Γεια σας! Είμαι νέο μέλος αν και σας διαβάζω πολλά χρόνια ! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα πρόβλημα που με απασχολεί και με στενοχωρεί ιδιαίτερα... Στη δουλειά που εργάζομαι υπάρχει ένας συνάδελφος νεότερος (εγώ 26,αυτός 20,εγώ σε υψηλότερο πόστο από αυτόν -το γράφω γιατί μπορεί να εχει σημασία). Από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε μου έκανε κοπλιμέντα, με κοιτούσε επίμονα και αρκετές φορές με φλέρταρε ανοιχτά. Επίσης έβρισκε αφορμές να είναι εκεί που είμαι κι εγώ και μια φορά τον ακουσε μια συνάδελφός μου να συζητάει για μένα και να του λέει ένας φίλος του "μην πας τώρα να της μιλήσεις, συζητάει με άλλους".Είναι ιδιαίτερα εμφανίσημος, όμως οι υπόλοιποι μου συνέστησαν να τον προσέχω γιατί δεν είναι από τα πιο καλά παιδιά... Εγώ, αγνοώντας τους όλους, και με την πεποίθηση ότι πρέπει να σχηματίζεις ιδία άποψη για κάποιον, τον βοήθησα, τον υποστήριζα πάντα σε ανώτερούς μου, είπαμε πέντε κουβέντες παραπάνω, και το αποκορύφωμα ήταν ότι τον κάλυψα σε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα σε κάποιον ανώτερό μας με κίνδυνο να χασω και τη δικη μου θέση, επειδή μου το ζήτησε αυτος... Τέλοσπαντων, μου είπε ότι μου χρωστάει τεράστια χάρη και συνέχισε να με φλερτάρει ανοιχτά.. Γιατί τα έκανα αυτά; Μαντέψτε...Ναι τον είχα ερωτευθεί, μάλλον τα κατάφερε να με κάνει να τον ερωτευθώ με όλα αυτα που έκανε και μου έλεγε... Την επόμενη μέρα, μας δόθηκαν κάποια χαρτιά , να αξιολογήσουμε και να βαθμολογησουμε τους συναδέλφους μας σε διαφορους τομεις. Τα χαρτιά αυτά δεν θα πήγαιναν σε μένα αλλά στη διευθύντρια και ήταν ανώνυμα... Επειδή εχω καλή σχεση με αυτόν που τα μάζεψε, μου τα έδωε και τα είδα , και φυσικα θα αναγνώριζα το γραφικό του χαρακτήρα ανάμεσα σε χιλιάδες, όχι στα λίγα άτομα που είμαστε στο γραφείο... Επίσης εγραψε και με ενα πολύ χαρακτηριστικό στυλό , οπότε ειμαι σίγουρη 100% για το ότι αναγνωρισα την αξιολόγησή του, για την οποία ημουν και σιγουρη-τρομάρα μου- ότι θα ήταν άριστη... Κι όμως... Έπεσα απ΄τα σύννεφα... Μέτρια εως κακή...Ένιωσα προδομένη, ότι με πούλησε... Εγώ που τον υπερασπίστηκα τόσους μηνες, που ήμουν η μόνη που τον βοήθησε, που τον κάλυψα όταν με είχε ανάγκη... Που τον ονειρευόμουν τις νυχτες, που τον σκεφτόμουν σε όλη την άδεια που ειχα το Πάσχα...Κι εκεινος μου φέρθηκε έτσι... Με πουλησε, με εκμεταλλεύτηκε με το χειροτερο τρόπο...Σκέφτομαι γιατί να τα έκανε ολα αυτά... Γιατί με πλησίασε, γιατί με φλέρταρε, γιατι με κοιτούσε συνέχεια... Για να οφεληθεί από μένα...; Πικράθηκα, έκλαψα, μα δεν είπα τίποτα... Απομακρυνθηκα απο κοντά του χωρις να πω τίποτα, θέλοντας να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου, γιατί δε μπορούσα φυσικά να του αποκαλύψω ότι έπεσαν κρυφά στα χέρια μου οι αξιολογήσεις... Σε αυτό βέβαια βοήθησε και το ότι μετά απ΄το γεγονός, εκείνος είχε άδεια 5 ημέρες, οπότε όλον το θυμό, την πίκρα, τον πόνο που ένιωσα , τον πέρασα χωρίς να μπορώ να του μιλήσω και τελικά αποφάσισα ότι δεν αξίζει τον κόπο να του πω κάτι... Μέσα μου πνίγομαι , θέλω να του τα πω, αλλα δεν έχει πια νόημα η απάντησή του... Να μου πει τι... Συγνώμη? Συγνώμη για ποιο πράγμα... Αυτή ήταν η αλήθεια του , εκεί φαίνεται η αλήθεια στο ανώνυμο γραπτό... Αισθάνομαι απίστευτη πίκρα, όμως απ'την άλλη σκέφτομαι ότι έκανα ένα καλό και δεν εκτιμήθηκε, αυτο λέω στον εαυτό μου για να παρηγορηθεί... Τι με συμβουλέυετε να κάνω; Πιστεύετε ότι αξίζει τον κόπο μια εξήγηση ή να διατηρήσω την στάση που έχω μέχρι τώρα, δηλαδή να απομακρυνθώ χωρίς να του αποκαλύψω τίποτα; Συγνώμη αν σας κουρασα ...
