Το φετίχ με τις ενέσεις, μια τραγική ιστορία...
Σε αυτή τη μικρή μου μελέτη θα προσπαθήσω στο πρώτο μέρος να ανακαλύψω γιατί δημιουργούνται τα φετίχ, όμως θα επικεντρωθώ περισσότερο στο ιατρικό φετίχ των ενέσεων (Injection Fetish). Στο φετίχ αυτό οι άνθρωποι πρίν, μετά, ή κατά τη διάρκεια του σεξ, θέλουν να τους κάνουν αληθινές ενέσεις και διεγείρονται ερωτικά από όλη τη διαδικασία! Στο δεύτερο μέρος θα σας παρουσιάσω τη προσωπική μου ιστορία, σε μια προσπάθεια να εξαγνιστώ από όλα αυτά...
Έρευνες λένε ότι σχεδόν κάθε άνθρωπος, αλλά και τα υπόλοιπα ζώα της φύσης έχουν κάποιο ερωτικό φετίχ. Τα φετίχ των ζώων, λόγο του μη αναπτυγμένου τους πνεύματος σχετίζονται με τις μυρωδιές του άλλου φύλου ως επί το πλείστον. Ο άνθρωπος όμως έχει πιο σύνθετα φετίχ που βασίζονται στη φαντασία η οποία μετουσιώνεται σε σεξουαλική διέγερση! Οι πιο απλοϊκές μορφές είναι το να θέλουν ο/η σύντροφός τους να παίζει κάποιο ρόλο και να ντύνεται με διάφορες στολές. Άλλες φορές το φετίχ μπορεί να είναι κάποιο αντικείμενο όπως οι μπότες που φοράει μια γυναίκα, ή μέρος του σώματος της όπως τα πόδια. Οι πιο σύνθετες και επικίνδυνες μορφές έχουν σχέση με σαδισμό (ο όρος προήλθε από τον Μαρκήσιο De Sade που ασχολιόταν με τέτοιες πρακτικές) και μαζοχισμό.
Το βασικό ερώτημα είναι πώς δημιουργείται ένα φετίχ. Για να το βρούμε αυτό, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η κάθε βασική εσωτερική δύναμη και έκφραση του ανθρώπου, που είναι βαθιά χαραγμένη ως ένστικτο, έχει τη ρίζα της στην ακριβώς αντίθετή της.
Πρώτον ας δούμε τα δύο βασικά αντίθετα συναισθήματα που είναι η αγάπη και το μίσος. Στη ρίζα της αγάπης βρίσκεται το μίσος και στη ρίζα του μίσους υπάρχει η αγάπη. Για αυτό όποιος δεν έχει μάθει να αγαπάει δε γνωρίζει και το πώς να μισήσει, και όποιος δεν μισεί δε μπορεί και να αγαπήσει τον εαυτό του ή τους άλλους!
Δεύτερον υπάρχουν δύο βασικές ορμές, η “Ορμή προς Διατήρηση του Είδους” και η “Ορμή προς Θάνατον”. Είναι και αυτές αντίθετες μεταξύ τους!
Η “Ορμή προς Θάνατον” είναι βαθιά χαραγμένη στη φύση του ανθρώπου και σχετίζεται με την τάση για καταστροφή, είναι ο λόγος που ποτέ δε κατάφερε η ανθρωπότητα να απαλλαγεί από τα δεινά των πολεμικών συρράξεων. Όταν εξωτερικεύεται οδηγεί σε επιθετικότητα, πολέμους και φιλονικίες, και όταν εσωτερικεύεται οδηγεί στην κατάθλιψη, στην αυτοκαταστροφή και ίσως στην αυτοκτονία. Η “Ορμή προς Διατήρηση του Είδους” εμφανίζεται με τη μορφή της δημιουργίας, της «γέννησης», και της λίμπιντο, δηλαδή της ηδονής. Φυσικά λίμπιντο δεν είναι μόνο η ερωτική ευχαρίστηση, αλλά κάθε απόλαυση της ζωής θα μπορούσε να μπει σε αυτή τη κατηγορία και να σχετιστεί με την “Ορμή της Διατήρησης του Είδους”.
