Πως ξεπερνιεται ενας χωρισμος?????

Εχω 2 χρονια που χωρισα 2 ολοκληρα χρονια..
Και το σαββατο σε εναν γαμο που ηταν αυτος κουμπαρος, νομιζα οτι ηταν δικος μου οτι ειμασταν μαζιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ιιιιιιιιιιιιι

Τελικα οταν αγαπας και δινεσαι ολοκληρωτικα σε καποιον, δεν τον ξεπερνας οσα χρονια και να περασουν, οσα και να εγιναν μεταξυ σας οτι και αν σου εκανε και του εκανες οσες βαριες κουβεντες και αν ανταλλαξατε.

Η αγαπη ειναι φωλιασμενη μεσα σου και ψαχνει καποια καταλληλη στιγμη για να ξαναεκδηλωθει.....

Εκλαψα το Σαββατο σαν μωρο παιδι, δεν ηξερα γιατι εκλαιγα.
Για τα χρονια που περασαν ετσι, για την χαμενη αγαπη, για τον εγωισμο μου δεν ξερω ...............


Και μετα το γλυκο ηρθε και εδεσε, αντικριζοντας την νυν φιλη του .............

Η γνώμη μου ειναι οτι οταν αγαπας κάποιον τοτε τον αγαπάς για πάντα... αν αγαπάς πραγματικά ομως, όχι όπως η σημερινή μόδα στις σχέσεις οπου ξεκινάνε μια σχέση και υπάρχει μια \"διαμάχη\" για το ποιος θα δέθει λιγότερο και ποιός θα φανεί πιο σκληρόπετσος και φύγει! και ολοι ξαφνικα ειναι ανώτεροι των περιστάσεων..
Είδες και τη νυν φίλη του, αυτο σε πόνεσε πιο πολυ ακόμα...ειδικα αν εσυ δεν εχεις προχωρήσει..

Καλό το ερωτηματάκι, πολύ καλό με άρεσε.

Τον ήπιαμε λοιπόν το καφέ ήταν και πικρός και μετά τι ε?
Το ακούσαμε το ποίημα και δε μας άρεσε και άντε να δείς αύριο τι ξημερώνει ε?

Ε λοιπόν καταρχήν πρέπει να περάσει ο απαραίτητος χρόνος για να στανιάρει ο εγκέφαλός μας από τις δόσεις ευφορίνης που μας έδινε μία σχέση (ο χρόνος είναι ευθέως ανάλογος της δόσης ευφορίνης που παίρναμε από τη σχέση). Δηλαδή ένα πράγμα σαν αποτοξίνωση χρειάζεται καθότι την ευφορίνη αυτή την αναζητούμε σαν κάθε άλλο ναρκωτικό που έχουμε δοκιμάσει. Σε αυτή τη περίοδο η πόνος είναι φυσιολογικός. Ακόμα και η ζήλεια προς άλλους που έχουν αυτή την ευφορίνη και φαίνεται στα μάτια τους.

Ενίοτε πέφτουμε στην παγίδα των υποκατάστατων (σχέσεων) γιατί τη θέλουμε τη δόση μας. Αντιλαμβανόμαστε όμως τη διαφορά (μια υποκατάστατη σχέση ποτέ δεν είναι σαν το real thing) και είτε πάμε στο επόμενο στάδιο είτε πάμε για άλλη μία δόση υποκατάστατου.

Τελικά κάποια στιγμή χτυπάει η πραγματικότητα την πόρτα.
-Ντουκ ντουκ
-Ποιός είναι?
-Η πραγματικότητα. Να σε ρωτήσω και εγώ κάτι. ΕΣΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΞΕΡΕΙΣ?
-Μα βέβαια εγώ είμαι εγώ.
-Ωραία και ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΞΕΡΕΙΣ?
-Εχμμ, ναα, ξέρεις, γκουχ γκουχ η αλήθεια είναι μιζεριάζω.
-Μάλιστα τότε να πηγαίνω σε καλό δρόμο είσαι. Τουλάχιστον ξέρεις τι σου γίνεται. Θα τα ξαναπούμε σύντομα.

Και ξανάρχεται.Και μας το λέει χύμα, ξερά, κατάμουτρα. Δεν χρειάζεσαι αυτόν/αυτή για να είσαι καλά. Η πορεία είναι αντίστροφη. Πρώτα νιώθεις καλά από μέσα σου και μετά σε κάνουν να νιώθεις καλά τα εξωτερικά ερεθίσματα.

