Ας βάλει επιτέλους κάποιος μια vomva στα κανάλια.
Είχα πολύ καιρό να δω τηλεόραση. Η τηλεόραση με αφορούσε κάποια βράδια με κάποιες ταινίες .Όσο δούλευα δεν την άνοιγα καθόλου. Είναι ανεκδιήγητο αυτό που συμβαίνει. Έχω πάθει πλάκα . Από χαζές ξανθές Ελένες που τα βόλεψαν όλα στη ζωή τους με ένα πήδημα με έναν καναλάρχη, μέχρι ανθρώπους του πανεπιστημίου που καταδέχονται να βγουν στο γυαλί να πουν τις απόψεις τους σε μια στημένη εκπομπή. Ευτυχώς δεν έχω αποκοδικοποιητή και δεν τα βλέπω όλα . Να φανταστείς πως υπάρχουν άνθρωποι που χαλιναγωγούνται από το χαζοκούτι και ρυθμίζουν τις ζωές τους ανάλογα.Ο ένας θαυμάζει τον άλλον , αυτοθαυμάζονται κι αρέσκονται. Ευτυχώς τώρα πια δεν έχω φίλους να δουλεύουν εκεί. Νομίζω πως για να είναι κάποιος φίλος μου μάλλον θα ντρεπόταν να δουλεύει εκεί. Μοναδική εξαίρεση η κρατική τηλεόραση αλλά είναι τόσο αθόρυβη που τα καλά τα χάνουμε. Σήμερα είδα πως παίζουν σε σειρά τη ζωή του Καρυωτάκη και πρέπει να μπω στο ψηφιακό να ενημερωθώ για τα προηγούμενα επεισόδια . Έχω που έχω τους καημούς μου, περπάτησα μια ώρα σήμερα και στάθηκα μπροστά από την κάβα να σκεφτώ εάν θα δώσω 20 ευρώ να πνιγώ στο πρόβλημά μου, πρέπει να ανέχομαι και τις λευκές οδοντοστοιχίες των σκύλων που ντύθηκαν άνθρωποι; Τι αηδία , τι σίχαμα , τι εμετικά προκαλούν κάτι κωστόπουλοι , αναστασιάδηδες, δημοσιογράφοι και πολιτικάντηδες σωτήρες. Τι απελπισία άραγε είναι να σπουδάζεις ηθοποιός και να παίζεις σε αυτά τα σίριαλ και στις διαφημίσεις. Τι αποχαύνωση είναι αυτή; Και μετά σου λέει θα έρθουν καλύτερες μέρες.
