Από Φίλοι σε Σχέση! (Μέρος 2ο...)
Μετά από αρκετό καιρό, σας ξανά χαιρετώ! Είμαι ο Ντίνος, όπου πρίν λίγους μήνες είχα ανοίξει το θέμα "Από φίλοι σε σχέση" εάν θυμάστε κάποιοι.
Για να μην πλατιάζω, θα σας αναφέρω εν τάχει τι είχε συμβεί αρχικά και μετά θα σας πώ για το τελευταίο διάστημα και το νέο πρόβλημα που αντιμετωπίζω.
Με τα πολλά, το περασμένο καλοκαίρι, μπήκα σε μια σχέση με μια κοπέλα την Νάντια, η οποία ήταν χρόνια φίλη μου και ποτέ δεν την είχα δεί ερωτικά στο παρελθόν, όπως ούτε κι εκείνη. Είχε μια σχέση 7 ετών, από την οποία είχε ταλαιπωρηθεί αρκετά και τα τελευταία χρόνια, την χώριζε ο άλλος για μεγάλο διάστημα και μετά από ένα διάστημα που επέστρεφε την Νάντια την έπειθε και ξανά ήταν μαζί. Έτσι λοιπόν, το καλοκαίρι, που είχε χωρίσει υποτίθεται οριστικά και το είχε πλέον αποφασίσει η ίδια, ήρθαμε αρκετά κοντά και τελικά μας βγήκε κάτι ερωτικό. Ήταν κάτι πολύ γλυκό και όμορφο και για τους 2 μας, άν και η κοπέλα φοβόταν μήπως και δεν την έβγαινε. Προλάβαμε και πήγαμε ακόμη και διακοπές μαζί, ώσπου... Μετά από περίπου 2 μήνες ήρθε ο πρώην της, την διεκδίκησε και λόγω του ότι μπορούσε να την επηρεάσει συναισθηματικά (7 χρόνια ήταν αυτά και το πήγαιναν για σοβαρά και η δικιά μου δεν πρόλαβε να τον ξεπεράσει), αποφάσισε να χωρίσουμε γιατί βρέθηκε συναισθηματικά μπερδεμένη.
Όλο το επόμενο διάστημα, εγώ κουρέλι, αλλά επειδή την έβλεπα να πιστεύει πώς μαζί θα μπορούσαμε, δεν το έβαλα κάτω... Ένιωθα ότι ήθελε κάποια στιγμή να είμαστε μαζί... Έτσι, για αρκετούς μήνες την είχα από κοντά, την διεκδικούσα, βρισκόμασταν και ήταν σαν να ήμασταν μαζί, αλλά πάλι δεν ήταν έτοιμη να προχωρήσει μαζί μου, και συνέχιζα εγώ να την διεκδικώ... Ασταμάτητα!
Και ερχόμαστε στα τελευταία...
Πρίν 2 μήνες, και ενώ αρχίσαμε να μιλάμε και πάλι, και την έβλεπα ότι πλέον αρχίζει από μόνη της να με πλησιάζει, μου πρότεινε να βρεθούμε από κοντά. Βρεθήκαμε, περάσαμε πολύ όμορφα, την είδα εντελώς διαφορετική και απαλλαγμένη από όσα την κρατούσαν πίσω όλο το προηγούμενο διάστημα και στην ουσία από τότε ξανά ξεκινήσαμε μια νέα σχέση, την οποία όμως και οι 2 μας ο καθένας για τους δικούς του λόγους (εγώ γιατί φοβόμουν ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξαναφύγει και εκείνη επειδή ήθελε να δεί άν τελικά θα της βγεί μαζί μου), έστω αρχικά δεν την ονομάσαμε σχέση, αλλά μια προσπάθεια να δούμε άν θα μας βγεί.
