Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα μέσα τους;
Καλημέρα.
Χαίρομαι πολύ που ανακάλυψα τυχαία από το forum γιατί θέλω να βγάλω από μέσα μου κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορώ να βγάλω γενικότερα λόγω μιας ιδιαιτερότητας.
Μέχρι πριν λίγους μήνες ήμουν ένας συνηθισμένος νέος ο οποιός είχε σχέσεις κανονικά με κοπέλες. Πριν κανά χρόνο μου είχε περάσει η ιδέα να κάνω κάτι με άτομο του άλλου φύλου αλλά την ίδια στιγμή που το σκεφτόμουν, μου έφευγε από το μυαλό καθώς είναι εντελώς "έξω από εμένα". Δεν αρνούμαι ότι με ελκύουν άτομα του ίδιου φύλου αλλά δεν πίστευα ότι θα το προχωρήσω ποτέ.
Πριν μερικούς μήνες, λοιπόν, έτυχε να γνωρίσω έναν τύπο μέσω του διαδικτύου. Έπιασε από την πρώτη στιγμή το ότι είμαι άπειρος και ότι δεν είμαι από εκείνους που κάθε βράδυ κάνουν κάτι με άλλον. Μιλούσαμε πολύ, είπαμε πάρα πολλά, και ένα απόγευμα μετά από πολλή κουβέντα, και πολύ πείραγμα, κατάφερε να με κάνει να βρεθούμε. Όταν ξεκίνησα να πάω να τον γνωρίσω αισθανόμουν περίεργα, ένιωθα ότι έκανα μια τρέλα της στιγμής και ότι σε μια ώρα θα είχαμε ξεμπερδέψει, απλά θα είχα γνωρίσει έναν άνθρωπο, και θα γυρνούσα στο σπίτι χωρίς να αλλάξει κάτι στη ζωή μου ή την καθημερινότητά μου.
Όταν λοιπόν τον είδα, ήταν εμφανίσιμος και πολύ καλύτερος από όσο τον περίμενα, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν "ρε συ αυτός είναι ωραίος, σιγά μην ασχοληθεί μαζί μου".
Περπατήσαμε πάρα πολύ και μετά καθήσαμε και μιλούσαμε. Μου είπε ότι αυτό που ψάχνει είναι έναν φίλο σταθερό για να περνάνε καλά όταν το θέλουν. Δεν ήθελε κάτι παραπάνω. Χάρηκα που το άκουσα αυτό, γιατί μου άρεσε όπως το σκέφτηκε, δεν θα μπορούσα ούτε εγώ να δώσω κάτι παραπάνω.
Με το πέρασμα της ώρας, προχωρήσαμε λίγο την κατάσταση αλλά όχι πολύ. Στο γυρισμό, μου ξανατόνισε ότι είναι πολύ πιθανό να μπερδευτεί το όλο κομμάτι, καθώς δύο άνθρωποι που μοιράζονται κάποια πράγματα ερωτικά, είναι λογικό να μπλεχτεί και το συναίσθημα. Αλλά δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό.
Τέλος πάντων με το παιδί συνεχίσαμε να μιλάμε και να βρισκόμαστε. Ο καιρός περνούσε και ένιωσα ότι άρχισα να δένομαι μαζί του. Δεν το σταμάτησα γιατί μου άρεσε και γιατί νόμιζα ότι άρχισε να γίνεται το ίδιο από την απέναντι πλεύρα. Βρισκόμασταν αρκετές φορές την εβδομάδα, όχι μόνο για το ερωτικό κομμάτι, αλλά και για έναν καφέ, ένα ποτό και μόνο. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο άπειρες ώρες, είχαμε και οι 2 αυτή την ανάγκη, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Όλη αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για 3 μήνες και ήταν όλα πολύ όμορφα.
