Δεν αντεχω την αληθεια

καθε μερα ειναι μαρτυριο. η ασχημια του κοσμου με καταπλακωνει. καθε μερα ολο και πιο μεγαλη αηδια με πιανει για ολα γυρω μου. απο τους δηθεν φιλους και τους συγγενεις, μεχρι τον εργασιακο χωρο και παραεξω την κοινωνια και τον κοσμο. εχει γεμισει σκατοψυχους υποκριτες παντου. και τα ατομα της ηλικιας μου ειναι οσο δηθεν και ναρκισσοι θα μπορουσαν να ηταν. δεν βρισκω αδιεξοδο πουθενα. δεν μπορω να απολαυσω τιποτα. δεν βλεπω τιποτα στο μελλον. ο κοσμος δεν προκειται να αλλαξει.

σκεφτομαι τον εαυτο μου πριν 5χρονια, πριν 10 χρονια ποσο καλυτερα ηταν που δεν ηξερα τιποτα και ζουσα στους δικους μου κοσμους της φαντασιας. αλλα πλεον δεν μπορω να το κανω. δεν μπορω να εξαπατω αλλο τον εαυτο μου. οι σκεψεις αυτες δεν μπορουν να φυγουν και δεν θεωρω οτι πρεπει και να φυγουν. δεν θελω να αγνοω την σαπιλα που υπαρχει γυρω μου, αλλα δεν την αντεχω.

απορω με τους ανθρωπους πως μπορουν και δεν τους νοιαζει τιποτα παρα μονο η καλοπεραση τους. πως μπορουν και ειναι τοσο χοντροπετσοι. τοσο αναισθητοι, χωρις τυψεις για τιποτα.

καθε μερα καταρρεω ολο και πιο πολυ, δεν ξερω για ποσο καιρο ακομα θα μπορεσω να συνεχισω. θελω να τα ξεχασω ολα και να γινω παλι παιδι. θελω να ξεφυγω αλλα και αυτο ακομα φανταζει ματαιο, οταν η πραγματικοτητα ειναι τοσο αρρωστη, το να ζεις σε μια φουσκα δεν ειναι λυση

Να γινω λιγο η κακια κ ο δικηγορος του διαβολου, δν σε πειραζει, ε? λιγο οχι πολυ... :)

Καταρχην δν καταλαβαινω γιατι τοση μεγαλη μεριδα του πληθυσμου εχει τοσο μεγαλο προβλημα με τους ''αλλους'', (ποιοι ειναι αραγε οι ''αλλοι''? τεσπα), κ τους βρισκει ολους αχρηστους, ανεπαρκεις, οτι ειναι παρτακηδες, εγωιστες κτλ κτλ.. αν το καλοσκεφτεις, ολοι κατηγορουν τους ''αλλους'', οι ''αλλοι'' κατηγορουν με τη σειρα τους καποιους ''αλλους'' κ παει λεγοντας, κ ετσι καταληγουμε με τη μεθοδο της εις ατοπον απαγωγης οτι ΟΛΟΙ οι ανθωποι ειναι αχρηστοι, χοντροπετσοι, αναισθητοι κ ολα αυτα τα ομορφα...

Να στο θεσω αλλιως, ειμαστε πχ μια παρεα 10 ατομων κ ο καθενας λεει ''ολοι ειναι παρτακηδες κ αχρηστοι, δν μπορω να συννενοηθω μαζι τους, εχω απογοητευτει" κτλ... τελικα ποιος ειναι απ ολους ο καλος κ ποιος ο κακος??????

Να σου απαντησω για να μν σε κουραζω... ΟΛΟΙ ειναι (ειμαστε) εν δυναμει ΚΑΙ καλοι ΚΑΙ κακοι... δεν εισαι εσυ ουτε η καλυτερη π δν μπορεις να καταλαβεις την αχαριστια των ανθρωπων, ουτε ολοι οι υπολοιποι αχρηστοι κ ανεπαρκεις.. διοτι οπως προανεφερα το ιδιο θα πουν κι εκεινοι κ ετσι δν οδηγουμαστε πουθενα.. ΟΛΟΙ ειμαστε ΚΑΙ σωστοι ΚΑΙ λαθος..

