Νιώθω απαίσια

Είμαι ο Νίκος 20 χρονών και δυστυχώς δεν είμαι καλά.
Εδώ και 2 χρόνια φοβάμαι ακόμα και την σκιά μου, νιώθω άχρηστος και νομίζω πως κανείς δεν με θέλει.
Με δυσκολία πηγαίνω στην σχολή μου γιατί σκέφτομαι πως θα πεθάνω εκεί αβοήθητος.
Έχω γίνει σχεδόν ξένος με την παρέα μου που είμαστε μαζί απο 7 χρονών, φοβάμαι να πάω σε οποιοδήποτε μέρος και ειδικά όταν ξέρω πως θα είμα μαζί με αγνώστους ή σε μέρος που ξέρω πως δεν μπορώ να φύγω οποιαδήποτε στιγμή.
Όλο αυτό το αίσθημα του θανάτου που έρχεται μου έχει καταστρέψει την ζωή έχω ξεχάσει τι θα πει να είσαι χαρούμενος.
Θέλω να ερωτευτώ, να δουλέψω, να κάνω τρέλες, να ζήσω αλλά όλο αυτό με τρώει κάθε μέρα και περισσότερο.
Έχω γίνει ξένος ακόμα και σε εμένα, είμαι όλη μέρα με το πιεσόμετρο λες και είμαι γέρος.
Η οικογένεια μου έχει κουραστεί με την όλη κατάσταση και δεν με παίρνει πλέον στα σοβαρά.
Πραγματικά παιδιά δεν αντέχω να ζήσω άλλο έτσι, δεν μπορώ να είμαι κλεισμένος μέσα στο σπίτι.
Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για τα πάντα, θέλω μόνο να κάθομαι μέσα στο σπίτι και να περιμένω να πεθάνω.
Ζητάω την βοήθεια σας για το πως πρέπει να κινηθώ.

Φιλε νικο μονο τα τα σκεφτεσαι ολα αυτα η εκτος απο αυτα ειναι κι αλλα?σου το εχει βγαλει κ στο σωμα σ καπως..οπως διαφοροι περιεργοι πονοι ζαλαδες η κατι αλλο?θυμασαι πως ξεκινησε αυτο?εγινε κατι π σε στεναχωρισε πολυ?

Σε ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες χρόνο για να μου απαντήσεις.
Όλα ξεκίνησαν όταν έχασα τον πατέρα μου στα 18 και επειδή είμαι ο μεγαλύτερος ένιωσα ένα αφόρητο βάρος το οποίο δεν μπορώ να σηκώσω με τίποτα.
Είμαι γενικά αδύναμος χαρακτήρας και με ταράζει το παραμικρό, πόσο μάλλον αυτό που συνέβει με τον πατέρα μου.
Τώρα όσο αφορά το σώμα μπορώ να πω πως με το παραμικρό σύμπτωμα φέρνω στο μυαλό μου το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί.
Με έχω πιάσει μέσα σε αυτήν μου την τρέλα να λέω στον εαυτό μου ''Έλα ρε μαλάκα καταντάς πολύ υπορβολικός'' και μετά απο λίγο ηρεμό.

Φιλε μου και γω μια απο τα ιδια..εχασα το μπαμπα μου στα 20 μου..τωρα ειμαι 24 και ακομα το σκεφτομαι και εχω διαφορα...πεσαν και μενα ολοι πανω μου..πηγα σε ψυχολογο..εκανα και ψυχοθεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη...αλλα ακομα και παλι εχω διαφορα ψυχοσωματικα..αποτω και δε θα περασουν ποτε ρε γαμωτο..παντα ετσι θα ειμαι...

Πρωτα πρωτα να πεις Ειμαι ο Νικος και αυριο θα ειμαι καλυτερα.Δοκιμασε ενα μικρο βήμα εναντια στους φοβους σου .Νομίζεις πως εχεις καποια σωματικη ασθένεια ?εγω θα μπορουσα να ειμαι μαμα σου αλλα οταν ημουν στην ηλικια σου σκεφτομουν ακριβως σαν εσενα και ισως χειροτερα.Δεν ειχα μιλησει σε κανεναν για οτι με βασανιζε .Το αποτελεσμα?Δεν πεθανα ,ουτε επαθα καμια σοβαρη αρρωστεια απλως πεταξα στα σκουπιδια καποια χρονια που θα μπορουσαν να ειναι δημιουργικα και ανεμελα Ξερεις πως το ξεπερασα?Οταν στα 25 μου ερωτευτηκα καποιον που δεν ηθελα να χασω ειπα τωρα ή του υψους ή του βάθους θελω να ζησω.Πιεσα τον εαυτο μου (δε φανταζεσαι ποσο)πηγα σε εναν γιατρο για να αποκλεισω οοοοτι σωματικο φοβομουν πως έχω και μετα λιγες συνεδριες με εναν ψυχιατρο(προσοχη λίγες )οχι εξάρτηση απο γιατρους-ψυχολογους κι ας τσαντιστουν.Αυτη η φαση ηταν πραγματικα σταθμος στη ζωη μου ακομα θυμαμαι τη μερα που πειστηκα για πρωτη φορα οτι δεν ειχα τιποτα σοβαρο,ενιωθα τοσο αναλαφρη σα να πετουσα.Αυτα για μενα.σου ευχομαι γρηγορα να δεις τα πραγματα οπως πραγματικα ειναι οχι μεσα απο το πρισμα του φοβου

