Printable View
Ο ψυχαναλυτής σου που τόσο θαυμάζεις δεν είναι παρά άλλος ένας άνθρωπος σαν εσένα. Που έζησε τα φοιτητικά σου χρόνια όπως εσύ, με ******α και πιώματα ή κάπως έτσι , επίσης, πάει και κατουράει σε συχνότητα ίδια με εσένα. Εντάξει μην τρελαθούμε παιδιά . Διάβασα πάρα πολλά, δεν μπορώ να δεχτώ εκτός της αποδεδειγμένης παράνοιας την ψυχική νόσο. Όλα τα άλλα είναι για να σας δουλεύουν .
Για τις περισσοτερες περιπτωσεις συμφωνω, μπορεις να βρεις και μονος την ακρη.Και μην νομιζεις στις περιπτωσεις με παρανοια κανουν κατι, απλως συνταγες μοιραζουν και ολα καλα!.
ποσταρω απλα να στηριξω τα ******α και τα πιωματα, κι οχι τον κομπογιαννιτη γιατρο.
Και σε περίπτωση βαριάς κατάθλιψης και εμμονών, ειδικά όταν υπάρχουν και σωματικά συμπτώματα τι κάνουμε ;
Bγαίνουμε, πίνουμε ένα ποτό κι όλα καλά ;
παντού υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες. Ο καθένας πρέπει να κρίνει τον επαγγελματία με τον οποίο συνεργάζεται. Εγώ προσωπικά όταν πριν χρόνια έκανα συνεδρίες άλλαξα τον πρώτο ψυχίατρο γιατί έβλεπα πως δεν τον ενδιέφερε να θεραπευτώ ήθελε έναν όσο πιο γίνετε μόνιμο πελάτη. Ο επόμενος μου συνέχισε τα ίδια φάρμακα και μου είπε το για μένα πάρα πολύ καλό ''πως τα φάρμακα θα σου δώσουν την ώθηση να στηριχτείς στα πόδια σου αλλά πρέπει να καταλάβεις και εσύ πως έχεις πόδια'' 6 μήνες μετά σταμάτησα εντελώς τα φάρμακα και 10 χρόνια μετά, στο σήμερα αισθάνομαι μια χαρά...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
αυτο λεγεται "λογικο αλμα"...Quote:
Originally Posted by Συνήθεια
επειδη ο ψυχοθεραπευτης κατουραει, αποδεικνυεται οτι η ψυχικη νοσος δεν υπαρχει.ελεος...
ναι, φυσικα υπαρχουν κακοι επαγγελματιες οπως και παντου, και επειδη στονν χωρο στην ελλαδα οι ελεγχοι ειναι απλα ανυπαρκτοι,υπαρχουν ακομα και διαταραγμενοι επαγγελματιες..
αυτο δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν και καλοι,ουτε οτι η νοσος ειναι αστικος μυθος...
Και για δες τι μου έφερε στο μυαλό το παραπάνω λογικό άλμα, κάποια λόγια του Αβραάμ Λίνκολν :Quote:
Originally Posted by Remedy
"Καλύτερα να μένεις σιωπηλός και να σε νομίζουν κουτό, παρά να μιλάς πολύ και να εξαφανίζεις κάθε αμφιβολία για την κουταμάρα σου".
Όπως και μια κινέζικη παροιμία που λέει: "καλύτερα να είσαι πολύ εύπιστος, παρά πολύ δύσπιστος".
Το θέμα είναι αν τελικά σε βοηθάει. Αν όχι τότε πας σε άλλον ψυχολόγο/ψυχαναλυτή... Παντού υπάρχουν κομπογιαννίτες και??? Μπορεί κάποιος να κάνει κάτι γι αυτό? Και εγώ μπορεί να έπεσα σε έναν τέτοιον αλλά από την στιγμή που νιώθω οτί με βοήθησε δεν το σκέφτομαι. Και όχι δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις όλα μόνος σου και ούτε να τα λύσεις και ειδικά όταν νιώθεις ότι χρειάζεσαι κάποια βοήθεια γτ είδες οτί δεν λειτούργησε τίποτα όταν προσπάθησες μόνος σου...
κ τοτε ρε τσακαλια για πειτε μασ γιατι οσο αυξανετε το βιοτικο επιπεδο αυξανονται κ τα ψυχολογικα για εξηγηστε το αυτο
τι κανουν μασ ψεκαζουν;;;;;;
Αμαν με αυτό το ψέκασμα...
