Printable View
Ποσα συμπτωματα πια να αντεξει καποιος?ταχυκαρδιες?πονοκε φαλους?ζαλαδες?ασταθεια?αδ� �ναμια?ολα αυτα κι αλλα κατα καιρους..και λες μετα..ειναι αγχος στρες η κατι πιο σοβαρο?και τρεχεις ψαχνεις στο ιντερνετ και τα συγκρινεις..και απο καρκινο μεχρι εγκεφαλικα ανευρισματα και καρδιολογικα νοσιματα..και λες ειναι δυνατον 23-24 χρονων να εχεις κατι απο αυτα?και ηρεμεις...αλλα μετα τσουκ...αντε παλι τα ιδια...
Μαλον απ αυτα που λες ειναι αγχος... αλλα πιο συγκεκριμενα: ποσο χρωνων εισαι, πως αρχισε να σου συμβαινει αυτο, και αν σε καταβαλει στην καθημερινη σου ζωη και δε σ αφηνει να ζησεις ποιοτικα ειναι κατι που πρεπει να πας σε ειδικο να σε εξετασει
Απο τη μεγαλη μου εμπιρεια οντας παθων....αυτα ειναι τα βηματα που θα προτεινα!!Πρωτα αποκλειουμε το παθολογικο γρηγορα ομως!!!! οσο τριγυρναει στο μυαλο μας μεγαλωνει και το προβλημα!!Αφου καταληξουμε οτι ειναι τα συμπτωματα λογω αγχους ξεκιναμε αμεσως συνεδρειες με ψυχολογο αναλογα το προβλημα!Αν τα συπτωματα ειναι ομως πολυ εντονα και δεν μπορουμε να αποδωσουμε στις συνεδρειες πρεπει να επισκευτουμε τον ψυχιατρο που θα μας κατευθυνει αναλογως!!οποτε θα παμε σε συνδυαστικη θεραπεια!!Ολα αυτα θελουν βεβαια και χρημματα που αν καποιος δεν εχει υπαρχουν μοναδες μεριμνας δωρεαν και βεβαια ψυχιατρο σε δημοσια νοσοκομεια!Το θεμα ομως ειναι να μην τ αφηνουμε και καλα οτι θα περασει δεν υπαρχει λογος να ταλαιπωρουμαστε υπαρχει περιπτωση και να περασει υπαρχει και περιπτωση να ριζωσει ομως!!!Quote:
Originally Posted by ΣωτηρηςΚ
Ειμαι 24 τωρα και ξεκινισαν πριν 3 χρονια περιπου οταν εχασα το πατερα μου.εχω παει και σε καρδιολογο και παθολογο και διαφορα αλλα..και σε ψυχολογο εχω παει..εχω κανει θεραπεια και συνδιαστικη με αντικαταθλιπτικα..ενιωσα πολυ καλυτερα και με βοηθησε..απλα βλεπω οτι οταν δν ειμαι καλα εμφανιζονται παλι..και λεω..θα συνεχιζετε για παντα πλεον οταν δν ειμαι καλα?
τωρα κανεις καποια θεραπεια??γενικα μια ευαισθησια την εχουμε ολοι.Το θεμα ειναι να μη δινεις σημασια οσο μπορεις και να βρεις εσυ τους τροπους αντιμετωπισης το να ρωτας αν ειναι αγχος η κατι αλλο σημαινει οτι ακομα αναρωτιεσαι μεσα σου εχω κατι η ειναι ψυχοσωαμτικα??Αφου ο γιτρος στο απεκλεισε παρτο αποφαση οτι ειναι αγχος!εμενα οταν με πιανει παω για τρεξιμο ας πουμε αν ηταν κατι παθολογικο θα ειχα μεινει ετσι σιγα σιγα το ξεπερασα.αλλα ολοι μας εχουμε καλες και κακες μερες!
Οχι τωρα εχω σταματησει..απλα το τελευταιο καιρο ειχα παλι μερικες κρισεις και αρχισα να αναρωτιεμαι παλι..ισως αυτοβειναι το κακο..οτι το παρασκεφτομαι παλι..απλα και το παραμικρο να νιωσω φοβαμαι μαλλον παλι κ γινεται χειροτερο..και το κακο ειναι μετα απ ολο αυτο μου εχουν βγει καποιες φοβιες που ισως δν ειχα οπως με το υψος η οταν ειμαι σε πολυ κλειστο χωρο με πολυ κοσμο...
