γιατί ολο αυτο? εχω απελπιστει

δεν μπορω αλλο ρε γαμωτο. κρίσεις πανικου δεν κανω. τεσταρα τον εαυτο μου ενα σωρο φορες και στο μετρο και σε καφετεριες και εξω βγαινω. καθε πρωι και το απογευμα εκει που καθομαι να χαλαρωσω ερχεται αυτο το σφιξιμο στο στηθος και μαζι η απελπισια γιατι να συμβαινει αυτο. και να κλαιω ασταματητα γιατι νιωθω ετσι. εχω αφυδατωθεί απο το κλαμα πια. και νευρα πολλα νευρα. ολα αυτα οταν ειμαι σπιτι. οταν βλεπω τον ανθρωπο μου τα πραγματα αλλαζουν. παντα καλυτερευουν. και νιωθω τυψεις που τον πρηζω με τα δικα μου.τι συμβαινει ρε παιδια?????? :( μια ψυχιατρος (οικογενειακή φιλη)που μιλησα μου ειπε για 2 βδομαδες να παρω χαναχ πρωι βραδυ.το ιδιο και ενας νευρολογος. ναι αλλα οταν τα σταματησω τι σκατα θα γινει????? δεν το αντεχω αλλο. και το χειροτερο ειναι οτι εχει κολλησει το μυαλο μου οτι δεν θα περασει και οτι θα χειροτερευει. ενταση και αγχος ρε παιδια. και εκεινη την ωρα θελω να βουτηξω ενα βαζο και να το πεταξω στον τοιχο. κλαιω οταν θυμαμαι ποσο καλα ήμουν ολο τον χειμωνα. και φοβαμαι οτι δεν θα ξαναγινω ετσι. πριν μια βδομαδα ειχε καλυτερεψει το πραγμα. πανω πριν να αδιαθετησω χειροτερεψε.

Καλησπέρα ρε κορίτσι... Γιατί δε δοκιμάζεις την αγωγή πού
σου πρότειναν; Αν και δεν είμαι υπέρ των φαρμάκων
καμία φορά είναι αναγκαία, να σε βοηθήσουν τώρα
πού το έχεις ανάγκη... Από την άλλη αν δε θέλεις αγωγή
προσπάθησε να μην μένεις σπίτι, έξω έχει υπέροχο καιρό
άδραξε λοιπόν την ευκαιρία και βγες....βγες και χαμογελα...

εχεις δικιο ρε παιδακι,αλλά ξερεις τι φοβαμαι οτι μετα τις δυο βδομαδες τι θα γινει. εχει κολλησει το κεφαλι μου ρε γαμωτο. βγαινω οσο μπορω. και ξερεις τι δεν μπορω να καταλαβω πως απο το απογευμα και μετα ηρεμει ολο αυτο. το πρωι ξυπναω χαλια. παω το μεσημερι να ξαπλωσω ξαναρχεται. νιωθω απελπισια που συμβαινει αυτο. και εχω πηξει πραγματικα.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΝΑ

κλαιω οταν θυμαμαι ποσο καλα ήμουν ολο τον χειμωνα. και φοβαμαι οτι δεν θα ξαναγινω ετσι. πριν μια βδομαδα ειχε καλυτερεψει το πραγμα. πανω πριν να αδιαθετησω χειροτερεψε.

---

ΜΙΝΑ κι εγώ μια από τα ίδια είμαι. Πάνω που καλυτερεύει λίγο η κατάσταση , μου ξανασκάει η κρίση πανικού. Ειδικά πριν την περίοδο, τα συμπτώματα είναι πιο έντονα. Μάλλον είναι και οι ορμόνες. Πχ . από μέρα σε μέρα περιμένω να αδιαθετήσω. Σήμερα, είχα μια ισχυρή κρίση πανικού μετά από παρα πολύ καιρό, ουτε που θυμαμαι πότε ήταν η τελευταία. Με ε΄χει πάρει λίγο από κάτω αλλά θα το παλέψω. Και να σκεφτείς ότι οδηγούσα την ώρα που με επιασε, γιατί ότνα είμαι μονη στο αυτοκίνητο, το μυαλό μου ταξιδεύει....Εχβω κουραστεί να πηγαίνω σε γιατρούς και να ζητάω επιβεβαίωση ότι είμαι υγιής και είναι ψυχοσωματικό αυτό που συμβαίνει. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Τα σκαμπανεβάσματα είναι φυσιολογικά, μην αφήνεις να σε γυρίζουν πίσω. όλοι το ίδια σκεφτόμαστε . μην φοβάσαι. υπάρχει ελπίδα. δες και παραδείγματα κάποιων μελών που ξεπέρασαν τις κρίσεις. απλά θέλει προσπάθεια και ψυχολογική στήριξη από κάποιον ειδικό.

Αν κάνεις αγωγή δε θα είναι δύο βδομάδες άλλα για
μεγαλύτερο διάστημα για να δεις και διαφορά, από
την άλλη αν δε θέλεις χάπια βολτούλα ρε κορίτσι
όποτε βλέπεις ότι σε πλακώνει όλο αυτό βγες αν έχεις
κάποιο άλσος εκεί πήγαινε να χαλαρώσεις....εγώ αυτό
κάνω, άσε πού είναι η εποχή πού θα αηδόνια δίνουν
ρεσιτάλ....πίστεψε με το καλύτερο φάρμακο..