Όταν μέσα σου υποφέρεις, όταν δεν μπορείς να απολαύσεις την καθημερινότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις, παρόλο που το επιθυμείς, δεν χρειάζεται κάποια διαγνωστική κατηγορία, ούτε έχει σημασία αν αυτό που σου συμβαίνει θα το ονομάσεις ‘νόσημα’ ή κάπως αλλιώς. Ας πούμε ότι με βάση κάποια κριτήρια, έχεις π.χ. ‘κατάθλιψη’ ή κάποια ‘αγχώδη διαταραχή’ ή ίσως κάποια ‘διαταραχή προσωπικότητας’. Αλλάζει αυτό κάτι επί της ουσίας? Κι η ουσία είναι ότι δεν νιώθεις καλά. Η ουσία είναι το τι εσύ βιώνεις.
Από εκεί και πέρα, αν κάποιος επιλέξει να ζητήσει τη συνδρομή ενός ψυχιάτρου ή ψυχολόγου, θα συναντήσει – όπως σε όλα τα επαγγέλματα – μέτριους, κακούς, καλούς, καλούς που δεν του ταιριάζουν κλπ. Και όλοι αυτοί, είναι άνθρωποι. Όχι υπεράνθρωποι, ούτε ρομπότ. Κατά περίπτωση, γιατί να μην νιώσεις θαυμασμό για τον άνθρωπο σαν σύνολο ή για τον επαγγελματικό του ρόλο? Ναι, δεν είναι θεός ή μια ιδέα, είναι άνθρωπος που φυσικά κι έχει τις ανθρώπινες σωματικές λειτουργίες και διάφορες εμπειρίες ζωής, όπως οι υπόλοιποι. Κι αν η επαγγελματική του επάρκεια συνδυαστεί καλά με κίνητρα – επιθυμίες – ατομική ευθύνη κλπ του θεραπευόμενου, δίνει ώθηση, διευκολύνει, καθοδηγεί, μπορεί εν ολίγοις να έχει ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα.
φακ!
τώρα που έμαθα πως οι ψυχολόγοι δεν φορούν καθετήρα, κάνουν σεξ (ω.μι.τζι!) και .....πίνουν (!!!!), αναθεώρησα ότι ήξερα και σκεφτόμουν γι αυτόν τον κλάδο.
Προτείνω άμεση επιστροφή των πτυχίων τους και λιθοβιλισμό μέχρι θανάτου.
Χρήσιμο θέμα και προσωπικά δε σοκάρομαι με τον τίτλο.
Κι αυτή είναι μια άποψη από προσωπική προφανώς εμπειρία
αν και δεν μπορώ να αποδώσω τον ίδιο χαρακτηρισμό
σε ολόκληρη κατηγορία επαγγελματιών.
Δεν είμαι και το πλέον κατάλληλο πρόσωπο να μιλήσω
αφού πήγα σε ψυχολόγο του δήμου μόνο τρεις τέσσερις φορές
και δε συνέχισα γιατί δε μου προσέφερε τίποτα.
Άσε που σου κάνουν λεπτομερή καταγραφή προσωπικών δεδομένων,
για στατιστικούς λόγους λένε, αλλά είμαι πολύ δύσπιστη.
Επί πλέον όταν ζεις σε μια σχετικά μικρή πόλη
και τα φέρει ο διάβολος να συναντηθείτε σε μια περίπτωση
που δουλεύετε προσωρινά για κάτι όλοι μαζί -
εσύ, ο ψυχολόγος και οι δικοί σου γνωστοί -
τότε αρχίζουν φοβίες, καθόλου αδικαιολόγητες,
ότι μπορεί να εκτεθείς στο δικό σου περιβάλλον,
οπότε η εμπειρία από ψυχοθεραπευτική, μάλλον αρχίζει να γίνεται στρεσογόνα.
Οι ομάδες αυτοβοήθειας πιστεύω ότι είναι η καλύτερη λύση,
αλλά στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
Και τα βιβλία αυτοβοήθειας βοηθάνε
- προτείνω ανεπιφύλακτα το
"Μind over mood" των D. Greenberger & C. Padesky
και μετά το 'The Feeling Good Handbook' του David Burns-
(κάτι λέει κι από κάτω)
http://panacea.med.uoa.gr/topic.aspx?id=749
αλλά και κλασσική λογοτεχνία να διαβάσεις,
δεν υπάρχει καλύτερο βιβλίο ψυχανάλυσης
από τον Ντοστογιέφσκι.