Έλξη που δεν μπορώ να καταπολεμήσω...

καλημέρα σε όλους. Γράφω πρώτη φορά με πρόφαση ένα θέμα που με απασχολεί τους τελευταίους μήνες. Πρόκειται για έναν συνάδελφο στην δουλειά, παντρεμένο. Να πω εδώ ότι είμαι και γω παντρεμένη.
Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα ένιωσα αμηχανία. Με έκανε να χάνω τα λόγια μου, να αισθάνομαι άβολα χωρίς να κάνει κάτι. Και μόνο που ήταν εκεί έφτανε. Αναγνωρίζοντάς το αυτό, τον απέφευγα. Στο ένα χώρο αυτός, σε άλλον εγώ.
Σε κάποια φάση έπρεπε να συνεργαστούμε, σε μικρά projects τίποτα χρονοβόρο, ίσα ίσα που απαιτούσαν 1-2 συναντήσεις την βδομάδα. Αυτός επαγγελματίας, ορθός, κοφτός, χωρίς να δίνει την παραμικρή ένδειξη για τίποτα. Έλα όμως που εγώ κόλλησα! Το μυαλό μου άρχισε να φτιάχνει ερωτικά σενάρια με αποτέλεσμα να φτάσω στο σημείο να αποφεύγω να τον κοιτάω στα μάτια. Κάθε φορά που μου μιλάει προσπαθώ να είμαι σοβαρή, αποφεύγω άμεση οπτική επαφή με τα μάτια του γιατί θα προδοθώ δεν υπάρχει περίπτωση. Η κατάσταση έγινε ακόμα πιο αστεια, κάποια στιγμή δεν άντεξα και τον κάρφωσα με τα μάτια, ξέρετε εκείνο το έντονο βλέμμα που λέει πολλά και συνάμα τίποτα, και η πλάκα είναι ότι ανταποκρίθηκε, εκείνη την μέρα αυτό έγινε 2-3 φορές.
Γυρνώντας σπίτι και ηρεμώντας σκέφτηκα ότι αυτό που ξεκινάει να γίνει δεν θα πρέπει να γίνει και έτσι από την επόμενη μέρα το έκοψα εντελώς, μάλλον όμως το ίδιο έκανε και αυτός. Και έχω φτάσει σε μια κατάσταση σήμερα να θέλω οπωσδήποτε να κάνω σεξ μαζί του! Να αλλάξω δουλειά δεν υπάρχει περίπτωση (ξέρετε πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας), ούτε όμως και αυτός πρόκειται να φύγει (είναι πολλά χρόνια στην εταιρία).
Ζητώ την συμβουλή σας! Πως να χειριστώ την κατάσταση που από Δευτέρα θα είμαστε πάλι στον ίδιο χώρο και πάλι θα τον γδύνω με τα μάτια μου???

..κανούργια καλώς ήρθες :)
Η σχέση με τον άντρα σου πως είναι?

Αυτό μάλλον είναι ένα ακόμα θέμα!
Σε γενικές γραμμές μετά από 11 χρόνια που είμαστε μαζί και με αυτά που βλέπω γύρω μου θα πω ότι είναι καλή. Βέβαια όπως όλες οι τόσο μακροχρόνιες σχέσεις έχουμε θέμα στον συγχρονισμό του σεξ. Και η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται τόσο συχνά όσο θα θέλαμε και οι δύο, όμως υπάρχει η διάθεση, το πείραγμα και η "φλόγα" μεταξύ μας...

..σε ρώτησα γιατί έχω παρατηρήσει πως σε μακροχρόνιες σχέσεις και δη σε γάμο, όταν η κατάσταση αρχίζει και ρουτινιάζει, οι περισσότερες γυναίκες "πέφτουν" πάνω σε έναν απρόσμενο απαγορευμένο έρωτα και το κλασικό δίλημμα που τις βασανίζει τύπου: "θέλω αλλά δεν γίνεται"
Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά αφροδισιακό και δίνει χρώμα στην καθημερινότητα βάζοντας στο περιθώριο τη ρουτίνα.
Το γεγονός ότι και στην απέναντι πλευρά επικρατεί η ίδια κατάσταση, (παντρεμένος), δίνει την ασφάλεια του οριου και του φρένου σε ότι συμβεί ή όχι.
Υπάρχουν λοιπόν δυο περιπτώσεις, ή μαλλον τρεις αν συμπεριλάβουμε και τις προθέσεις του άλλου.
1. συμβαίνει και αν συνεχιστεί μπαίνεις στο φαύλο κύκλο μιας παράνομης περιπέτειας με τα καλά και τα κακά της.
2. Καταπιέζεσαι, δεν συμβαίνει τίποτα και ο γάμος γίνεται ακόμη πιο μίζερος.
3. Δε συμβαίνει γιατί ότι "είδες" απ΄την άλλη πλευρά είναι μόνο στο δικό σου μυαλό και προκύπτει απ τις ανάγκες σου.
Υπάρχει και η τέταρτ περίπτωση που σπάνια επιλέγει κάποιος.
Μια βαθιά συζήτηση με τον εαυτό σου για το που βρίσκεται η σχέση με τον άντρα σου και αν αντέχεις να παραδεχτείς ότι έρχεται το τέλος.

