καλησπέρα. κ χρόνια πολλά..έχουν περάσει μόνο 2 μήνες κ κάτι μέρες από την μέρα που έφυγε κ εμένα μου έχουν φανεί 2 χρόνια. πίστεψα ότι θα ήταν όπως κ στο προηγούμενο ταξίδι (εύκολο) αλλά τελικά έπεσα έξω. κάθε στιγμή που περνάει μου λείπει όλο κ πιο πολύ. υπάρχουν βράδια που δυσκολεύομαι πολύ να κοιμηθώ γιατί νιώθω πολύ έντονη την παρουσία του. υπάρχουν στιγμές που όταν με παίρνει τηλέφωνο είναι κάπως πιο βαριεστημένος από ότι συνήθως. ακόμα υπάρχουν μέρες που δεν μου λέει ότι μ αγαπάει ή ότι του λείπω κ στεναχωριέμαι κ βάζω διάφορα με το μυαλό μου, αλλά ευτυχώς μου φεύγουν γρήγορα.από τη μια μπορεί να φταίει ότι αυτή τη φορά δεν είναι μόνο 6 μήνες αλλά 9, ίσως πάλι φταίει το γεγονός ότι τελείωσαν τα "ψέματα" από εδώ κ πέρα είμαστε στην πραγματικότητα, δηλαδή θα λείπει 6 μήνες θα μένει το πολύ 4. ίσως πάλι φταίει το γεγονός ότι στο πρώτο ταξίδι ήμασταν μόνο 3,5 μήνες μαζί ενώ τώρα είμαστε 3 χρόνια. μπορεί να μου λείπει τρελά, μπορεί να πιάνω τον εαυτό μου να ζηλεύει άλλα ζευγάρια που είναι μαζί κ δεν τους χωρίζουν παρά μόνο μερικά στενά ή μερικές στάσεις λεωφορείου ή μετρό, μπορεί να τον έχω ανάγκη, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ ούτε για μια στιγμή να φύγω, να πάω να βρω κάποιον που θα είναι εδώ κ δεν θα λείπει. δεν ξέρω αν φταίει η αγάπη που του έχω ή το γεγονός ότι είμαι ακόμα τρελά ερωτευμένη μαζί του αλλά πάντως κανείς δεν είναι αυτός. σε κανενός τα μάτια δεν βλέπω αυτό που βλέπω στα δικά του. αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι : υπάρχει καμία κοπέλα που να έχει σχέση με ναυτικό? κάποιος που να ζει κάτι παρόμοιο, έστω κ σαν τρίτος? αυτό που θέλω είναι να μου πει πως το βιώνει εκείνος-η.ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας...!!!
