δεν ξερω πλεον τιποτα...

καλημερα σε ολους. ειναι η μονη προταση που μπορω να πω με σιγουρια. εδω και αρκετο καρο ειμαι πνιγμενος απο το πελαγος των προβληματων μου που εχουν συσορευτει εδω και παρα πολλα χρονια. Ονομαζομαι θοδωρης. ειμαι 27 ετων και οσοι με γνωριζουν με χαρακτηριζουν σαν την ψυχη της παρεας και τον ανθρωπο που βοηθαει τους αλλους. δεν ξερω τι να πρωτοπω δεν ξερω αν θα μπορεσω να εκφρασω με σαφεινια αυτα που εχω μεσα στο κεφαλι μου. θα προσπαθησω ομως. ξερω πως παρα πολλα ατομα περναν τον γολγοθα τους και δεν θα το παιξω ηρωας και μοναχικος καβαλαρης.


ειμαι υιοθετημενος και οι 2 θετοι μου γονεις ειναι μεγαλοι σε ηλικια. εχουν παρα πολλα προβληματα υγειας (καρδια,εγκεφαλικο,νοσος αδαμαντιαδη κλπ κλπ κλπ) και λογω βεβαρημενης καταστασης δεν μπορουν να βοηθησουν και επελεξαν να με απομακρυνουν απο το σπιτι . ειμαι ανεργος και εδω και λιγο καιρο συζω με μια κοπελα. τα προβληματα που υπαρχουν ειναι πραγματικα και πολυ μεγαλα. δεν υπαρχουν εσοδα απο πουθενα. νιωθω πως εχω χασει την μπαλα σε ολα τα πεδια και δεν μπορω να ανταπεξελθω που-θε-να. ειμαι μονος. αδυναμος και ταλαιπωρημενος οσο ποτε. ερχονται φοβερες σκεψεις στο μυαλο μου αρκετα συχνα. κλαιω και νομιζω πως θα τρελαθω. μερικες φορες ευχομαι να τρελαθω γιατι δεν ειμαι ικανος να δωσω τελος στη ζωη μου. το ειχα προσπαθησει παλαιοτερα αλλα εμεινα στη σκεψη. δεν ξερω τιποτα πλεον. απλα υπαρχω και ζω αναμεσα σας χωρις λογο και αιτια. απορω και εγω με τον εαυτο μου πως καταντησα ετσι. αλλα ειναι γεγονος και πλεον θελω απεγνοσμενα βοηθεια. ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!!!!!

Εχεις την κοπελα σου που για να σε προσεχει και να μενετε μαζι χωρις να προσφερεις τπτ σε αγαπαει...
Στηριξου εκει και παξε σιγα σιγα να βρεις μια δουλιτσα εστω και με λιγα χρηματα...
Μαζεψε μερικα και φυγε για εξωτερικο αμα εχεις καμια ακρη!!!

Οταν λες οτι σε απομακρυναν τι εννοεις;;
Σου ειπανε σηκω φυγε γιατι δεν μπορουμε να σε συντηρρησουμε;;

Να απευθυνθείς στην κοινωνική μεριμνά του δήμου σου. Στον δήμο σου για το κοινωνικό παντοπωλείο. Στην εκκλησία της περιοχής σου να μιλήσεις με τον πάτερ (ορισμένοι ιερείς βοηθάνε πολύ κόσμο είτε βρίσκοντας τους δουλεία είτε σε τρόφιμα και λογαριασμούς) Τι πιστεύεις πρωτίστως πως χρειάζεσαι?
σου παραθέτω έναν οδηγό των δικαιωμάτων των ανέργων εκεί μπορείς να βρεις κάποια πενιχρά μεν επιδόματα που μπορεί να δικαιούσαι και άλλες χρήσιμες πληροφορίες όπως πχ οι συλλογικές κουζίνες και άλλα..
http://anergoigeitonion.espivblogs.n...3%CF%89%CE%BD/

Quote:

---

Originally Posted by platanos86

καλημερα σε ολους. ειναι η μονη προταση που μπορω να πω με σιγουρια. εδω και αρκετο καρο ειμαι πνιγμενος απο το πελαγος των προβληματων μου που εχουν συσορευτει εδω και παρα πολλα χρονια. Ονομαζομαι θοδωρης. ειμαι 27 ετων και οσοι με γνωριζουν με χαρακτηριζουν σαν την ψυχη της παρεας και τον ανθρωπο που βοηθαει τους αλλους. δεν ξερω τι να πρωτοπω δεν ξερω αν θα μπορεσω να εκφρασω με σαφεινια αυτα που εχω μεσα στο κεφαλι μου. θα προσπαθησω ομως. ξερω πως παρα πολλα ατομα περναν τον γολγοθα τους και δεν θα το παιξω ηρωας και μοναχικος καβαλαρης.