ξέρεις πόσες φορές σκέφτηκα τα ίδια πράγματα... από τις τέσσερις περιπτώσεις που αναφέρεις την 1. την έχω αποκλείσει εντελώς επειδή υπάρχει και η 3 (όλα στο μυαλό μου οπότε και αν το προχωρήσω γίνομαι ρεζίλι εντελώς). Και καταλήγω στην περίπτωση 2, ο γάμος γίνεται μίζερος, δεν υπάρχει χρώμα είναι όλα μια ρουτίνα!!! Την τέταρτη περίπτωση, εθελοτυφλώ αλλά δεν της δίνω βάση διότι θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουμε ότι είναι δυνατό για να μην φτάσουμε στο τέλος! Είμαι μάλιστα διατιθεμένη να δοκιμάσω τα πάντα (έχουμε ένα παιδάκι).
Και επανέρχομαι και ρωτάω, τι κάνω ώστε να είμαι οκ στο γραφείο και να βγάλω απο το μυαλό μου εκείνον τον κινούμενο πειρασμό (ξαναλέω ότι ο άνθρωπος εκτός από την ανταπόκριση των βλεμμάτων δεν έκανε τίποτα)?
Νιώθω σαν μια αχάριστη που έχει όλα όσα χρειάζεται αλλά θέλει κι άλλα!!! και μπαίνω σε τάσεις αυτο-μαστιγώματος κατηγορώντας με για το ηλίθιο μυαλό μου και καταλήγοντας ότι χρήζω άμεσης ψυχιατρικής παρακολούθησης!

...δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά αυτό συμβαίνει στο μεγαλύτερο ποσοστό παντρεμένων γυναικών :ΡΡ
Κοίτα, εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ έχεις και το καρπούζι.
Υπάρχουν γυναίκες που βάζουν χρώμα στο γάμο τους με έξτρα βοήθεια από εξωτερικούς παράγοντες και το κάνουν με λίγες ενοχές και δικαιολογόντας τον εαυτό τους σκεπτόμενες τις ανάγκες τους.
Υπάρχει όμως και η άλλη μερίδα που δεν αντέχουν το βάρος μιας τέτοιας απόφασης και βουλιάζουν στη μαυρίλα νιώθωντας ότι έκαναν το μεγαλύτερο σφάλμα του κόσμου. Παράλληλα υπάρχει και η τρίτη περίπτωση που συνάδει με την τέταρτη που λέγαμε: αντιμετώπιση της αλήθειας.
Η αλήθεια λοιπόν είναι πως ο γάμος δεν πάει καλά και αυτό δεν είναι κατόρθωμα του ζευγαριού, αλλά η φυσική φθορά σε μια σχέση που είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγει κανείς. Δεν θυμάμαι να έχω γνωρίσει ζευγάρια είτε μέσα σε γάμο είτε όχι που να είναι για πάντα ερωτευμένοι. Υπάρει η αγάπη, η συντροφικότητα, ο σεβασμός και μπλα μπλα μπλα αλλά έχει χαθεί το φτερούγισμα, το τρελλό πάθος και ο διαρκής φόβος μη χαθεί το όνειρο που ζεις.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ή πείθεις τον άντρα σου να προσπαθήσετε να βάλετε χρώμα στη δική σας ζωή που θα φτάσει το πολύ σε μια απαλή παλ απόχρωση, ή θα πέσεις με τα μούτρα στο κόκκινο αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες που σου αναλογούν σε μια τέτοια απόφαση.
Το τι θα κάνεις στο γραφείο και τα σχετικά, καταλαβαίνεις και συ ότι είναι αστείες ερωτήσεις. Αυτό θα προκύψει από τις αποφάσεις που θα πάρεις για την όλη κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by kainourgia

Νιώθω σαν μια αχάριστη που έχει όλα όσα χρειάζεται αλλά θέλει κι άλλα!!! και μπαίνω σε τάσεις αυτο-μαστιγώματος κατηγορώντας με για το ηλίθιο μυαλό μου και καταλήγοντας ότι χρήζω άμεσης ψυχιατρικής παρακολούθησης!