Όπως τότε παλιά που είμασταν μικροί. Που πετούσαμε από μέσα μας και θέλαμε και να το μοιραστούμε αυτό το ωραίο που νιώθαμε και με κάποιον ιδιαίτερο σύντροφο. Και πετούσαμε μετά μαζί.

Και έτσι τελειώνει αυτό το παραμύθι καθώς ξυπνάμε μία μέρα και πλέον ζούμε με τη χαρά την από μέσα. Και σιγά σιγά αλλάζει χρώμα και το απέξω. Ώσπου πλέον έχοντας προχωρήσει στη ζωή και έχοντας βρει τον κατάλληλο σύντροφο μια μέρα αντικρίζουμε τον πρώην με την φίλη του και μέσα μας υπάρχει μόνο χαρά για το τι είχαμε ζήσει και κανένας πόνος που πλέον ακολουθεί ο καθένας το δικό του μονοπάτι.

ΥΓ (εξακολουθώ να πιστεύω πως αποδέχομαι το γεγονός ότι στο πρώτο στάδιο υπάρχει πόνος (και θλίψη και μαυρίλα) δε σημαίνει ότι του ανοίγω και την πόρτα να θρονιαστεί ούτε του λέω καλωςήρθες. Άπλά παλεύω να πάω στο επόμενο στάδιο)

Και εγώ ένα παρόμοιο είχα πάθει, δεν έλεγε να βγει από μέσα μου. Αλλά δεν ήταν η μόνη, ούτε η καλύτερη ούτε, ούτε ούτε. Όλα ήταν στο μυαλό μου, απλώς ζούσα αλλού. Δεν έχουμε πολλές. Μία είναι. Και είναι γεμάτη προκλήσεις, στον ερωτικό τομέα και όχι μόνο. Οι άνθρωποι είμαστε ώντα περίεργα. Επικαλούμαστε την αγάπη και ότιδήποτε άλλο όταν δεν το έχουμε. Αν βρούμε έστω και ψήγμα του (κάτι παραπάνω στην αγάπη δύσκολο) το κλοτσάμε και το παραβλέπουμε σαν να μην υπήρξε ποτε. Τζενη δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω στο πρόβλημά σου, εδώ δεν κατάφερα να βοηθήσω τον εαυτό μου, μην κάνεις όμως το λάθος να κλείσεις τα μάτια και αν το έκανες άνοιξε τα αμέσως. Η ζωή δεν πρόκειτε να χαριστεί σε κανέναν μας.

Οταν χωρισα εκεινη την περιοδο ολα ηταν μαυρα τιποτα δεν εβλεπα ωραιο στην ζωη μου παρολου που υπηρχε και ενα παιδι καποια στιγμη ξυπνησα απο το λυθαργο ειδα τα ματακια της μικρης μου που προσπαθουσαν να πιαστουν απο μενα και τοτε ειπα θ α ζ η σ ω..........


Περασαν πολλοι μηνες σιγα σιγα αρχισα να συνερχομαι εκανα και 2 σχεσεις που με βοηθησαν να παω παρακατω.....

Νομιζα οτι δεν με ενδιεφερε πια ο Δ. αλλα τελικα καταλαβα οτι το μονο που εκανα τοσο καιρο ειναι να θαβω τα συναισθηματα μου .

Ο Δ. ηταν ο μεγαλυτερος ερωτας της ζωη μου ειμασταν μαζι 7 χρονια......
Αγαπηθηκαμε πολυ γιναμε ενα.

Πως ειναι δυνατον να κανεις τοσα χρονια να χτισεις μια σχεση και σε ενα λεπτο να τα γκρεμιζεις ολα??????
Ο πονος θαβεται δεν φευγει και ψαχνει καποια καταλληλη στιγμη να φανερωθει....

2 χρονια ποναω ποναω πολυ. Το ξεχναω, το θαβω βαθια μεσα μου.. γκρεμιστηκε το ονειρο μου, το ονειρο μιας ζωης.....
Αλλα..................................

Η ζωη συνεχιζεται και ελπιζω σε αλλα καλυτερα

Ειναι ο πατερας της μικρης? Γιατι χωρισατε?

ναι ο πατερας της.

Αχ βρε gramle ανοιγεις μεγαλη συζητηση.................

Ποτε δεν χωριζεις για εναν λογο πισω απο αυτον που θεωρεις εσυ σημαντικο υπαρχουν ενα σωρο αλλοι.

Καναμε και οι δυο φοβερα λαθη στην σχεση μας.


