Βρήκα το πρόβλημα...τη λύση όχι
Νομίζω ότι το βρήκα αυτό που αισθάνομαι είναι ζήλια και ώρες ώρες νομίζω θα σκάσω από αυτή. Ποτέ μου δε ζήλευα και ειδικά σε σχέσης, ήθελα πάντα την ευτυχία του άλλου. Σε αυτή τη σχέση είναι όλα διαφορετικά. Τον ζηλεύω αφόρητα, πετάω σπόντες μόνο και μόνο για να δω την αντίδραση του. Ξέρω ότι αν δει κάτι όμορφο από το ωραίο φύλλο τα μάτια του θα καρφωθούν εκεί και τα δικά μου στο βλέμμα του. Τα νεύρα μου φουντώνουν και αμέσως είμαι έτοιμη να πατήσω τα κλάματα ενώ την ίδια στιγμή θέλω να εξαφανιστώ. Τώρα τελευταία τις σπόντες τις έχω περιορίσει αλλά όμως τα ίδια βλέμματα τα ρίχνω. Χτες έγινε ένα τέτοιο σκηνικό και ήθελα αμέσως να εξαφανιστώ από προσώπου γης. Για καλή μου τύχη ερχόταν το λεωφορείο ούτε καν τον φίλησα, έφυγα σα κυνηγημένη.Επίσης και το βραδινό τηλεφώνημα το απέφυγα στέλνοντας μόνο ένα μήνυμα. Επίσης, δεν ξέρω αν η ζήλια πηγάζει από έλλειψη εμπιστοσύνης; Τόσους μήνες μαζί και δεν τον εμπιστεύομαι ακόμα. Έχω την αίσθηση ότι μιλάει και με άλλες. Ο τηλεφωνικός του κατάλογος έχει πόσα ονόματα για τα οποία ούτε καν αναφέρω κάτι ούτε πετάω σπόντες. Μία φορά, πολύ καιρό πριν, μου είχε δώσει το τηλέφωνό του να του φτιάξω το ξυπνητήρι και είχε αφήσει ανοικτό ένα μήνυμα κάποιας. του το έδωσα, έσκυψα το κεφάλι μου είπε ότι ήταν παλιό μου το έδειξε κιόλας αλλά εγώ δεν ήθελα καν να το δω.Ο λόγος που δεν του έχω εμπιστοσύνη, μάλλον καλύτερα οι λόγοι είναι ότι 1)στο παρελθόν άλλοι τύποι μου είχαν φερθεί πολύ σκάρτα 2) ο τρόπος που γνωριστήκαμε (έγινε μέσα από το διαδίκτυο) 3) αυτό το μήνυμα που σας περιέγραψα 4) η δουλειά του η οποία απαιτεί να απουσιάζει για κάποια διαστήματα. Δε ξέρω πως να το διαχειριστώ. Ο ίδιος βέβαια έχει καταλάβει ότι δεν του έχω εμπιστοσύνη και που και που μου πετάει σπόντες γιατί δε μπορώ ακόμα;Αλλά εγώ εκείνη τη στιγμή θέλω να εξαφανιστώ.Νιώθω ενοχές που δε μπορώ και πόσο μάλλον που δε μπορώ να το διαχειριστώ. όλο αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα και αρχίζω να λυγίζω και να μην μπορώ άλλο.Ήθελα να σας το εκφράσω και κάθε συμβουλή ευπρόσδεκτη.