Κ δν μπορω να καταλαβω τι ειναι το τοσο κακο π σας εχουν κανει οι ''αλλοι'' ανθρωποι κ που εντοπιζεται η αχαριστια τους.. το εαν δν σας δινουν πχ σημασια η σας εχουν γραμμενους η δν σας κανουν παρεα τους καθιστα κακους κ αναισθητους? δν καταλαβα, απο που κι ως που ειναι υποχρεωμενοι? σορρυ αλλα να τα βλεπουμε αντικειμενικα.. ο καθενας εχει τη δουλεια του, τις παρεες του, τις σχεσεις του, τα θεματα του, κ παρ ολα αυτα εγω οσους ξερω προσπαθουν οσο μπορουνε να βοηθανε κι αλλους.. αλλα πρεπει κι οι αλλοι να θελουν να βοηθηθουν, δν μπορουμε να λιβανιζουμε κατι.. οι συγχρονοι ρυθμοι ζωης ειναι τοσο γρηγοροι κ επιτακτικοι π πολλες φορες δν προλαβαινουμε τον κωλο μας να κοιταξουμε... επισης κ κατι αλλο, μν περιμενες εξωθεν ''σωτηρες'' πασης μορφης.. ειτε λεγονται φιλοι, ειτε γκομενοι.. οταν βρισκεσαι σε μια δυσκολια, ο μονος π μπορει κ πρεπει να σε βοηθησει ειναι ο εαυτος σου.. να το θυμασαι αυτο.. πρωτα εξαντλησε τα περιθωρια στηριξης μεσω του εαυτου σου κ μετα αναζητησε δεκανικια αλλων.. αυτα κ καλη συνεχεια! :)

καταρχην ειμαι αγορι, και οχι κοριτσι. οταν λεω ολοι εννοω οι περισσοτεροι, δεν ειναι ολοι στον κοσμο οπως το περιγραφω, αλλα για να βρεις καποιον που δεν ειναι ετσι θα ψαχνεις πολυ καιρο.

το οτι οι πιο πολλοι εχουν τεραστιες αυταπατες και λενε οτι τους φταινε οι αλλοι ενω δεν βλεπουν ποσο τους μοιαζουν το γνωριζω. εγω προσωπικα ομως που σου μιλαω ειμουνα μια ζωη χαλι για τους αλλους, να τους ικανοποιησω πρωτα και μετα ο εαυτος μου. και γι'αυτο με εχουν εκμεταλευτει παρα πολυ.

επισης δεν μιλησα για αχαριστια. μιλησα για την ασχημια και την αρρωστια που βλεπω καθημερινα σχεδον παντου. ολα γινονται για το προσωπικο κερδος και την καλοπεραση. κανεις σχεδον δεν ενδιαφερεται να αλλαξει τιποτα. δεν μιλαω για τους υποκριτες που δηθεν παρουσιαζουν οτι προσπαθουν για κατι.

νιωθω οτι πνιγομαι ωρες ωρες. δεν αντεχω να ζησω σε ενα κοσμο που δεν υπαρχουν ανθρωποι σαν κιεμενα που απλα αισθανονται ωραια προσφεροντας οτι μπορουν στον αλλον, που με νοιαζει η αληθινη φιλια και οχι να χω καποια ατομα απλα για να περναω "καλα". που δεν χρειαζεται και πολυ για να συμπαθησω καποιον. που δεν θα διστασει να βοηθησει χωρις να περιμενει υλικο ανταλαγμα.

απεναντιας συναντησα ως επι το πλειστον κακια, ψευτια, δηθενια, υποκρισια, παρτακισμο. γι'αυτο και ξεκοψα απο ολες τις ψευτικες παρεες που ειχα.

μπορεις να μου πει καποιος, γιατι ζουμε? εφοσον δεν προκειται να αλλαξει τιποτα?

σορρυ, για κοπελα σε περασα :)

Κοιτα, σου ξαναλεω αν κ ειπα ηδη αρκετα, δν μπορεις ουτε να αλλαξεις τον κοσμο ακομα κ αν ειναι ετσι ακριβως οπως περιγραφεις, ουτε να τον κοψεις κ να τον ραψεις στα μετρα σου.

Γινε εσυ η αλλαγη π θες να δεις στον κοσμο κ ασε τους αλλους να κουρευονται :)

Επισης μηπως πας κ πεφτεις σε λαθος ανθρωπους? να ξερεις ολα ειναι θεμα οπτικης του καθενος κ υποκειμενικης θεωρησης.. αυτοι π για σενα ειναι δηθεν, κακοι, αχαριστοι κτλ, για αλλους ειναι οι καλυτεροι ανθρωποι του κοσμου.. οπως κ εσυ, για καποιους εισαι ακρως αγαπητος, κ για αλλους αντιπαθητικος, ετσι παει σε ολους βασικα...

Αναζητησε καλυτερες παρεες απλα! κ μν δινεις σημασια κ αναλυεις το καθετι! καλη συνεχεια! :)

υπεραναλυω τα παντα οπου βρισκομαι. μου λες δηλαδη οτι απλα δεν υπαρχει λυση σε αυτα που λεω, απλα να κοιταω να μην ασχολουμαι με πολλα πολλα, παρα με το τι θελω εγω απο τη ζωη για παρτη μου και να περναω "καλα".


