καλησπέρα. είμαι μόνο 21 κ η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει τι νιώθω είναι η λέξη κούραση κ δεν μιλάω για σωματική αλλά για ψυχική. κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να βοηθήσω κ να εξυπηρετήσω τους ανθρώπους που αγαπάω αλλά εκείνοι πάντα θέλουν κάτι παραπάνω, κάτι που εγώ ή θα πιεστώ πολύ για να το κάνω ή δεν θα μπορώ. περνάω από τις πιο περίεργες κ από τις πιο δύσκολες φάσης της ζωής μου. νιώθω χαμένη. νιώθω ότι δεν ξέρω ποια είμαι κ που πάω. εκεί που αρχίζω να νιώθω καλύτερα κ να βάζω τα πράγματα σε μια σειρά εκεί κάτι γίνεται κ γίνονται πάλι ένα μπάχαλο. γενικά είμαι πολύ ψυχοπονιάρα κ την έχω πατήσει πολλές φορές. πχ εχτές πήγα από την μητέρα του συντρόφου μου να πάρω κάτι που μου είχε ζητήσει εκείνος να του στείλω. εκείνη βέβαια δεν το είχε πάρει κ έτσι μου έδωσε τα λεφτά να το πάρω εγώ χωρίς βέβαια να με ενημερώσει ότι αυτό υπάρχει σε ένα συγκεκριμένο φαρμακείο κ όχι σε όλα. κ έτσι εγώ γύρισα 5 φαρμακεία κ δεν το βρήκα πουθενά κ έτσι πήγα στην εταιρία χωρίς εκείνη την αλοιφή. βέβαια πριν φύγω για να πάω στην εταιρία την πήρα τηλέφωνο αλλά δεν με έπαιρνε πίσω κ έτσι δεν την έστειλα. εκείνη με πήρε το απόγευμα κ όταν τις είπα ότι δεν την βρήκα αλλά στην εταιρία πήγα μου την είπε στο στιλ ότι γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο να μου το πεις να την πάρω εγώ κ να στην δώσω κ κάτι τέτοια. εκείνη το ήξερε ότι ο γιός της θέλει την αλοιφή από την πέμπτη γιατί δεν την είχε πάρει? κ στην τελική εγώ την πήρα αλλά εκείνη δεν με πήρε πίσω. (δεν έχω κάρτα να την πάρω κ μου είχε πει να τις κάνω αναπάντητη κ θα με έπαιρνε αυτή) με έκανε να νιώσω σκουπίδι κ άχρηστη κ κυρίως με γέμισε τύψεις γιατί εκείνος την είχε ανάγκη κ εγώ δεν του την έστειλα. είμαι πολύ πιεσμένη ήδη από το ταξίδι κ κυρίως γιατί υπάρχουν εντάσεις, έχω τη σχολή, το περιβάλλον στο σπίτι μου είναι πολύ άσχημο κ έχω κ αυτό. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΑΑΑΑ....!!!!!!!
