Printable View
Καλησπέρα σε όλα τα μέλη του φόρουμ....θα ήθελα να ξεκινήσω ένα
τοπικ πού θα γράφω τις σκέψεις μου τα προβλήματα πού έχω
και ανταλλάσσω απόψεις με τα μέλη... Κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή
ελπίζω να είναι αποδεκτό από τους διαχειριστές του φόρουμ και αν δεν
είναι αποδεκτό παρακαλώ να το διαγράψουν και να με ενημερώσουν.....
νομιζω και μπλογκ μπορεις να ανοιξεις http://www.e-psychology.gr/forum/blo...php?do=newblog.
υπαρχει ομως και θεμα για ολων τις σκεψεις εδω http://www.e-psychology.gr/forum/sho...83%CF%84%CE%B5.
κανε οτι σε βολευει.
Σε ευχαριστώ για την άμεση απάντηση σου άλλα από τη στιγμή πού
δεν υπάρχει πρόβλημα θα ήθελα να συνεχίσω εδώ...
Ξεκινώντας θα ήθελα να αναφέρω ότι κάνω αγωγή για τρίτη φορά μέσα σε
τρία χρόνια....ladose....Zoloft....anafranil...zo lotrin.... από όλα έχει o μπαξές
κάποιες φορές νιώθω ότι όλα είναι μάταια και άδικος o κόπος
άλλες πάλι νιώθω να πατώ στα πόδια μου και βλέπω τη ζωή από ψηλά....Άλλες πάλι
ότι θα ήταν καλύτερο να μην ζούσα για να μην βιώνω αυτή τη κατάσταση...και το χειρότερο
από όλα πρέπει να είμαι καλός θεατρίνος για να μην στεναχωρώ και τους γύρω μου...
Μία καλή μάσκα λοιπόν και ένα ανόητο χαμόγελο για να μη με καταλαβαίνουν όχι γιατί
ντρέπομαι....άλλα γιατί δε μπορούν απλά να καταλάβουν τι είναι κατάθλιψη..μία μάσκα λοιπόν
για το πανηγύρι ετούτο να κρύβονται τα δάκρυα από πίσω της η έστω μία βροχή για να είναι η πόλη
δική μου να μη κυκλοφορεί κόσμος ανάμεσα μου....άλλα και αυτοί πού θα με συναντήσουν δε θα δουν τα
δάκρυα μου...δε θα με λυπηθούν....απλά θα με προσπεράσουν βιαστικά...
Οι άλλοι δε μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει κατάθλιψη. Εγω σε κατανοώ, το πέρασα. Προσωπικά δε το κρύβω, όταν μάλιστα το λέω απο τους 10 οι 7 θα μου πουν παρόμοιες καταστάσεις που γνωρίζουν, όχι οτι καταλαβαινουν βέβαια αλλά τα τελευταία χρόνια, είναι και της μόδας αυτό (χιούμορ) το να έχει καποιος κατάθλιψη ή να έχει ακούσει γιαυτήν κτλ. Άρα μη ντρεπεσε, να γελάς και να προσποιήσε σε εισαγωγικά για ΣΕΝΑ και μόνο. Γιατί, η κατάθλιψη θέλει να τη ξεχάσεις, να προσπαθείς όσο μπορείς να συνεχίζεις τις δραστηριότητες σου και τη καθημερινότητα σου, βάζοντας μια νότα αισιοδοξίας κάθε μέρα κι απο λίγη.
Δε ντρέπομαι ρε κορίτσι απλά είναι μάταιο να δώσεις να καταλάβουν ότι αυτό πού ζεις δεν το θέλεις....δε θέλω ναQuote:
Originally Posted by elli1
αναλώνομαι ΚΑΙ με αυτό...ποτέ δεν ήμουν ανοιχτό βιβλίο και ξέρω καλά ότι αυτό θα το κουβαλώ ίσως και
για πάντα πάνω μου..... "καθώς το ξέρουμε όλοι, πώς του Ανααμ τα στίγματα δεν φεύγουνε ποτές....."
Καλό μας μήνα...μέρα και σήμερα...o κόσμος μπαινοβγαίνει σε καταστήματα και η διάθεση δε λέει να ανέβει, έχω πάντα τον τρόμο μήπως και την αντικρίσω και ξέρω καλά ότι θα με πάει πολύ πίσω ψυχολογικά, ξέρω ότι δεν είναι το καλύτερο άλλα έτσι νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια... Η αγωγή κλείνει δύο μήνες περίπου και δε θα έλεγα ότι είμαι καλά...καθόλου χαμόγελα κακή διάθεση..απομόνωση...και σκέψη που δε σταματά με τίποτα....μόνο όταν κοιμάμαι....
O Χριστός σταυρώθηκε για όλους εμάς....εγώ για ποιον "σταυρωνομαι" κάθε μέρα...;;;;
https://www.youtube.com/watch?v=EEZy...e_gdata_player
Τα λέει όλα o Παυλίδης....
Δε ξέρω πόσες φορές έχω σκεφτεί το ίδιο πράγμα...πόσες φορές έκανα υποθεσης για το πόσα λάθη κάνω, αν είμαι εγώ αυτός που φταίει για όλα..αν πληρώνω κάποιο τίμημα...αν τελικά μου αξίζει να είμαι μόνος..αν πρέπει να είμαι μόνος... Πώς μπορείς πια να εμπιστευθείς τη ζωή σου σε άλλα χέρια και να αποφασίσει αυτός για σένα...