ειμαι υιοθετημενος και οι 2 θετοι μου γονεις ειναι μεγαλοι σε ηλικια. εχουν παρα πολλα προβληματα υγειας (καρδια,εγκεφαλικο,νοσος αδαμαντιαδη κλπ κλπ κλπ) και λογω βεβαρημενης καταστασης δεν μπορουν να βοηθησουν και επελεξαν να με απομακρυνουν απο το σπιτι . ειμαι ανεργος και εδω και λιγο καιρο συζω με μια κοπελα. τα προβληματα που υπαρχουν ειναι πραγματικα και πολυ μεγαλα. δεν υπαρχουν εσοδα απο πουθενα. νιωθω πως εχω χασει την μπαλα σε ολα τα πεδια και δεν μπορω να ανταπεξελθω που-θε-να. ειμαι μονος. αδυναμος και ταλαιπωρημενος οσο ποτε. ερχονται φοβερες σκεψεις στο μυαλο μου αρκετα συχνα. κλαιω και νομιζω πως θα τρελαθω. μερικες φορες ευχομαι να τρελαθω γιατι δεν ειμαι ικανος να δωσω τελος στη ζωη μου. το ειχα προσπαθησει παλαιοτερα αλλα εμεινα στη σκεψη. δεν ξερω τιποτα πλεον. απλα υπαρχω και ζω αναμεσα σας χωρις λογο και αιτια. απορω και εγω με τον εαυτο μου πως καταντησα ετσι. αλλα ειναι γεγονος και πλεον θελω απεγνοσμενα βοηθεια. ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!!!!!

---

Μου φαίνεται ότι έχεις πλήρη συναίσθηση της κατάστασής σου. Ξέρω ότι θα ακουστώ εκτός τόπου και χρόνου, αλλά στο να βρεις λύση στο πρόβλημα που έχεις (οποιδήποτε και να είναι) χρειάζεται πρώτα απ' όλα να έχεις επίγνωση του τι σου συμβαίνει. Είναι πολύς κόσμος σε παρόμοια κατάσταση με σένα, μην πιστέψεις ούτε λεπτό πως είσαι μόνος. Δεν τα εξωτερικεύουν όμως όλοι.

Το δεύτερο βήμα μετά για μένα είναι η επίγνωση της γενικότερης κατάστασης. Αυτό που νιώθεις δεν είναι δικό σου, πάντα ήσουν η ψυχή της παρέας και βοηθούσες τους άλλους. Τι συνέβη τώρα; Γίναμε οικονομικοί σκλάβοι. Ακόμα και να μην ήσουν άνεργος, θα δούλευες 14ωρα για μισθούς πείνας. Όμως τα λεφτά δεν ορίζουν το ποιος πραγματικά είσαι. Καθημερινά όλοι πιεζόμαστε στο να σκεφτούμε έτσι. Σκέψου πως κάποιοι, κάπου οργανώνουν το πως θα κάνουν τον κόσμο να σκεφτεί αρνητικά, να πέσει σε κατάθλιψη, να απελπιστεί ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει και να υποβάλεται εύκολα στις μπούρδες που του πασάρουν. Please, μην τους κάνεις τη χάρη. Πάρ' το προσωπικά, με πείσμα και δύναμη και πες τους ΟΧΙ θα ζήσω και θα σας γ*.

Το μυαλο είναι σαν μια πλαστελίνη. Αν το πατήσεις με το παπούτσι σου θα γίνει βρώμικο κ επίπεδο. Αν το περιποιηθείς, μπορεί να γίνει "έργο τέχνης". Θρέψε το μυαλό σου με θετικές σκέψεις. Δεν μπορεί να σου απαγορεύσει κανείς να ονειρευτείς, παρά μόνο εσύ ο ίδιος. Έχεις δει ο ίδιος πολύ πόνο από τα προβλήματα υγείας και ξέρεις. Μην κοιτάς τον δίπλα σου με τις ανέσεις και το κόκκινο χαλί που του έχει στρωθεί, γιατί δεν ξέρεις τι κρύβει. Κάτι που έχεις, ο άλλος δεν το έχει και αντίστροφα. Πολλοί που έχουν δουλειές και λεφτά είναι δυστυχισμένοι. Αν δεν ξέρεις που πας, δε θα βρεις το δρόμο - τι θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου; τι σου αρέσει πολύ; έχεις κάποιο χόμπυ; . Ονειρέψου, είναι δωρεάν.

Μην το βάζεις κάτω... εστίασε στα θετικά! Υπάρχει ένα κινέζικο ρητό που λέει "είναι προτιμότερο να ανάψεις ένα κερί, παρά να καταριέσαι το σκοτάδι". Η ζωή συνεχίζεται. Πάλεψε!

Συνομήλικε πλάτανε, να ξέρεις ότι είσαι Μάγκας γιατί είναι μαγκιά να ζητάς βοήθεια.
Μην αφήσεις την κατάθλιψη να σε νικήσει, όλα, ΟΛΑ (ακούς; ) ξεπερνιούνται.

Δες ποιοι γνωστοί και φίλοι ή και οργανισμοί μπορούν να σε βοηθήσουν και ζήτα τους
βοήθεια. Μην ντραπείς, είναι μαλακία να κάνεις αυτοκτονικές σκέψεις γιατί φοβάσαι
να φανείς ευάλωτος στους άλλους. Ταυτόχρονα, ψάξε για δωρεάν ψυχολογική υπο-
στήριξη (θα δεις πολλά αποτελέσματα στο google). Τόλμησε!

Κουραγιο φιλε μου κ πιστευω οτι δεν εισαι μονος σου μιας κ ειστε μαζι εσυ κ κοπελα σου,εαν εχετε μερικους καλους φιλους ισως σας στηριξουνε μην σας λειψει το φαγητο ισως,Επισης η κοπελα σου ισως εχει τιποτα συγγενεις φιλους,Απευθυνσου στην εκκλησια η στο δημο σου αν σου λεπουνε μερικα βασικα πραγματα,Κ εγω επαθα καταθλιψη μετα απο κατι τραυματικο που εζησα κ ομως τωρα ολα καλα