Μαθησιακές Δυσκολίες σε ενήλικα
Καλησπέρα σε όλους! Θα ήθελα να εκφράσω μια ανησυχία που έχω τις τελευταίες ημέρες σχετικά με ένα είδος μαθησιακής δυσκολίας που στα Αγγλικά ονομάζεται dyscalculia και αφορά τον τομέα των μαθηματικών υπολογισμών και άλλων λογικών διαδικασιών. Ο λόγος που ανησυχώ είναι ότι μετά απο μια αναζήτηση στο Internet (βάζοντας τα συμπτώματα που πιστεύω οτι έχω, χωρίς να γνωρίζω για τη συγκεκριμένη διαταραχή!) βρήκα αποτελέσματα τα οποία δυστυχώς με "εκφράζουν" σε μεγάλο βαθμό.
Κατά τα σχολικά μου χρόνια, ποτέ δεν έγινε λόγος απο καθηγητές για κάποια τέτοια διαταραχή. Η αλήθεια είναι ότι πέρα απο ελάχιστα πράγματα, ποτέ δεν ένιωσα ο ίδιος οτι μπορεί να πάσχω από κάτι τέτοιο. Παρότι τα Μαθηματικά ήταν το μόνο μάθημα που με δυσκόλευε, πάντοτε κατάφερνα να έχω καλούς βαθμούς και οι καθηγητές είχαν να πούν τα καλύτερα και απέδιδαν τις δυσκολίες μου στο άγχος. Παρ' όλα αυτά, έβλεπα οτι καθυστερούσα περισσότερο από άλλα παιδιά να κατανοήσω ακόμα και κάποιες βασικότερες έννοιες, ιδίως όταν αυτές ήταν αφηρημένες. Αντίθετα, στα γλωσσικού τύπου μαθήματα ήμουν συνήθως πιο μπροστά και από τον καθηγητή! Η εσωτερική μου κλίση όμως ήταν πάντοτε στις φυσικές επιστήμες, και γιαυτό σήμερα σπουδάζω για να γίνω Φυσικός.
Για να μιλήσω για λίγο πιο χειροπιαστά πράγματα, θα είμαι απολύτως ειλικρινής! Τα πρώτα έτη (τώρα βρίσκομαι στο τρίτο) της σχολής ήμουν αρκετά αδιάφορος και πλέον έχω χάσει μεγάλο μέρος της γνωστικής αλυσίδας. Οπότε και αποφάσισα να ξεκινήσω από την αρχή και καταπιάνομαι με μαθήματα των πρώτων ετών. Και εκεί έρχεται η απογοήτευση. Ακόμα και όταν τα παρακολουθούσα στο αμφιθέατρο, θα ήμουν αυτός που θα κολλήσει σε κάτι που είπε ο καθηγητής, και θα προσπαθούσα να το καταλάβω μέχρι το τέλος του μαθήματος ενώ εκείνος θα συνέχιζε την παράδοση. Ταυτόχρονα, άκουγα άλλα παιδιά να απορούν για πολύ πιο ανεπτυγμένα θέματα, ενώ εγώ χρειαζόμουν ώρες για να καταλάβω τα απλά! Παρότι βλέπω ότι έχω την πνευματική δύναμη να καταλάβω όσα θέλω απο μόνος μου, αυτό καταναλώνει χρόνο. Κάτι άλλο που πρόσεξα είναι ότι σε δυσνόητα θέματα όπως η Πυρηνική Φυσική κατανοώ πολύ εύκολα τις φυσικές διαδικασίες, όσο "εξωγήινες" και αν είναι...όταν όμως έρχεται η ώρα να χρησιμοποιήσω μαθηματικά, εκεί ο γενικός πέφτει! Σε καθημερινές εργασίες, κάνω εύκολα λάθη και δυσκολεύομαι στο να σκεφτώ πράξεις οι οποίες είναι απολύτως λογικές σε άλλα παιδιά. Όλο αυτό με οδηγεί σε ένα κύκλο απογοήτευσης και θυμού, καθώς δεν θέλω να διαπιστώσω τώρα στο τέλος ότι έκανα λάθος επιλογή και ότι είμαι υποχρεωμένος να ακολουθήσω μια γλωσσική ακαδημαική καριέρα που δεν με ικανοποιεί.
Κάποιες άλλες πιθανές ενδείξεις που παρατηρώ στον εαυτό μου βρίσκονται στην καθημερινή ζωή, με πρωταγωνιστικό ρόλο να έχουν οι χρηματικές συναλλαγές. Ίσως και πάλι να είναι το άγχος, αλλά την ώρα που ο πελάτης στη δουλειά μου περιμένει ρέστα για έναν καφε 2,5 ευρώ ενώ μου έχει δώσει 20ευρο, πανικοβάλλομαι γιατί απλά δεν μπορώ να κάνω την πράξη! Επίσης, όταν είμαι έξω με φίλους και ενώ έχει πληρώσει ένας, μοιράζουμε μεταξύ μας τα χρήματα για να του δώσουμε ότι οφείλουμε, δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί ο Α έδωσε τόσα στον Β και ο Β είπε στον Γ κράτα αυτά και είμαστε όλοι εντάξει, ενώ όλοι με κοιτάνε και περιμένουν απο εμένα το δικό μου μερίδιο...στο οποίο σημείο ρωτάω "πόσα θέλετε ακριβώς;".
Στο παρελθόν, καθώς επισκεπτόμουν ψυχολόγο για άλλα θέματα, όταν της ανέφερα το συγκεκριμένο παράδειγμα (αλλά και τις δυσκολίες στο πανεπιστήμιο) η κοπέλα επέλεξε να σταθεί πολύ στο θέμα. Παρ'όλα αυτά, όλα την οδηγούσαν στο να συμπεράνει οτι είναι το άγχος που με μπλοκάρει (μετρημένο με μεθόδους βιοανάδρασης αρκετά πάνω απο τα φυσιολογικά επίπεδα!) και όχι κάποια μαθησιακή δυσκολία. Στο κομμάτι των συναλλαγών, όταν εξέφρασα την ανησυχία ότι μου λείπει η κοινή μαθηματική λογική, μου απάντησε ότι "δεν υπάρχει κοινή μαθηματική λογική...ο καθένας είναι έξυπνος με τον τρόπο του". Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Οι επιστήμες είναι η ζωή μου και έχω μεγάλα όνειρα, και αυτό θα ήταν μεγάλο εμπόδιο. Θέλω να γνωρίζω τα μαθηματικά στο ίδιο βάθος με τους υπόλοιπους, αλλά φοβάμαι ότι το σώμα μου δεν μου το επιτρέπει. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω; Σε περίπτωση που συνεχίσω να ανησυχώ, να επισκεφθώ την συγκεκριμένη ψυχολόγο (η οποία πράγματι με βοήθησε σε τεράστιο βαθμό) ή χρειάζεται εξειδικευμένη βοήθεια;
Σας ευχαριστώ!