---

για τα τελευταια που εγραψες τυχαινει να τα γνωριζω γιατι τα εχω ζησει και εγω με τη κοπελα μου αν και δε πιστευω οτι χρειαζεσε ψυχιατρικη παρακολουθηση επιδη ενιωσες ελξη για καπιον τωρα... βασικα συμβενουν αυτα.. το εχω ζησει και εγω αυτο πριν 7 χρονια οταν γνωρισα τη κοπελα μου που δε μπωρουσα να ξεκολησω απο πανω της.. τωρα επιδη εισαι παντρεμενη μπωρω να πω οτι μπερδευομαι.. και εγω στη θεση σου δε θα ηξερα τι να κανω...

Σημαντικός παράγοντας στην λήψη μίας απόφασης (πχ χωρισμού ...απιστία κτλ ) είναι η ιδέα να υπάρχει για τουλάχιστον 4-6 μήνες στο μυαλό μας. Τότε υπάρχει αντικειμενικά ''θέμα'' και δεν είναι κάτι προσωρινό ...

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

...δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά αυτό συμβαίνει στο μεγαλύτερο ποσοστό παντρεμένων γυναικών :ΡΡ
Κοίτα, εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ έχεις και το καρπούζι.
Υπάρχουν γυναίκες που βάζουν χρώμα στο γάμο τους με έξτρα βοήθεια από εξωτερικούς παράγοντες και το κάνουν με λίγες ενοχές και δικαιολογόντας τον εαυτό τους σκεπτόμενες τις ανάγκες τους.
Υπάρχει όμως και η άλλη μερίδα που δεν αντέχουν το βάρος μιας τέτοιας απόφασης και βουλιάζουν στη μαυρίλα νιώθωντας ότι έκαναν το μεγαλύτερο σφάλμα του κόσμου. Παράλληλα υπάρχει και η τρίτη περίπτωση που συνάδει με την τέταρτη που λέγαμε: αντιμετώπιση της αλήθειας.
Η αλήθεια λοιπόν είναι πως ο γάμος δεν πάει καλά και αυτό δεν είναι κατόρθωμα του ζευγαριού, αλλά η φυσική φθορά σε μια σχέση που είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγει κανείς. Δεν θυμάμαι να έχω γνωρίσει ζευγάρια είτε μέσα σε γάμο είτε όχι που να είναι για πάντα ερωτευμένοι. Υπάρει η αγάπη, η συντροφικότητα, ο σεβασμός και μπλα μπλα μπλα αλλά έχει χαθεί το φτερούγισμα, το τρελλό πάθος και ο διαρκής φόβος μη χαθεί το όνειρο που ζεις.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ή πείθεις τον άντρα σου να προσπαθήσετε να βάλετε χρώμα στη δική σας ζωή που θα φτάσει το πολύ σε μια απαλή παλ απόχρωση, ή θα πέσεις με τα μούτρα στο κόκκινο αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες που σου αναλογούν σε μια τέτοια απόφαση.
Το τι θα κάνεις στο γραφείο και τα σχετικά, καταλαβαίνεις και συ ότι είναι αστείες ερωτήσεις. Αυτό θα προκύψει από τις αποφάσεις που θα πάρεις για την όλη κατάσταση.

---

Eγω μετα απο ολα αυτα καταλαβινω Θεοφανια ότι για σενα μετα απο καποια χρονια κανονικα ολοι οι γαμοι θα επρεπε να τελειωνουν!! :rolleyes::p

Quote:

---

Originally Posted by Κλειδί Σκέψης

Σημαντικός παράγοντας στην λήψη μίας απόφασης (πχ χωρισμού ...απιστία κτλ ) είναι η ιδέα να υπάρχει για τουλάχιστον 4-6 μήνες στο μυαλό μας. Τότε υπάρχει αντικειμενικά ''θέμα'' και δεν είναι κάτι προσωρινό ...

---

τότε υπάρχει θέμα γιατί μιλάμε ότι η συγκεκριμένη κατάσταση κρατάει πλέον 6μήνες!

