...αφού όλοι κάποια στιγμή φεύγουν.
Σχολιάστε.
Printable View
...αφού όλοι κάποια στιγμή φεύγουν.
Σχολιάστε.
Να "δένεσαι" με την έννοια της εξάρτησης, σίγουρα δεν είναι καλό. Να μοιράζεσαι όμως είναι ωραίο.
Έστω κι αν δεν είναι για πάντα.
Προσωπικά πιστεύω ότι η ζωή θα ήταν πολύ βαρετή, αν όλες οι σχέσεις μας κρατούσαν για πάντα, δεν θα είχαμε έτσι τον χρόνο και τη διάθεση να γνωρίσουμε καινούργιους ανθρώπους κι εμπειρίες.
Έτσι κι αλλιώς, όλοι περαστικοί είμαστε από εδώ. Το ζήτημα είναι να περάσουμε ευχάριστα τη διαμονή μας.
οχι διαφονω.. τωρα υπαρχουν ανθρωποι που ειναι τοσο φευγατοι που δεν υπαρχει περιπτωση να κατσουν σε μια μερια και ετσι δε γινετε να δεθεις μαζι τους αυτους ενοεις.Quote:
Originally Posted by Άγνωστος
Όχι, εννοώ πως με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, κάποια στιγμή θα φύγουνε, και γενικά όλοι μας, τίποτα δεν κρατάει για πάντα, μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε, οπότε ποιος ο λόγος να το κουράζουμε ;
ναι αλλα δε μπωρουμε να ζησουμε ερημιτες στο βουνο αλλιως θα το καναμεQuote:
Originally Posted by Άγνωστος
όλα μια συνήθεια είναι :)
τι σε κάνει να ανοίγεις τετοιο θέμα? ..αν θες ξεκιναμε απο κει, επειδη τετοιες συζητησεις κρυβουν μια δικη μας προσωπικη απογοητευση, βασανο, χαμο, αγωνια κλπ...Quote:
Originally Posted by Άγνωστος
αν δεν τρεχει τιποτα, όπως καπου ακουσα, κάτω από τον ουρανο τα πάντα ειναι σχετικά. ας τα απολαμβάνουμε με καθε ωραιο τροπο εχοντας όμως επιγνωση του ότι ειναι σχετικα και τι συνεπαγεται αυτο.
Αυτος ειναι και ο τροπος να μη φοβασαι το θανατο. Μη δενεσαι με τιποτα και κανεναν...
Η μεγαλύτερη κατάκτηση του ανθρώπου στη ζωή του είναι η έρευνα και η συμφιλίωσή του με τον θάνατο. Το μεσοδιάστημα είναι το μοιράζομαι.
δε ξερω τι να απαντησω εδω, με προβληματιζει κι εμενα αυτο το θεμα πραγματικα. καθε φορα που ξεκιναω να μοιραζομαι, να προσφερω, ε και να δενομαι οπως ειναι φυσιολογικο (γιατι δε θες να πανε χαμενα οσα εδωσες), καταληγω με προδοσια και να μετανιωνω που το εκανα κι εχασα το χρονο μου.
θα σου θυμίσω μια ταινία κενο που είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει. την σκηνοθέτησε ο sean pen κι αφορά στην πραγματική ζωή ενός νέου που εγκατέλειψε τις σπουδές του στο αμερικάνικο σουπερ κολέγιό του κι ήθελε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. περιπλανήθηκε στις πολιτείες μόνος κι έρημος οδοιπόρος για να βρει την γαλήνη του και την ευτυχία, να φτάσει στην αλάσκα, στο δρόμο του συνάντησε πολλούς, κάποιος γέρος που ήθελε να τον υιοθετήσει του είπε κάποια στιγμή πως δεν υπάρχει λόγος να ψάχνεις την ευτυχία εάν δεν μπορείς να την μοιραστείς , αλλιώς δεν υφίσταται. (και τώρα που θυμήθηκα τον sean pen αριστουργηματική ταινία το milk και η ερμηνεία του στο νόμος του καρλίτο, εκεί τον πρόσεξα.)
θενξ θα τη κατεβασω να τη δω. αν και σεναριακα ετσι οπως τη περιγραφεις μου θυμησε λιγο το Into The Wild (επισης ταινιαρα).
γι αυτήν την ταινία σου λέω οπότε ξέρεις γιατί μιλάμε.
ναι το Into The Wild το εχω δει και ειναι απ'τις αγαπημενες μου. θα κατεβασω το Milk παντως για σημερα, αφου το ανεφερες μαλλον θα αξιζει κι αυτο.
όλα είναι αναλώσιμα ...ακόμη και εμείς. Αυτό ακριβώς κάνει και την κάθε στιγμή να έχει σημασία ... Μερικές φορές πρέπει να αφήσεις συναισθηματικά τα πράγματα που κάποτε σήμαιναν πολλά για εσένα έτσι ώστε να μπορέσεις να προχωρήσεις πέρα από το παρελθόν (και τον πόνο που σου φέρνει καμιά φορά) και να ανοίξεις το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή σου...