Θάνατος και Έρωτας λοιπόν! Το «Μηδέν» και το «Είναι», η Μη ύπαρξη και η ύπαρξη, η Καταστροφή και η Δημιουργία! Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους όπως η αγάπη με το μίσος. Στη ρίζα του Θανάτου βρίσκεται ο Έρωτας και στη ρίζα του έρωτα βρίσκεται ο Θάνατος! Έτσι για να είσαι μεγάλος εραστής πρέπει παράλληλα να ζεις μέσα σου το βίωμα του θανάτου και αυτό το παρατηρούμε σε μεγάλες προσωπικότητες τις ιστορίας. Η ερωτική μας ένταση είναι μισή όταν της αφαιρέσεις στο στοιχείο του κινδύνου και της απειλής (με ακραία μορφή το θάνατο)!
Έχοντας κατά νου τα παραπάνω γίνεται καλύτερα κατανοητό τις περισσότερες φορές γιατί κάτι που μας φοβίζει στην παιδική ηλικία μπορεί να μετατραπεί σε φετίχ! Ο κάθε φόβος, ακόμη και ο πιο απλοϊκός έχει στη βάση του το θάνατο!
Έτσι για παράδειγμα η νοσοκόμα, που ένα παιδάκι την φοβάται γιατί την έχει συσχετίσει υποσυνείδητα με τις ενέσεις που φέρνουν πόνο και με το τρύπημα τους αποτελούν μια άγνωστη απειλή θανάτου, μετέπειτα μπορεί να μετατραπεί σε φετίχ! Και βλέπουμε σήμερα ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επιζητούν η κοπέλα τους να ντύνεται νοσοκόμα ή ακόμη και να θέλουν να τους κάνουν πραγματικές ενέσεις, η ένεση δηλαδή αποτελεί για αυτούς ένα ερωτικό φετίχ!
Πιστεύω ότι η μετατροπή της ένεσης από σύμβολο θανάτου σε σύμβολο ηδονής είναι ένας αυτοματοποιημένος μηχανισμός άμυνας του μυαλού βασισμένος στην αυτοσυντήρηση και κατευθυνόμενος από το ερπετοειδής μέρος του εγκεφάλου, φυσικά η αυτοσυντήρηση είναι η “Ορμή προς Διατήρηση του Είδους”! Δηλαδή είναι ένας εξορκισμός υποσυνείδητα της «Καταστροφής» η οποία μετατρέπεται σε «Δημιουργία».
Αν το βλέπαμε λογικά, δηλαδή συνειδητά, δεν υπάρχει τίποτα το σεξουαλικό και επομένως τίποτα το ερωτικό στο φετίχ των ενέσεων, αλλά δυστυχώς το υποσυνείδητο δεν κυριαρχεί στον εγκέφαλο μας. Υπάρχει ένας μύθος ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 10% των εγκεφαλικών δυνατοτήτων του, αυτό είναι παρανόηση, όμως δε διαφέρει πολύ από την αλήθεια. Στην ουσία ο άνθρωπος χρησιμοποιεί πάντα το 100% των εγκεφαλικών του λειτουργιών όμως το περίπου 10% είναι η συνειδητή του σκέψη και το υπόλοιπο 90% είναι οι υποσυνείδητες σκέψεις. Το κακό με το υποσυνείδητο είναι ότι δέχεται οτιδήποτε του δοθεί χωρίς να το κρίνει, και δεν αναγνωρίζει το ΜΗ. Αν πχ πεις σε κάποιον “ΜΗ κάνεις αυτό”, το υποσυνείδητο του το καταλαβαίνει σαν να του έλεγες “Κάνε αυτό”! Αν του πεις “Μη σκέφτεσαι ένα αεροπλάνο”, το υποσυνείδητό του θα σχηματίσει την εικόνα του αεροπλάνου! Έτσι λοιπόν τα σεξουαλικά φετίχ είναι δύσκολο να τα ξεφορτωθεί ένας άνθρωπος γιατί είναι βαθιά ριζωμένα στο υποσυνείδητό μας που δυστυχώς υπερισχύει έναντι του συνειδητού.