Στο διάστημα αυτό, ήμασταν και οι 2 αλλαγμένοι. Και εγώ δεν είχα απαιτήσεις από εκείνη, της έδινα τον χώρο που χρειάζεται, δεν πίεζα να κάνουμε πράγματα μαζί (γενικά κατά πλειοψηφία, άφηνα εκείνη να μου προτείνει όχι επειδή δεν ήθελα, αλλά για να μην νιώσει πίεση και είχα συμβιβαστεί με αυτή τη κατάσταση) και εκείνη είδα ότι άρχισε να θέλει να κάνουμε ολοένα και περισσότερα πράγματα μαζί, να βρισκόμαστε πιό συχνά και γενικά ήταν καλύτερα (άν και κάποιες μέρες μου το έλεγε και η ίδια ότι τρώει τις φρίκες της, προφανώς επειδή κάτι της θύμιζε τον πρώην και έπεφτε, ή συνομιλούσε μαζί του). Γενικά όμως ήμασταν πάρα πολύ καλά... Κάναμε νέα πράγματα που δεν κάναμε το καλοκαίρι, περνάγαμε πολύ καλά οι δυό μας, το σεξουαλικό κομμάτι ήταν και για τους 2 μας κάτι που δεν μας είχε ξανασυμβεί σε αυτό το βαθμό στο παρελθόν και γενικά είχαμε χημεία. Αρχίσαμε να γνωρίζουμε ο ένας τις παρέες του άλλου και να περνάμε χρόνο μέσα σε αυτές ώς ζευγάρι. Όλα δηλαδή έδειχναν ότι αρχίζει και μας βγαίνει, την είδα ότι άρχισε να νιώθει ασφάλεια μαζί μου, ότι την ευχαριστούσαν πολύ τα πράγματα που έκανα για εκείνη, ότι άρχισε να με αναζητά όλο και περισσότερο και ότι της άρεσε το ενδιαφέρον που της έδειχνα ή ο τρόπος που της συμπεριφερόμουν και σιγά σιγά άρχισα να είμαι τρυφερός μαζί της, να εκδηλώνομαι δειλά δειλά και εκείνη το ίδιο. Όλα κυλούσαν φυσιολογικά και τίποτα δεν έδειχνε ότι μπορεί να μας επηρεάσει πλέον. Έδειχνε και η ίδια πολύ δυνατή και της άρεσε όλο αυτό που αρχίσαμε και πάλι να ζούμε, χωρίς να μετανοιώνει στιγμή για την απόφασή της να το ξανά προσπαθήσουμε.
Ώσπου περίπου 2 εβδομάδες πρίν, μου είπε πώς θα συναντούσε τον πρώην της γιατί έχει ένα σοβαρό θέμα υγείας και από ανθρώπινο ενδιαφέρον ήθελε να βρεθούν. Όπως μου εξήγησε μετά, δεν υπήρχε περίπτωση επανασύνδεσης και δεν συζητήσαν κάν για κάτι τέτοιο, ίσα ίσα που αρκετές φορές στην συνάντησή τους ένιωσε πίεση και εκνευρισμό για αυτόν. Όταν γύρισε και την ρώτησα εάν αυτή η συνάντηση επηρεάζει αυτό που έχουμε ή άν άλλαξε κάτι, εκείνη μου είπε πώς δεν ξέρει εάν άλλαξε κάτι, σίγουρα συνειδητοποίησε πώς κάποια πράγματα ακόμη δεν τα έχει ξεπεράσει και ίσως και να βιάστηκε να ξεκινήσουμε πάλι μαζί, αλλά θέλει ακόμη να συνεχίσουμε. Εγώ προσπάθησα να την ηρεμήσω και να της σταθώ δίπλα της, και εκείνη το εκτίμησε και με ευχαριστούσε που είμαι δίπλα της. Να σημειώσω, πώς ο άλλος ναι μεν την ήθελε, αλλά από την άλλη δεν μπορούσε να αποδεχθεί και δεν της συγχώρησε ποτέ ότι προχώρησε και έκανε κάτι με κάποιον άλλον, παρόλα αυτά, συνέχιζε να την ενοχλεί γιατί δεν μπορούσε να την ξεπεράσει.
Για τις επόμενες 2-3 μέρες, ναι μέν μιλάγαμε στο τηλέφωνο και δεν επηρεάστηκε η επικοινωνία μας, αλλά από την άλλη δεν συναντηθήκαμε γιατί όπως μου έλεγε ένιωθε πώς δεν είναι καλά, πώς το κλίμα είναι βαρύ. Εμένα από την πλευρά μου, άρχισαν να μου βγαίνουν ανασφάλειες και απλά ίσως της έδειχνα πιό έντονα πώς είμαι δίπλα της και θέλω να την βοηθήσω. Με τα πολλά την έπεισα να φύγουμε για 3ήμερο με την παρέα της την 25η Μαρτίου. Της φάνηκε πολύ καλή η ιδέα ότι θα ήμασταν και με την παρέα, αλλά θα ήταν και μια αφορμή να έρθουμε ακόμη πιο κοντά, να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον, παρ'ότι δεν ήταν καλά ψυχολογικά.