ελα που ομως υπαρχει ενα προβλημα εδω. καθε μερα αηδιαζω ολο και πιο πολυ με ολα. δεν μπορω να χαρω τιποτα απο οτι χαιρομουνα παλια, πρωτον γιατι μου φαινονται ματαια και δευτερον γιατι μου μαυριζει η ψυχη ολο και περισσοτερο.

απλα δεν υπαρχει λυση δηλαδη, να το παρω αποφαση. ή συμβιβασμος ή θανατος

μηπως αλλα σε απασχολουν (εννοω δικα σου θεματα) κ επειδη σε δυσκολευουν ως προς τη διαχειριση τους αναλυεις κ κοιτας τις συμπεριφορες των αλλων, κ ετσι απογοητευεσαι περισσοτερο? αυτο καταλαβα απο το ποστ σου το τελευταιο.. περνας καποιο θεμα, καποιο ζορι ας πουμε??

Η ζωή είναι έτσι όπως τα μάτια μας τη βλέπουν.
Σκέψου το.....:)

Συμφωνώ Θεοφανία εμείς καθορίζουμε τη ζωή μας και το πως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται οι άλλοι εξαρτάται από τις πράξεις μας. Αν εσύ ο ίδιος σέβεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου και αισθάνεσαι καλά με αυτό που έχεις κατακτήσει δε σε νοιάζει τι θα πουν οι΄γύρω σου. Και αν πάλι τους ακούς, προσπαθείς να μην τους δίνεις σημασία γιατί όπως και να το κάνουμε ο κόσμος μας είναι εγωκεντρικός και πάντα έτσι θα είναι!!! Δεν είναι σωστό η συμπεριφορά σου και οι σκέψεις σου να εξαρτώνται από τους άλλους γιατί έτσι αναιρείς αυτόματα την δικιά σου ύπαρξη και προσωπικότητα. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους αλλά ούτε πρέπει να γίνόμαστε κάποιοι άλλοι για να είμαστε αποδεκτοί. Αρκεί να δείχνουμε τον πραγματικό/αληθινό μας εαυτό και κάποιος θα υπάρχει να τον εκτιμήσει αλλά πάνω από όλα πρέπει να τον εκτιμάς εσύ ο ίδιος. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η λαϊκή ρύση <<Σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε>>. :-)

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

μηπως αλλα σε απασχολουν (εννοω δικα σου θεματα) κ επειδη σε δυσκολευουν ως προς τη διαχειριση τους αναλυεις κ κοιτας τις συμπεριφορες των αλλων, κ ετσι απογοητευεσαι περισσοτερο? αυτο καταλαβα απο το ποστ σου το τελευταιο.. περνας καποιο θεμα, καποιο ζορι ας πουμε??

---

το θεμα δεν ειναι η απογοητευση που θα με πιασει αμα σκεφτω τα προσωπικα μου προβληματα ειτε υγειας ας πουμε, ή καποια οικογενειακα. το θεμα ειναι ο συμβιβασμος με την πραγματικοτητα και η αρρωστημενη αναισθησία που βλέπω γυρω μου.

ναι περναω μεγαλο ζορι αμα θες να το πουμε ετσι, βλεποντας οτι ουσιαστικη σχεση αγαπης και φιλιας μεταξυ ανθρωπων, δεν θα υπαρξει.


μπορει να μου πει ο καθενας σας με τι προοπτικη ζει για το μελλον? τι σας γεμιζει δηλαδη τοσο πολυ που μπορειτε και αγνοειτε την ασχημια γυρω σας τοσο ευκολα.

χωρίς νόημα, μπορείς να πας στην εκκλησία! σε μια καλή ενορία.

νομίζω ότι αν βρεις μια καλή ενορία όπου λατρεύουν το Θεό σύμφωνα με την αυθεντική χριστιανική παράδοση [και όχι μαλακίες τύπου άνθιμος, σεραφείμ πειραιώς, ο θεός τιμωρός θα πάτε κόλαση σουμπιτοι όλοι κλπ], ότι θα βρεις νόημα στη ζωή σου, χαρά, πληρότητα και άλλους ανθρώπους που να σκέφτονται σαν εσένα.

η χριστιανική παράδοση ψάχνει όλα αυτά που αναζητάς: το νόημα στη ζωή, την χαρά, την σχέση με τους πλησίους, την προσφορά στο συνάνθρωπο, την κάλυψη ψυχολογικών αναγκών και ακόμα παραπέρα, spiritual αναγκών, την ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει βιωματικά το Θεό και να υπερβεί το θάνατο.

