Μονο οργη κ θλιψη μπορω να νιωσω πια.. τιποτα αλλο.. :(
Καλησπερα, τι κανετε? Καλο υπολοιπο γιορτων να εχετε, καλη ανασταση κ καλη επανασταση σε καθε τομεα, προσωπικο, κοινωνικο, επαγγελματικο, συλλογικο κ οπου αλλου επιθυμει ο καθενας!
Ειχα αποφασισει να μην ξαναγραψω κ να προσπαθησω να λυνω τα προβληματα μου μονη μ χωρις να μιζεριαζω τη στιγμη π δεκαδες αλλοι ανθρωποι βρισκονται σε πολυ χειροτερη θεση απο τι δικη μου, αλλα προεκυψε κατι π δν το περιμενα ποτε να συμβει κ με εφερε προ εκπληξεως
Πως θα νιωθατε αν ας πουμε μεχρι τωρα ειχατε εμπιστοσυνη σε δικα σας ατομα, υπηρχε αλληλοστηριξη, αλληλοβοηθεια, συνεργασια, κ δν μιλαω για ατομα του φιλικου η ερωτικου τομεα, αλλα για τον ιδιο σου τον οικογενειακο περιγυρο, οταν επι χρονια κ εμπρακτα το τονιζω αυτο σου αποδεικνευανε με καθε τροπο την αγαπη τους κ τη στηριξη τους κ οτι πανω απ ολα εισαι εσυ γιατι ειστε αυτο π λεμε "κοινο αιμα", κ ξαφνικα αποφασιζουν κατι π φερνει αναταραξεις στις σχεσεις μεταξυ μελων της οικογενειας, οταν οι γονεις εν ολιγοις για ανεξηγητο λογο κ χωρις προφανη αιτια αποφασιζουν να προχωρησουν σε μια ενεργεια κ τα κανουν να το πω απλα "σκατα", με αποτελεσμα να την πληρωνουν τα παιδια κ τα αδερφια μετα να μην μιλιουνται κ να κυριαρχει η ζηλια κ ο ανταγωνισμος κ η πικρια κ η εχθρα, επειδη το ενα ατομο αδικηθηκε κ το αλλο ατομο επειδη ξερει οτι ειναι ο ευεργετημενος της υποθεσης προσπαθει οσο μπορει να συμπεριφερεται νορμαλ ωστε να μην κινησει κ αλλες εριδες κ να μην "δωσει αφορμες" οπως θα λεγαμε κ λαικα!
Ημουν πολυ καλα σε ολα τα επιπεδα κ μολις πηγαμε για διακοπες βρεθηκα αντιμετωπη με κατι π δν μπορω να συγχωρησω ουτε να αιτιολογησω ουτε να εξηγησω ουτε να συγχωρησω αν δν αποκατασταθει η αδικια, διοτι συνταγματικος νομος δν υπαρχει π να λεει "πως πρεπει να συμπεριφερεσαι στα παιδια σου", "οτι πρεπει να εισαι δικαιος ως προς την κατανομη της περιουσιας", "οτι δν πρεπει να αποκληρωσεις τον εναν επειδη ετσι σ καπνισε", κ σ αυτο δν αντιλεγω, δικα του ειναι τα λεφτα του καθενος, ο,τι θελει τα κανει, σε οποιον θελει φτιαχνει σπιτια κ περιουσια, αλλωστε αυτος εχει το μαχαιρι αυτος εχει κ το πεπονι κ ως εδω οκ ΑΛΛΑ
Δεν υπαρχουν κ ηθικοι νομοι? Αγραφοι π λεμε? Θελω απλα να μιλησω, δν μπορω τα δικηγοριστικα κ τις ηθικολογιες, μιλαω απλα οπως μιλανε στο χωριο μ κ οπως μιλαει ο μεσος ανθρωπος, οταν πληγωνομαι κατ αυτον τον τροπο κ δν ξερω π να ξεσπασω κ πως πρεπει να το διαχειριστω αυτο, δν θα το παιξω διανοουμενη.. ας μπουμε κ λιγο στη θεση του αλλου κ ας το δουμε κ απο πιο συναισθηματικη πλευρα, διοτι καποιος θα πει με ελαφρα τη καρδια "εφοσον νομικα δν καλυπτεται κ η υποχρεωση μπουρου μπουρου" αυτα δν τα καταλαβαινω κ ουτε θελω να τα καταλαβω.. οταν οι γονεις σ σε πετανε θαρρεις κ εισαι σκουπιδι, οταν σε αποκληρωνουν ουσιαστικα κ κυριολεκτικα, οταν αγοραζουν αμαξια κ χτιζουν σπιτια κ αφηνουν την λιγη εστω περιουσια π διαθετουν (δν ειναι μεγιστανες αλλωστε) ΜΟΝΟ στο ενα ατομο, χωρις αιτιολογηση γιατι ετσι, κ το παραδεχονται οτι προοριζονται γι αυτον, μετα πως να νιωσεις?