Στο 3ήμερο αυτό, ήμουν μπροστά στην παρέα πολύ διακριτικός, ίσως τα μόνα που έκανα και ένιωσε πίεση ήταν πώς τα βράδια που κοιμόμασταν, την είχα αγκαλιά, εκεί που καθόμασταν απλά της χάιδευα την πλάτη και γενικά πρόσεχα τουλάχιστον όταν ήμασταν με τους άλλους να μην δείχνω διαχυτικός. Παρόλα αυτά, εκείνη ένιωσε ότι πιέζεται με εμένα.
Έτσι 2 μέρες αφού γυρίσαμε, βρεθήκαμε και μου είπε πώς νιώθει ότι δεν της βγαίνει τελικά κάτι το ερωτικό, βλέπει ότι όσο περνάει ο χρόνος δεν με ερωτεύεται και επι πλέον, ότι νιώθει πίεση από εμένα και της βγάζω πλέον κάτι το αρνητικό και δεν έχει να κάνει με την συνάντησή της με τον πρώην. Σας τονίζω και πάλι, ότι ναι μέν από την ημέρα που συναντήθηκε με τον άλλο και την είδα να αλλάζει και να πέφτει, ένιωσα ανασφάλεια, αλλά η συμπεριφορά μου ήταν η ίδια με πρίν που ήμασταν καλά και ίσως κάποιες στιγμές λίγο πιό διακριτική.
Εγώ της εξήγησα πώς μάλλον βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα, μιας και σε μια τέτοια περίπτωση σαν και τη δική της μέσα σε 1,5 με 2 μήνες δεν είναι απαραίτητο να έχεις ερωτευθεί τον άλλον και δεν είναι κριτήριο για να διακόψεις μια σχέση που τουλάχιστον σε ικανοποιεί, νιώθεις ασφάλεια και περνάς όμορφα και εκείνη μου είπε πώς δεν της αρκεί μόνο να περνά καλά και ότι το γεγονός ότι περνάγαμε καλά μπορεί να οφείλεται στο ότι από πρίν που ήμασταν φίλοι ταιριάζαμε και περνάγαμε καλά, μου είπε πώς ακόμη περίμενε όταν αποφάσιζε να ξεκινήσουμε μαζί, πώς θα της έβγαινε κάτι δυνατό για μένα, αλλά τώρα πιά δεν πιστεύει πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Όμως, περνάγαμε καλά και υπήρχε ο ερωτισμός μεταξύ μας, δεν βρισκόμασταν σαν φίλοι, ούτε κάναμε όσα κάναμε "φιλικά". Έτσι αυτό που της πρότεινα είναι να μείνει λίγο καιρό μόνη της αντί να χωρίσουμε οριστικά γιατί πιστεύω πώς είναι συναισθηματικά επηρεασμένη και γι' αυτό της βγαίνουν όλα αυτά και με βλέπει και της βγαίνει και όλος αυτός ο αρνητισμός με εμένα και μόλις ηρεμήσει και καθαρίσει μέσα της, θα της ξανά έρθουν όλα τα άλλα που της έβγαιναν πρίν, οπότε θα μπορούμε να το ξανά δούμε.
Τελικά το πρόβλημά μου και εδώ θα ήθελα την άποψή σας και την γνώμη σας, είναι πώς με έχει τσακίσει για 2η φορά αυτή η ιστορία και δεν ξέρω πώς να ξεκολλήσω και να καταφέρω να προχωρήσω παρακάτω... Πιάνω τον εαυτό μου να πονάει και να μην μπορώ να τον βοηθήσω... Να νιώθω πώς εντελώς άδικα έκρινε πώς εμείς οι 2 δεν έχουμε μέλλον και αυτό με τσακίζει... Ίσως τελικά να χρειάζομαι και βοήθεια από ειδικό, αλλά θα ήθελα την γνώμη σας!
Σας ευχαριστώ και συγνώμη εάν σας κούρασα με το μεγάλο κείμενο!
