Γιατί φοβόμαστε να ερωτευτούμε...;

Καλησπέρα παιδιά κ καλή ανάσταση σε όλους μας!!
Το θέμα που ανοίγω είναι γενικό... Γιατί φοβόμαστε να αισθανθούμε? Να ερωτευτούμε?
Σίγουρα οι περισσότεροι από μας έχουμε πληγωθεί, έχουμε βγεί από μακροχρόνιες κ μη σχέσεις (όπως κ εγώ) που μας έχουν αφήσει τραύματα... Γιατί όμως φοβόμαστε να κάνουμε ένα ακόμα βήμα, να φλερτάρουμε, να ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο?
Ή ακόμα χειρότερα... Γιατί το ξεκινάμε κ μετά το "μετανιώνουμε" κ προσπαθούμε να χρυσώσουμε το χάπι λέγοντας "είσαι εξαιρετικό παιδί/κοπέλα, αλλά δεν είμαι έτοιμος/έτοιμη να ξεκινήσω κάτι, θα σε πληγώσω" κλπ.... Πώς το βλέπετε εσείς;;

Ευχαριστώ!

γιατι συνηθισαμε στη μοναξια και φοβομαστε να μοιραστουμε και να δειξουμε στους αλλους αυτο που ειμαστε.

Κ εκεί που νομίζουμε ότι νοιώθουμε κάτι "κοτεύουμε" κ κάνουμε πίσω...

Δε νομιζω οτι φοβομαστε. Απλα εσυ εχεις χωρισει και ακομα δεν εισαι ετοιμη για νεα σχεση. Πρεπει να αποτοξινωθεις απ το παρελθον πρωτα ή να τα ξαναβρεις με το φιλο σου. Ουτως ή αλλως βεβαια οποιος καηκε στο χυλο, φυσαει και το γιαουρτι, οποτε πρεπει να σαι επιφυλακτικος, γιατι ο παραγοντας ανθρωπος δε μπαινει σε καλουπια. Απ την αλλη καθε σχεση μπορεις να τη δεις σαν μια μαθησιακη εμπειρια και να αξιοποιησεις τα διδαγματα της. Αν εισαι εξυπνος.

Ισως επειδη εχουμε κανει λαθος επιλογες στο παρελθον και φοβομαστε να αναλαβουμε την ευθυνη του να γυρισουμε σελιδα; Το αντιλαμβανομαστε ψυχολογικα ως ενα ''ρισκο'' και μη θελοντας να δειξουμε τσαλακωμενη εικονα πρωτα σε εμας και επειτα στον ανθρωπο διπλα μας, αποφευγουμε να ερωτευτουμε, θεωρωντας οτι ετσι διορθωνεται η κατασταση.

kerasi στη συγκεκριμενη περιπτωση δε μιλαω για μενα.
JenMs όταν ομως το παιρνουμε το ρισκο κ ξεκιναμε κατι κ μετα το μετανιωνουμε? Τι δλδ, το παιρνουμε πισω? Κ ξαναλεω δε μιλαω για τον εαυτο μου. Ειχα ενα φλερτ μετα απο το χωρισμο μου, το οποιο μου κεντρισε το ενδιαφερον κ ειπα να το προσπαθησω. Η αλλη πλευρα ομως παρολο που εδειξε ενδιαφερον, εγιναν πραγματα κτλ, ξαφνικα καταλαβε οτι δεν ηταν ο καταλληλος για μενα, χωρις καν να ξεκινησει την προσπαθεια να με γνωρισει καλυτερα... Αυτο ειναι κατι που δε καταλαβαινω...

Λογικό ρε παιδιά να είμαστε πλέων επιφυλακτικοί....γιαυτον ακριβώς
το λόγω βρίσκομαι με.αγωγή ξανά, είπα να δώσω μία.εύκαιρα ακόμη
στον εαυτό μου αλλά και σε εκείνη με αποτέλεσμα να πάρω το πουλο
και να ξαναβρεθω σε σημείο κατάρρευσης....δύσκολοι καιροί για πριγκηπες
για μένα έρωτες και αγάπες έκλεισαν.... Τέρμα.... Και μία απορία προς
τους άντρες του φόρουμ....Παλιά οι άντρες χώριζαν τις γυναίκες..τώρα
συμβαίνει το αντίθετο εγώ προσωπικά ΌΛΟΥΣ τους χωρισμους που ξέρω είτε
φίλων είτε γνωστών μου η γυναίκα είναι που έχει το πάνω χέρι....

astimat αν μου πεις λιγα πραγματα ακομα να καταλαβω καλυτερα τι εγινε. Αν και δε νομιζω οτι ειναι καποια πρωτοτυπη ιστορια, μετα απο ενα φλερτ δηλαδη καποιος να αποσυρει το ενδιαφερον. Τι εννοεις ομως φλερτ και εγιναν καποια πραγματα? Και για ποσο καιρο?

Γιατι πληγωθηκαμε την πρωτη φορα και φοβομαστε μην ξαναπληγωθουμε. Κλασικη εξαρτημενη μαθηση λεγεται αυτο επιστημονικα νομιζω.

νομιζω πως ολα ξεκινανε απο τον εαυτο μας. αν δεν το εχουμε καλα με το μεσα μας ,τοτε ειναι που δημιουργουνται τα προβληματα
και ετσι ή εμεις δισταζουμε να ξεκινησουμε κατι καινουριο ή ο άλλος το προσλαμβανει αυτο το μηνυμα απο την αυρα μας.
και δε χρειαζεται να κατηγορουμε εναν ανθρωπο που δε θελησε να μας γνωρισει παραπανω... ίσως δεν του δωσαμε εμεις το περιθωριο να το κανει ή ίσως απλα να μην του κεντρισαμε αρκετα το ενδιαφερον.