Νιωθεις ολα μεσα σ να καταρρεουν κ να γκρεμιζονται, νιωθεις μονο απεραντη οργη κ θλιψη, νιωθεις οτι πλεον θελεις να τους αγαπησεις κ δν μπορεις , κ το χειροτερο για μενα, οι γεροι μια μερα θα πεθανουνε, αλλα εσυ δν θα μιλας ποτε ξανα με τα αδερφια σου, τα οποια δν φταινε στην τελικη σε τιποτα επειδη οι γονεις τα καναν σαν τα μουτρα τους, κ θα περνας εσυ ως ο αδικηθεις της επιθεσης στην επιθεση, τη ζηλια, το μισος , την κακια, απ την αλλη ο ευεργετηθεις θα περναει στην αμυνα, προσπαθωντας να σου δειξει οτι παρολα αυτα σ αγαπαει, θελει σχεσεις μαζι σου, οτι αυτος δν ευθυνεται σε τιποτα διοτι "του τα δωσαν κ τα πηρε, ολοι το ιδιο θα καναν", κ ετσι επειδη δν μπορειτε να συχρωτιστειτε θα αποκοψετε καθε σχεση επειδη οι γονεις φροντισαν με τον τροπο τους αυτο. εγω δν θελω να συμβει κατι τετοιο σε καμια περιπτωση με μενα κ την αδερφη μ, αλλα με τι καρδια να πηγαινω κ να καθομαι στις συζητησεις με τους μηχανικους τους εργολαβους κ τους αρχιτεκτονες κ να λεω την αποψη μ για να χτιστει σπιτι π προοριζεται γι αυτην, οταν οι ιδιοι οι γονεις μ ειπαν οτι "σε σενα δν εχει τιποτα", πως θα γινει?
Δεν εχω θεμα με το παιδι. πιθανον κ εγω στην ιδια θεση το ιδιο να κανα. με αλλους εχω το θεμα. π αυτοι θα φυγουν αλλα θα κανουν την γενια π αφηνουν πισω τους να ευχεται ο ενας τα χειροτερα για τον αλλον. τα βλεπουμε γυρω μας κ εχω παμπολλες παρομοιες περιπτωσεις υποψην μου. αυτο π βγαζω ως επιστεγασμα ειναι οτι απο τοτε π μπηκε το ΧΡΗΜΑ με την εννοια αυτην την αχρεια την καπιταλιστικη, εχει καταστρεψει σχεσεις, ανθρωπους κ οικογενειες μπαινοντας στη μεση ως κινητηριος δυναμη κ 2ον οτι αν ποτε γινω μητερα κ κανω παιδια ευχομαι να μην μιμηθω τα λαθη των δικων μου κ τα επαναλαβω, ωστε να γινω χειροτερος χαρακτηρας απ αυτο π ηδη ειμαι, αλλα να διδαχτω μεσα απ αυτα κ να δωσω αγαπη αντι γι αυτο π εισεπραξα
βαψαμε κ αυγα σημερα ολοι μαζι.. μαυρα επρεπε να τα βαψουμε..
δν μπορω αλλο τις συζητησεις τους.. δν αντεχω ολα αυτα να γινονται μπροστα μ.. ειναι ο,τι χειροτερο να γινονται ολα αυτα μπροστα σ κ να σου τα τριβουν στη μουρη.. θελω να φυγω.. εγω να φυγω, κανεις αλλος.. δν θελω να βγω, να μιλησω με κανεναν ανθρωπο, δν εχω ενδιαφερον..