βασικά υπάρχει άλλη παντρεμένη που να τα έχει ζήσει αυτά ώστε να μου πει τι έκανε, αν το μετάνιωσε και τι θα έκανε διαφορετικά?

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Eγω μετα απο ολα αυτα καταλαβινω Θεοφανια ότι για σενα μετα απο καποια χρονια κανονικα ολοι οι γαμοι θα επρεπε να τελειωνουν!! :rolleyes::p

---

όχι λιλι, δεν εννοώ αυτό.
Εχει να κάνει με το πόσο συνειδητοποιημένα μπαίνουμε σε ένα γάμο. Αν ένας άνθρωπος είναι χορτασμένος στη ζωή του, βρίσκει το καλύτερο που του έχει συμβεί και προχωρά σε οικογένεια, οντας έμπειρος ξέρει ότι κάποια στιγμή η μεγάλη ένταση φεύγει.
Εκεί λοιπόν υπερθεματίζει τα σημαντικά συναισθήματα που του προσφέρει αυτή η σχέση τύπου αγάπη, συντροφικότητα κλπ.
Υπάρχουν γυναίκες (και άντρες φυσικά), που δεν μπαίνουν έτοιμοι σε μια τέτοια φάση και πάντα αναζητούν το κόκκινο που τους λείπει.
Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι ;)

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

όχι λιλι, δεν εννοώ αυτό.
Εχει να κάνει με το πόσο συνειδητοποιημένα μπαίνουμε σε ένα γάμο. Αν ένας άνθρωπος είναι χορτασμένος στη ζωή του, βρίσκει το καλύτερο που του έχει συμβεί και προχωρά σε οικογένεια, οντας έμπειρος ξέρει ότι κάποια στιγμή η μεγάλη ένταση φεύγει.
Εκεί λοιπόν υπερθεματίζει τα σημαντικά συναισθήματα που του προσφέρει αυτή η σχέση τύπου αγάπη, συντροφικότητα κλπ.
Υπάρχουν γυναίκες (και άντρες φυσικά), που δεν μπαίνουν έτοιμοι σε μια τέτοια φάση και πάντα αναζητούν το κόκκινο που τους λείπει.
Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι ;)

---

έτσι είναι όντως... Ακόμα και οι έμπειροι όμως πολλές φορές αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Και η πλάκα είναι ότι όταν βρουν αυτό το κόκκινο που τους λείπει πάλι θα ξεθωριάσει και πάλι απο όλα απο την αρχή... Άρα το κάνεις ή δεν το κάνεις? (να ζει κανείς η να μην ζει? :D )

Quote:

---

Originally Posted by kainourgia

έτσι είναι όντως... Ακόμα και οι έμπειροι όμως πολλές φορές αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Και η πλάκα είναι ότι όταν βρουν αυτό το κόκκινο που τους λείπει πάλι θα ξεθωριάσει και πάλι απο όλα απο την αρχή... Άρα το κάνεις ή δεν το κάνεις? (να ζει κανείς η να μην ζει? :D )

---

..εκει έχει να κάνει με την εμπειρία και το πόσο χορτασμένος είναι κανείς ;)
Αν το ξέρεις το έργο και το έχεις ζήσει παίρνεις το ρίσκο μη ξεχνώντας όμως ποτέ το τίμημα που έχει να κάνει με τα εξής: αν ο γάμος είναι σε επίπεδο τέλματος 3 πάει στο 10 και μετά δεν υπάρχει γυρισμός. Η νέα κατάσταση θα έχει με μαθηματική ακρίβεια την ίδια κατάληξη αλλά με άγνωστο βαθμό καταστροφών που θα επιφέρει.
Στο είπα και πριν: εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ έχεις και το καρπούζι.
Επίσης να θυμάσαι το εξής: η απιστία είναι σαν την εγκυμοσύνη, δεν υπάρχει ολίγον έγκυος ;)

μήπως λέω εγώ να πας ένα ρομαντικό (ή και πιο ροζ*****) διήμερο με τον άντρα σου. Να ξαναβρείτε τους χρόνους σας και το πάθος σας... να γίνει πιο αρμονική η σχέση σας και μετά βλέπεις και το άλλο θέμα. Είστε και οι δύο παντρεμένοι και έτσι και αυτός θα έχει σκέψεις παρόμοιες με εσένα αν το θέλει. αν θεωρείς το γάμο σου νεκρό χώρισε.. ... αν ο γάμος είναι οκ κάνε πράγματα για να ανανεωθεί ...