο...ειναι αληθεια, η βοηθεια που προσφερουμε, οσο αγνη και να ειναι προερχεται απο δικη μας εσωτερικη αναγκη να νιωσουμε χρησιμοι, να βοηθησουμε, για να καλυψει τη δικη μας αναγκη. Το αντιληφθηκα οταν ημουνα 17 κι ενιωσα ασχημα,περιεργα..τωρα το χω ξεπερασει, αυτη ειναι η φυση μας, δεν ειναι κατι κακο, γιατι οπως ειπες ουτως η αλλως καλο θα κανεις.. ξεπερνα το και προχωρα! αν και δε καταλαβαινω γιατι να δωσεις συγκεκριμενα μυελο του οστου, υπαρχει ηδη ανθρωπος που το χρειαζεται?

καλησπερα και παλι
elis -ξερεις τι γινεται,ειναι σιγουρα πιο απλο απο οτι η ενεση..αλλα παλι χρειαζεται διαδικασια.Ζω στη Θεσσαλια και θα πρεπει να ταξιδεψω για τουλαχιστον 4 ημερες γιατι χρειαζεται και προετοιμασια σε περιπτωση που βρεθει "παραληπτης"..κανεις ξανα εξετασεις και σου χορηγουνται καποια ενεσιμα φαρμακα που προετοιμαζουν τον οργανισμο σου
Δεν ειναι βεβαια αυτο που με κραταει πισω στο να αποφασισω ..,απλα ηθελα να διευκρινησω πως δεν ειναι τιποτα τοσο απλο

mpliki - οχι δεν υπαρχει καποιο συγκεκριμενο ατομο..απο τυχη ειχα μπει σε μια σελιδα πριν πολυ καιρο..διαβασα,παρακολουθη� �α και ευαισθητοποιηθικα πολυ με το θεμα μιας και οπως λεγεται ειναι πολυ δυσκολο να βρεθει συμβατος δοτης με ασθενη
και για να μιλησω ανοιχτα..συγκεκριμενα ειδα παιδακια με σωληνακια.."μισα" απο τις μεταγκισεις και βασικα χωρις ελπιδα γιατι θεραπεια δεν υπαρχει ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ αν "τυχει" κ βρεθει καποιος δοτης...αμεσως μου ηρθε στο μυαλο η φραση.."και αν ειμαι εγω η μοναδικη με συμβατοτητα?" (για τον "χ" ανθρωπο..οποιονδηποτε)
και ξερεις δεν ειναι το θεμα πως θα του δωσεις 2-3 χρονια ακομη ζωης..η δεν το παιζεις πετυχει δεν πετυχει,αυτος ο ανθρωπος "ξαναγεννιεται" ειναι υγιεις ξαφνικα..ενω διαφορετικα "επιστημονικα" ειναι ξεγραμμενος(συγνωμη αν ακουγεται ωμο αλλα ετσι ειναι)
γι αυτο θα ηθελα να το κανω
γι αυτο και προβληματιζομαι για το ποσο εχω τα "κοτσια" να το κανω
φοβαμαι μηπως τα σκεφτομαι υπο ψυχολογικη φορτιση,οικτο η οτιδηποτε αλλο..ποσες ψευτικες ελπιδες θα εδινα σε καποιον και στην οικογενεια του?και πως θα το αντεχα μετα?(και παλι το "εγω" εδω)
βεβαια οσο γραφω-ψαχνω αισθανομαι ολο και πιο σιγουρη..ελπιζω να μη κανω λαθος και ειτε ετσι ειτε αλλιως ,οποια και αν ειναι η αποφαση να γινει συνειδητα 100%

η χαρά του να βοηθάς κάποιον δεν είναι ιδιοτέλεια είναι αλληλεγγύη, ανθρωπισμός κτλ... θα ήταν ιδιοτέλεια αν το έκανες για να γνωρίσεις τον γιατρό που θα σου πάρει των μυελό. Αν τα κίνητρα σου είναι να προσφέρεις βοήθεια δεν καταλαβαίνω τους ενδοιασμούς σου .. δίνω αίμα, έχω δώσει μυελό και είμαι και δωρητής οργάνων (αυτό δε το έκανα ακόμη χα χα χα ! μαύρο χιούμορ) και όλα τα έκανα γιατί ήθελα να προσφέρω και να βοηθήσω ... Σκέψου και κάνε το καλύτερο!!!

συνεχιζω το προηγουμενο μνμ γιατι δεν εμφανιστηκε ολοκληρο..ελπιζω να το διορθωσα

mpliki - οχι δεν υπαρχει καποιο συγκεκριμενο ατομο..απο τυχη ειχα μπει σε μια σελιδα πριν πολυ καιρο..διαβασα,παρακολουθη� �α και ευαισθητοποιηθικα πολυ με το θεμα μιας και οπως λεγεται ειναι πολυ δυσκολο να βρεθει συμβατος δοτης με ασθενη
και για να μιλησω ανοιχτα..συγκεκριμενα ειδα παιδακια με σωληνακια.."μισα" απο τις μεταγκισεις και βασικα χωρις ελπιδα γιατι θεραπεια δεν υπαρχει ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ αν "τυχει" κ βρεθει καποιος δοτης...αμεσως μου ηρθε στο μυαλο η φραση.."και αν ειμαι εγω η μοναδικη με συμβατοτητα?" (για τον "χ" ανθρωπο..οποιονδηποτε)
και ξερεις δεν ειναι το θεμα πως θα του δωσεις 2-3 χρονια ακομη ζωης..η δεν το παιζεις πετυχει δεν πετυχει,αυτος ο ανθρωπος "ξαναγεννιεται" ειναι υγιεις ξαφνικα..ενω διαφορετικα "επιστημονικα" ειναι ξεγραμμενος(συγνωμη αν ακουγεται ωμο αλλα ετσι ειναι)
γι αυτο θα ηθελα να το κανω
γι αυτο και προβληματιζομαι για το ποσο εχω τα "κοτσια" να το κανω
φοβαμαι μηπως τα σκεφτομαι υπο ψυχολογικη φορτιση,οικτο η οτιδηποτε αλλο..ποσες ψευτικες ελπιδες θα εδινα σε καποιον και στην οικογενεια του?και πως θα το αντεχα μετα?(και παλι το "εγω" εδω)
βεβαια οσο γραφω-ψαχνω αισθανομαι ολο και πιο σιγουρη..ελπιζω να μη κανω λαθος και ειτε ετσι ειτε αλλιως ,οποια και αν ειναι η αποφαση να γινει συνειδητα 100%

Κλειδι Σκεψης
ξερω οτι δεν ειναι απαραιτητο αλλα χιλια μπραβο απο εμενα μεσα απο τη καρδια μου..να σαι καλα

Σε ευχαριστώ και κοίτα να είσαι και εσύ καλά γιατί αρκετός κόσμος χρειάζεται βοήθεια κάθε είδους.. Αρά ο καθένας ας μοιραστεί αυτό που έχει.
Πάνω και πέρα από όλα είμαστε άνθρωποι μη το ξεχνάμε στους φρενήρης ρυθμούς που ζούμε..