Ώσπου κάποια στιγμή άρχισε να απομακρύνεται και να αλλάζει συμπεριφορά. Τον ρώτησα άπειρες φορές τι συμβαίνει και η απάντηση που έπαιρνα είναι ότι έχει τύψεις. Ότι έχει τύψεις γιατί φοβάται ότι ίσως μου έκανε κακό, τότε, όταν επέμενε τόσο πολύ να γνωριστούμε. Του επιβεβαίωσα πολλές φορές ότι δεν μου έκανε κάποιο κακό, ίσα ίσα το αντίθετο.
Τον ρώτησα αν έχει αλλάξει κάτι, αν θέλει να το αφήσουμε, αν βαρέθηκε, αν θέλει να ψάξει να βρει κάτι άλλο ερωτικά. Με διαβεβαίωσε ότι είναι μια χαρά μαζί μου και ότι δεν υπάρχει κάποιος τέτοιος λόγος.
Τέλος πάντων, αφού αρχίσαμε να αραιώνουμε, ενώ με επιβεβαιώνει ότι δεν έχει αλλάξει κάτι, μου μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά. Έκανα κάτι για το οποίο δεν είμαι υπερήφανος αλλά αν δεν το έκανα θα έσκαγα. Έφτιαξα δεύτερο λογαριασμό στο site που γνωριστήκαμε και προσπάθησα να πιάσω κουβέντα μαζί του. Δεν ήταν δύσκολο. Του έπιασα κουβέντα και μπήκε στο παιχνίδι κατευθείαν. Είπε ότι ψάχνει ένα φίλο κλπ κλπ. Εγώ έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Λέω δεν μπορεί να είναι ο πιο ειλικρινής άνθρωπος που έχω γνωρίσει και να με κοροϊδεύει.
Όταν βρεθήκαμε του είπα το τι έκανα. Ενοχλήθηκε αλλά ήταν ήρεμος. Μου τόνισε ότι από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρος μαζί μου. Ότι ξέρει να κρατήσει το όριο σε τέτοιες καταστάσεις και ότι το όλο κομμάτι μεταξύ μας το έβλεπε καθαρά και μόνο σαν παιχνίδι. Δεν θα μπορούσε να το δει ώς κάτι παραπάνω. Επίσης μου είπε ότι δεν σταμάτησε ποτέ να μιλάει με άλλον κόσμο από το site γιατί ήθελε να έχει μια... έτοιμη γνωριμία για το μέλλον. Μου ακούστηκε τόσο ρηχό όλο αυτό. Επίσης μου ξεκαθάρισε ότι το ερωτικό κομμάτι μεταξύ μας έχει τελειώσει.
Ακόμα και τώρα που θα γράψω αυτό που θα γράψω, δεν το πιστεύω. Αλλά φοβάμαι ότι την έχω πατήσει άσχημα μαζί του. Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι κάνει κάτι με κάποιον άλλον, φρικάρω και βουρκώνω. Ξέρω ότι δεν είναι και τόσο "αντρίκιο" αυτό που λέω αλλά έτσι συμβαίνει. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μου έβγαλε πράγματα τα οποία δεν ήξερα ότι έχω μέσα μου. Νιώθω απίστευτα πράγματα για εκείνον και την όλη κατάσταση. Αλλά όταν του τα είπα αυτά, η απάντηση που πήρα είναι ότι θέλω ψυχίατρο.
Πώς μπορεί να είναι ένας άνθρωπος τόσο κενός; Είναι δυνατόν να λες σε κάποιον πράγματα μέσα από την καρδιά σου και η αντίδρασή του να είναι αυτή;
Πώς θα ξεκολλήσω από την κατάσταση; Το ξέρω ότι μου κάνει κακό αλλά δεν μπορώ να σταματήσω από το να τον έχω συνέχεια στη σκέψη μου, να αναρωτιέμαι που είναι, τι κάνει, πώς περνάει, αν χαμογελάει, τι σκέφτεται. Είναι κάτι που με διαπερνάει, δεν μπορώ να το διαχειριστώ...