Quote:

---

Originally Posted by katpir

ΜΙΝΑ κι εγώ μια από τα ίδια είμαι. Πάνω που καλυτερεύει λίγο η κατάσταση , μου ξανασκάει η κρίση πανικού. Ειδικά πριν την περίοδο, τα συμπτώματα είναι πιο έντονα. Μάλλον είναι και οι ορμόνες. Πχ . από μέρα σε μέρα περιμένω να αδιαθετήσω. Σήμερα, είχα μια ισχυρή κρίση πανικού μετά από παρα πολύ καιρό, ουτε που θυμαμαι πότε ήταν η τελευταία. Με ε΄χει πάρει λίγο από κάτω αλλά θα το παλέψω. Και να σκεφτείς ότι οδηγούσα την ώρα που με επιασε, γιατί ότνα είμαι μονη στο αυτοκίνητο, το μυαλό μου ταξιδεύει....Εχβω κουραστεί να πηγαίνω σε γιατρούς και να ζητάω επιβεβαίωση ότι είμαι υγιής και είναι ψυχοσωματικό αυτό που συμβαίνει. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Τα σκαμπανεβάσματα είναι φυσιολογικά, μην αφήνεις να σε γυρίζουν πίσω. όλοι το ίδια σκεφτόμαστε . μην φοβάσαι. υπάρχει ελπίδα. δες και παραδείγματα κάποιων μελών που ξεπέρασαν τις κρίσεις. απλά θέλει προσπάθεια και ψυχολογική στήριξη από κάποιον ειδικό.

---

δεν παθαινω κριση πανικου,τουλαχιστον μεχρι τωρα. νιωθω ένταση και άγχος. πριν απο πολλα χρονια παθαινα κριση πανικου και ξερω πως ειναι. τουτο το πραγμα υπερενταση θα το χαρακτηριζα.θελω να τα σπασω ολα. εκείνη την ωρα τα βλεπω ολα μαυρα.οτι υποτροπιαζω οτι παλι τα ιδια με το παρελθον. πριν ενα μηνα ακριβως λογω προβληματων στομαχιου πηρα θεραπεια και επειδη ειμαι και γκαντεμο τα φαρμακα μου εκαναν τρελες παρενεργειες. 4 περιπου ωρες μετα που τα επινα παθαινα αυτο το πραγμα αλλα δεν μπορεις να φανταστεις σε τι ενταση μιλαμε!! ημουν ικανη να χτυπησω το κεφαλι και το σωμα μου στον τοιχο για να ανακουφιστω. δεκα μερες τα επαιρνα και μαρτυρησα. δυο γιατροι ευτυχως μου ειπαν να τα κοψω και σταδιακα θα φυγουν τα συμπτωματα. ρε παιδια νιωθω λες και ο οργανισμος μου εχει προγραμματιστει τις συγκεκριμενες ωρες απο τοτε και παθαινω αυτο το πραγμα. και εκεινη τις ωρες απελπιζομαι απο πανω.να κλαμα να κακες σκεψεις οτι θα παθω καταθλιψη να ολα μαζι.

Quote:

---

Originally Posted by The_Little_Prince

Αν κάνεις αγωγή δε θα είναι δύο βδομάδες άλλα για
μεγαλύτερο διάστημα για να δεις και διαφορά, από
την άλλη αν δε θέλεις χάπια βολτούλα ρε κορίτσι
όποτε βλέπεις ότι σε πλακώνει όλο αυτό βγες αν έχεις
κάποιο άλσος εκεί πήγαινε να χαλαρώσεις....εγώ αυτό
κάνω, άσε πού είναι η εποχή πού θα αηδόνια δίνουν
ρεσιτάλ....πίστεψε με το καλύτερο φάρμακο..

---

τα χαναχ μου ειπαν για δυο βδομαδες.αν δεν περασει τοτε καποιο ελαφρυ αντικαταθλιπτικο.και εκει ειναι που στενοχωριεμαι ακομα περισοτερο γιατι σκεφτομαι οτι δεν ειμαι αξια να ξεπερασω κατι στραβο που ετυχε. δεν ξερω δεν δινω εγω χρονο στον εαυτο μου να συνελθει??? αυτος ο μηνας με ταραξε κυριολεκτικα και εχασα το κουραγιο μου.