Δημήτρη,να σου κάνω μια ερώτηση μιας και έχω χάσει και εγώ τον πατέρα μου. πένθησες ή έθαψες οτι ένιωθες(στενοχώρια,θυμό,ορ� �ή)? καμιά φορά τα συναισθήματα ξεσπούν εκεί που δεν το περιμένουμε. σίγουρα ο θάνατος του μπαμπα σου έχει παίξει μεγάλο ρόλο σε ότι νιώθεις. και όλα αυτά που νιώθεις λογικό είναι να τα νιώθεις. και εγώ σε κάτι ανάλογο είμαι. πίστεψε με παθολογικά δεν έχεις κάτι,αλλά όλα αυτά τα συμπτώματα πάντα μας ταράζουν. εδώ και πόσο καιρό νιώθω ελαφρύ μούδιασμα και πιάσιμο στην αριστερή πλευρά του σώματος αλλά επειδή εμφανίζεται συγκεκριμένες ώρες και επειδή το άγχος μου έχει χτυπήσει κόκκινο ξέρω οτι είναι απο αυτό. προτού ξαναρχίσεις τα φάρμακα ταπεινή μου άποψη ξαναπηγαινε στον ψυχολόγο σου. αν βρείτε την αιτία θα φύγει το πρόβλημα και τα σωματικά μαζί. και να σου πω και κάτι άλλο το οτι φοβάσαι το ύψος ή δεν μπορεις τους κλειστους χώρους δεν σημαίνει οτι εχεις και προβλημα και οτι ειναι ντε και καλα τρομερες φοβιες. εγω πχ δεν μπαινω σε σπήλαια την πολυκοσμία δεν την θελω αλλα δεν εχω παθει κριση πανικού οταν ειμαι με πολυ κόσμο. ολοι εχουμε τις ιδιαιτεροτητες μας.προσπαθησε να δεις και να καταλαβεις αν αυτες οι φοβιες σου κανουν τραγικα δυσκολη την καθημερηνότητα σου. δλδ αν αρχισεις να αποφευγεις να βγαινεις εξω και κλειστεις μεσα οκ υπαρχει προβλημα.αν βγαινεις αλλα θελεις ηρεμα πραγματα ε αυτο δεν ειναι κατι κακο.
Εκτος απο το κλαμα και ολα τα υπολοιπα..πιστευω πως στην αρχη δε μιλουσα καθολου γι αυτο..το κρατησα μεσα μου..ουσιαστικα μετα απο 2 χρονια και αρχισα να τ δουλευω σε ψυχολογο αφου ειχαν αρχισει ολες αυτες οι κρισεις που ειχα και τα συμπτωματα..εσυ μετα το χαμο του μπαμπα σου ειχες οτι ειχες?
εμενα μου εσκασε επισης στα δυο χρονια. ενα ασχετο γεγονος το πυροδοτησε που λεμε. ολα αρχισαν απο τοτε. και ισως αν ειχα αρχισει ψυχοθεραπεια να μην εφτανα στα φαρμακα. δεν ηξερα και πηγα σε νευρολογο. και εγω το εχω κρατησει μεσα μου πολλα χρονια.αυτο ειναι το κακο.να μην εκφραζομαστε οτι νιωθουμε.
Η αληθεια ειναι οτι και με κατι αλλο π μ συνεβει αρχισαν τα βαρια και οι κρισεις πανικου..με ενα χωρισμο που ειχα..αλλα φυσικα ο κυριως λογος ειναι τ μετατραυματικο στρες μετα τ πατερα μ..
συνηθως ετσι γινεται. ενα αλλο γεγονος πυροδοτει κατι που ηδη υπαρχει και υποβοσκει. πως εισαι αυτες τις μερες?
Αυτες τις μερες η αληθεια ειναι οχι και τοσο καλα...με εχουν πιασει παλι κατι περιεργα..αδυναμια λιγο ασταθεια ζαλαδα...δε ξερω γτ...κατα καιρους π κ π ειχα κατι παρομοια αλλα λιγο και μετα περναγε..τωρα εχω καμια βδομαδα ειναι πιο συχνα..κ ξεκινησαν γτ ειχα κατι ταχυπαλμιες κ φοβηθηκα παλι κ με πιασαν κ τα αλλα..