Originally Posted by
cocomero
Εχεις δικιο οτι βιαζομαι, αλλα δυστυχως εχω τετοιο χαρακτηρα που με τρωει το αγχος με το παραμικρο. Κι εγω αυτο που λες σκεφτηκα οτι ειναι ησυχος και ντροπαλος κι ετσι δεν θα ειναι σαν αλλους που γνωρισα. Ηταν το πρωτο ατομο που δε μου ζητησε να "παμε σπιτι" του αλλα αντιθετα να βγουμε. Απλως οπως τον εχω δει και στην παρεα του ειναι επισης αρκετα απομακρος, καθολου ομιλητικος παρολο που φαινεται οτι τους αγαπαει.
Σιγουρα αγχωνομαι και μια φορα παραπανω γιατι και για μενα ειναι κατι καινουριο και δε ξερω τι να κανω. Η αληθεια ειναι οτι κι εγω θελω να το παμε αργα για να νιωσω κι εγω αλλα κυριως αυτος πιο ανετα και να μπορεσει να εκδηλωθει λιγο. Ομως το μυαλο μου τρεχει και δε μπορω να το σταματησω :( αγχος ολη μερααα...