Εχετε στη σχολη ψυχολογο? Ορισμενα πανεπιστημια εχουν (το Αριστοτελειο πχ εχει δωρεαν ψυχολογο για τους φοιτητες..) Μηπως μια επισκεψη να σε βοηθουσε?

Kαλησπέρα παιδιά

@irina.gr Και εγώ το ίδιο σκέφτομαι. Θα κάνω ένα τσεκ απ τις επόμενες μέρες ώστε να μου φύγει η ιδέα πως είμαι πραγματικά άρρωστος σωματικά. Νομίζω πως αν μου το αποδείξουν θα πάψει να υπάρχει και το ψυχολογικό πρόβλημα.

@Lacrymosa Δυστυχώς δεν έχουμε ψυχολόγο στην σχολή μας...

Χρόνια πολλά.... Το θέμα φίλε μου είναι ότι δε κάνεις
κάτι για να βοηθήσεις την κατάσταση σου,θα σου πρότεινα
να κάνεις μία επίσκεψη σε κάποιον ψυχολόγο για να δεις
τι συμβαίνει....

Niko πωσ τα πας?Ξεχασα να σου πω στο προηγουμενο μηνυμα πως κι εμενα το πιεσομετρο ειχε γινει προεκταση του χεριου μου και η πιεση μου χτυπαγε κοκκινο.Για να καταλαβεις στα 25 μου εβαλα ενa holter που κανει 24ωρη καταγραφη.Οσο ημουν στο νοσοκομειο για να μου το τοποθετησουν ειχα 18 με 11 χαμηλη.Οτι μετρησε τις υπολοιπες ωρες ηταν απολυτα φυσιολογικο.Ψυχραιμια !:)

Νικο εγω θα επιμεινω να πας σε καποιον καλο ψυχολογο . Και αυτο , μονο και μονο για να σου δωσει την απαραιτητη δυναμη που χρειαζεσαι για να ξανασηκωθεις. Θα ξελαφρωσεις αφανταστα στο εγγυωμαι . Μην το καθυστερεις γιατι ειναι κριμα ενω εισαι τοσο νεος , να αναλωνεσαι με τετοια δυσαρεστα συμπτωματα . Πανε πρωτα σε ψυχολογο και μετα ολα θα ερθουν ! Και για να μην ακουγομαι σαν να παρουσιαζω τους ψυχολογους ως σωτηρες γιατι προφανως δεν ειναι καθως θελει πολλη δουλεια απο μερους σου , απλα πρεπει να τα πεις καπου ολα αυτα , να ακουσεις μια ειδικη αποψη ( γιατι ναι ρε αδελφε οταν ακους κατι απο στομα ενος ειδικου αμεσως ξελαφρωνεις !) και απαξ και γινει αρχη ολα μετα θα διορθονωνται ενα - ενα .

συμφωνω με τους παραπανω περι ψυχολογου. μολις βρεις την αιτια ολα θα φτιαξουν απο εκει που δεν το περιμενεις!! μην το καθυστερεις και χανεις χρονο. εισαι μικρος και αμαρτια να τυρρανιεσαι ετσι. υπομονη και δυναμη,παιδακι,θα περασει.

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας παιδια!
Το οτι υπαρχουν και αλλοι με το ιδιο προβλημα που εχω εγω μου δινει δυναμη για να συνεχισω.
Ηδη εχω αρχισει να νιωθω πιο ανετα.
Σας ευχαριστω πολυ και παλι!

Χαιρομαι κ χαιρομαστε αν νιωθεις ανετα κ νιωθεις υποστηριξη :)

Μπορεις να επισκεφτεις καποιον ψυχολογο κ να συζητησετε, πιστευω θα σε βοηθησει πολυ.. αν δν βγαινει οικονομικα, υπαρχουν και τα κεντρα ψυχικης υγειας που ειναι δωρεαν για ατομα με βιβλιαριο αποριας κ με συμμετοχη 5 ευρω αν εισαι σε ταμειο τυπου εοππυ νομιζω.. οπως κ αλλες αναλογες δομες σε καθε δημο.. προσπαθησε προπαντων να σκεφτεσαι θετικα, οχι επιτηδευμενα με το ζορι, αλλα να θυμασαι πχ ευχαριστες στιγμες κ ετσι να σου δινεται κινητρο να τις επαναλαβεις :) κ οσο γινεται μην απομονωνεσαι απο κοινωνικες συναναστροφες :)