συμφωνώ ότι η σημερινή κοινωνία με το υπάρχον οικονομικό σύστημα, αλλά και με τις ανθρώπινες αδυναμίες, είναι σε μεγάλο βαθμό όπως την περιγράφεις. σίγουρα δεν μπορείς να την αλλάξεις. μπορείς να αλλάξεις όμως τον εαυτό σου, τον τρόπο που σχετίζεσαι με τους άλλους, όπως και το με ποιους σχετίζεσαι. αν τα αλλάξεις αυτά, πιθανώς θα ζεις σαν μειοψηφία, όμως θα μπορείς να βρίσκεις χαρά και νόημα στη ζωή σου!

Η πραγματική προσφορά είναι ανιδιοτελής. Αν όπως λες θέλεις να προσφέρεις στους άλλους, τότε δε θα πρέπει να περιμένεις ανταπόδοση, διαφορετικά δε μιλάμε για προσφορά, αλλά σχέση συμφέροντος. Μη σε απασχολεί λοιπόν αν πιστεύεις οτι οι άλλοι σε εκμεταλλεύονται. Επικεντρώσου στο να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και τις αρχές σου και από εκεί και πέρα προσπάθησε να επηρεάσεις τους άλλους ώστε να γίνουν και αυτοί καλύτεροι. Ισως αυτός να είναι ο σκόπός και το νόημα της ζωήε σου.

Η ζωή και οι άνθρωποι δε μας χρωστάνε τίποτα. Εμείς οι ίδιοι διεκδικούμε και κερδίζουμε την αγάπη, την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των άλλων, καθώς και τη θέση μας στον κόσμο. Χωρίς γκρίνια και μεμψιμοιρία, αλλά με βούληση και δράση. Αν πιστεύεις λοιπόν στον εαυτό σου και στις αξίες που πρεσβεύεις, θα βρεις τον τρόπο να κάνεις τον κόσμο γύρω σου πιό όμορφο.

Την αηδία τη μυρίζεις όσο πιο πολύ πλησιάζεις τον αλλο. Εισαι αγνος, ειλικρινης, φιλαλήθης, ανιδιοτελής, δίκαιος με τους αλλους ανθρωπος. Κι αυτα εχουν γινει τα χαρακτηριστικά που θα θελες να εχουν και οι αλλοι για να θες να εχεις διαπροσωπικές σχέσεις μαζι τους. Όμως δε τα έχεις βρει σε κανεναν. Δεν σε εχουν βλαψει, αλλά νιωθεις απογοητευση γι αυτους γι αυτο που είναι. Δυσκολα μπορεις να τους αλλαξεις, απλά μάθε να τους αντιμετωπίζεις, να εισαι σωστος και να ξερεις να τους βαζεις στη θεση τους.

ΧωριςΝοημα επετρεψε μου να σου πω μερικες απλες φρασεις... Σταματα να υπεραναλυεις τα παντα.... μπορει να φτασεις σε ενα αποτελεσμα που δε ισχυει και να βασανιζεις αδικα τον εαυτο σου.... Και απο οτι καταλαβα εισαι ανθρωπος ο οποιος θελει να προσφερει.... απο οτι καταλαβα ομως προσεφερες σε ανθρωπους οι οποιοι δεν εχουν αναγκη απο βοηθεια... τι θα ελεγες να προσφερεις ομως σε ανθρωπους που πραγματικα εχουν αναγκη? Υπαρχουν πολλες οργανωσεις που χρειαζονται εθελοντες.... ειτε για τη διανομη συσσιτιων σε απορους, ειτε σε εταιρειες προστασιας σπαστικων η ψαξε και μονος σου.... ο εθελοντισμος θα σε βοηθησει να κοινωνικοποιηθεις εκ νεου και να συναντησεις ανθρωπους με την ιδια περιπου ιδιοσυγκρασια με σενα... μην καθεσαι απομονωμενος και στενοχωριεσαι.... βρες τροπους να βγεις απο αυτο το κλουβι που σου εχουν δωσει αλλα και που εσυ ο ιδιος εχεις μπει...

δε το διαβασα ολο γιατι ειμι λιγο απασχολημενος αλλα νομιζω οτι το προβλημα σου ειναι οτι οι φιλοι που περιγραφεις δεν ειναι αληθινοι γιατι αν ηταν αληθινοι θα τους ηθελες..το εχω προσεξει κατ επαναληψη οτι αυτοι που δεν εχουν αληθινους φιλους κλπ στο τελος βαριουνται τα παντα