Δεν ξερω τι κανω λαθος,δεν ξερω αν ολοκληρη η συμπεριφορα μου οφειλεται σε κατι συγκεκριμενο...Νιωθω πως ωρες ωρες ειμαι εντελως αχρηστη σε αυτον τον κοσμο,πως κλεβω το οξυγονο των αλλων...Απο μικρη ειχα αυτοκαταστροφηκες τασεις αλλα λογω της αγαπης που επαιρνα κυριως απο τον αδερφο μου δεν ειχα τοσο σοβαρα προβληματα οσα νιωθω οτι εχω τωρα.Καποιος αλλος αν ηταν στην θεση μου θα ελεγε πως τα εχω ολα,μορφωση,καλη οικογενεια,χρηματα αλλα εμενα ολα αυτα μου φαινονται περιτα.Τον τελευταιο καιρο νιωθω εξαντλημενη,κουρασμενη απο ολα.Πολλα βραδια μιας και μενω ξυπνια ως αργα θελω απλα να πεθανω αλλα το μονο που σκεφτομαι ειναι ο αδερφος μου μιας και ειναι ο μονος που θεωρω οικογενεια μου,ειναι ο μονος που με αγαπα πραγματικα.Ενας χρονος φετος που με εχει κουρασει παρα πολυ ψυχολογικα με εχει φερει στο σημειο να παρακαλαω να πεθανω πριν κοιμηθω ακομα και αν εχω περασει μια πολυ καλη μερα.Νιωθω πως ειμαι κενη...Φοβαμαι να δειξω αγαπη στους αλλους,φοβαμαι πως θα πληγωθω,φοβαμαι πως ποτε δεν ειμαι τοσο καλη για καποιον που μου αρεσει και δεν δινω εδω και ενα χρονο καθολου σημασια στα προσωπικα μου και εχω πεσει με τα μουτρα στην δουλεια,αν και ειμαι αρκετα ομορφη,οπως μου λενε.Αυτο ομως αλλαξε χθες γιατι νομιζω πως δυστυχως ερωτευτηκα καποιον που προσωπικα πιστευω οτι δεν εχω ελπιδες και αυτο με εχει ριξει και αλλο ψυχολογικα.Με εχει κανει να μισησω τον εαυτο μου,που δεν ειμαι πχ ψηλοτερη,ξανθια δεν ξερω τι οτιδηποτε διαφορετικο ομως απο εμενα.Νιωθω μονη,νιωθω αχρηστη γιατι απο οτι εχω καταλαβει δεν μετρα ουτε ο χαρακτηρας,ουτε το μυαλο ουτε τπτ σε μια σχεση ακομα και αν εισαι ομορφη.Δεν μπορω να φανταστω γιατι καποια τα εχει αυτα νιωθει τοσο μονη...Μια ζωη μπλεκω με λαθος ανθρωπους,λαθος παρεες με αποτελεσμα να κλεινομαι ολο και περισσοτερο σε μενα,να μην βγαινω συχνα,σχεδον καθολου και να κλαιω συνεχως..Ουτε ποιο ειναι το προβλημα μου,τι με ενοχλει δεν ξερω...Εγω βαρεθει αυτην την ζωη...