Το ξέρω ρε συ κορίτσι, λίγο πολύ όλοι το ίδιο
περνάμε και μπορώ να σε καταλάβω το τι περνάς...
απλώς πρέπει να βρούμε τρόπους πού θα μας βοηθήσουν
ώστε στις δύσκολες μέρες μας να το πολεμάμε και να
μην μειώνουμε τον εαυτό μας, και για μένα η χθεσινή ήταν
μία τραγική μέρα πού είπα ΤΈΛΟΣ κουραστικα......κι όμως
σήμερα είμαι καλύτερα και σου γράφω.... :)

Quote:

---

Originally Posted by The_Little_Prince

Το ξέρω ρε συ κορίτσι, λίγο πολύ όλοι το ίδιο
περνάμε και μπορώ να σε καταλάβω το τι περνάς...
απλώς πρέπει να βρούμε τρόπους πού θα μας βοηθήσουν
ώστε στις δύσκολες μέρες μας να το πολεμάμε και να
μην μειώνουμε τον εαυτό μας, και για μένα η χθεσινή ήταν
μία τραγική μέρα πού είπα ΤΈΛΟΣ κουραστικα......κι όμως
σήμερα είμαι καλύτερα και σου γράφω.... :)

---

εχω την απαιτηση απο τον εαυτο μου οτι οκ αφου εκοψες το κολοφαρμακο με τις παρενεργειες τελος μεσα σε 3 μερες πρεπει να εισαι οπως πριν. εχω φοβηθει με ολα αυτα που διαβαζω για καταθλιψη και τετοια και εχω χεστει πανω μου και το κυριοτερο κοντευω να πεισω τον εαυτο μου οτι ε αφου νιωθεις ετσι τοτε την πατησες. λες και δεν βλεπω με την λογικη οτι οκ ο μηνας αυτος σου αλλαξε τα φωτα,θελει τον χρονο του ο οργανισμος να επανελθει. χαιρομαι που εισαι καλυτερα σημερα να και κατι να χαμογελασω.

Δυστυχώς ρε κορίτσι η ζωή δεν είναι στρωμένη με
ροδοπέταλα και συν την άλλης έχουμε και τα προβλήματα
μας πού δυστυχώς δεν μπορούμε με ένα μαγικό
ραβδακι να την αλλάξουμε...δυστυχώς έχουμε μάθει
να βλέπουμε με τα μάτια και όχι με τα μάτια της καρδιάς
αυτό είναι το πρόβλημα μας......
"να το μυστικό μου είπε η αλεπού στο μικρό πρίγκηπα..... Μόνο
με τη καρδιά βλέπει κανείς καθαρά..........."

έχεις δίκιο,μικρέ πρίγκηπα. και πίστεψε με η τελευταία δεκαετία δεν ήταν καθόλου εύκολη.ίσως για αυτό τώρα να χάνω το κουράγιο μου πιο εύκολα.

Και για να πούμε καμία λαλακια να γελάσουμε... Τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα μετά στρώνουν τα πράγματα... :p

αμα πιασουμε τα πρωτα 100 εγω προσωπικα μετα θα νιωθω σουπερ!!! πολυ κλαμα ρε παιδια εχω αφυδατωθει πραγματικα. και φαντασου οτι εχω να κλαψω πανω απο 10χρονια. οταν μου ερχοταν παντα το εκοβα!!! ελαχιστες φορες εχω κλαψει με την καρδια μου που λενε. και τοσες μερες τωρα εχω λιωσει.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΝΑ

αμα πιασουμε τα πρωτα 100 εγω προσωπικα μετα θα νιωθω σουπερ!!! πολυ κλαμα ρε παιδια εχω αφυδατωθει πραγματικα. και φαντασου οτι εχω να κλαψω πανω απο 10χρονια. οταν μου ερχοταν παντα το εκοβα!!! ελαχιστες φορες εχω κλαψει με την καρδια μου που λενε. και τοσες μερες τωρα εχω λιωσει.

---

Που θα πάει ρε κορίτσι θα περάσει και το δικό σου....ας έχουμε μία νότα αισιοδοξίας ρε γαμωτο...φάση είναι αφού κλαις τόσο πολύ σήμερα να πίνεις πολύ νερό για να μην αφυδατώθεις....(αν εσκασες έστω και ένα χαμόγελο από τη βλακεία που είπα θα ένιωθα πραγματικά πολύ όμορφα.....)

θα ήταν καλό να δοκιμάσεις την αγωγή που σου πρότειναν και αν έχει αποτελέσματα που δεν νομίζω, να το ψάξεις περισσότερο και να πάρεις κάτι πιο δραστικό. Αλλά πρώτα από όλα θα πρέπει όταν χαλαρώνεις και είναι οι ώρες που σε πιάνουν αυτά που ανέφερες, να μην σκέφτεσαι τίποτα, και να μην αφήνεις το μυαλό σου να πιστεύει ότι δεν θα περάσει και ότι θα χειροτερεύει. Αν αρρωστήσει μυαλό, αρρωσταίνει και το σώμα! Πίστεψε στον εαυτό σου, μπορείς να τα καταφέρεις και να γίνεις όπως ήσουν πριν σίγουρα, αν δεις τα πράγματα πολύ πιο αισιόδοξα. βέβαια αυτό είναι σαφώς δύσκολο από την στιγμή που το μυαλό σου έχει "κολλήσει" αλλά προσπάθησε το! Βγες έξω, κάνε την βολτούλα σου, πέρνα καλά και όταν γυρνάς στο σπίτι συνέχισε να είσαι καλά και θα περάσει. Είναι μία φάση που περνάει κυρίως το μυαλό σου.