Δεν φτανει μονο η αγαπη για να κρατηθει η σχεση αλλα μεγαλη δουλεια και απο τους δυο συνεχεια.
Αυτο βεβαια το καταλαβα αφοτου χωρισα και μετα.

Απλα αν μου δινοταν η ευκαιρια να ξαναζουσα την ιστορια απο την αρχη θα ηταν ολα τελειως διαφορετικα γιατι τωρα ξερω τα λαθη μου

Αυτό είναι το κακό .... καταλαβαίνουμε τα λάθη μας αργά...

Στεναχωριεμαι με τετοιες καταστασεις. Αυτος πιστευεις οτι σ\' αγαπαει ακομα? Ποσο καιρο εχει που χωρισατε? Το αποφασισατε μαζι ή ο ενας απ\' τους δυο?
Σορυ για τις ερωτησεις αλλα θελω να μαθω. Μ\' ενδιαφερει

Ναι μαγαπαει δεν ξερω ερωτικα ή αλλιως επειδη ειμαι η μητερα της κορης του.
Εχει εξαλου μια σχεση εδω και ενα χρονο.

Ειχαμε γενικα αρκετα προβλημα. Εγω μεσα στο γαμο επαθα καταθλιψη.
Ειμασταν πολυ διαφορετικοι χαρακτηρες. Ενιωθα μεγαλη πιεση δεν ηξερα πως να την αντιμετωπισω. Πιεση απο αυτον απο την μαμα του απο τους δικους μου. Αφησαμε τα πραγματα να κυλανε χωρις να τα αναλυσουμε. Βασικα οταν επαθα την καταθλιψη και τις κρισεις πανικου, του φωναζα οτι δεν μπορω αλλο δεν αντεχω εκλαιγα καθε μερα δεν εδωσε σημασια στο προβλημα πιστευε οτι ολα γινονται επειδη δεν τρωω. Δεν μπηκε στον κοπο να με καταλαβει. Δεν ξερω γιατι.................................αλη� �εια δεν ξερω. Εκεινη την περιοδο ειχε προβληματα με την δουλεια του που μαλλον αυτα τα θεωρουσε πιο σημαντικα απο το να ασχοληθει με εμενα.............................
Το λαθος που εκανα ηταν οτι κρυβομουνα του ελεγα πολλα ψεματα μικρα ή μεγαλα γιατι δεν ηθελα προβληματα ετσι πιστευα................ Δεν ηξερα να αντιμετωπιζω την αληθεια καταματα την φοβομουνα πιστευα οτι με ενα ψεμα θα λυθουν ολα .............

Ειχε πολλες απατησεις απο μενα και επειδη δεν μπορουσα να τις ικανοποιησω ολες του ελεγα ψεματα... Μικρα αθωα. Πχ αν πληρωσα την δεη αν αγορασα καινουργια ρουχα αν πηγα στην μανα μου. Τετοια χαζα αλλα πολυ σημαντικα τελικα. Η λεπτομερεια κανει την διαφορα στην σχεση........Φυσικα του οτι κρυβομουν απο αυτον ειναι δειγμα οτι δεν καταφερε ποτε να με ξεκλειδωσει...

Οταν ειχα καταθλιψη 1-1/2 χρονο πριν χωρισω εγραφα στο ημερολογιο μου θελω να φυγω να φυγω δεν μπορω αλλο εδω αλλα δεν μπορουσα δεν ημουν δυνατη... Εψαχνα τελικα μια αφορμη.............

Την οποια μου την εδωσε................ με πολυ πονο φυσικα....

Μια βδομαδα πριν γεννησω μαθαινω οτι με απαταει............................
Εκατσα στο γαμο 10 μηνες δεν αντεξα λυγισα χειροτερεψα πεθαινα καθε μερα. Εφυγα ενα ωραιο πρωι με την μικρη και κομματιασμενη ψυχικα.........................

Τωρα μετα απο 2 χρονια λεω καλα εκανα. Αλλα ρε παιδια ο ερωτας ειναι τυφλος ετσι λενε τον αγαπησα αυτον τον ανθρωπο πολυ. Τωρα γιατι μην με ρωτατε, δεν ξερω............ Σε αυτα δεν μπορεις να δωσεις απαντησεις................

Αυτος το μετανιωσε εκλαιγε μερα νυχτα με εψαχνε με ζητουσε,,,,,,,,,,,,,, Ηταν αργα ομως δεν μπορουσα να γυρισω πισω. Βλεπω την μικρη και μου λειπει η οικογενεια ή υγιεις η σωστη. Και λεω γιατι εγω οχι??? Δεν ζησαμε μαζι με την μικρη οι τρεις μας. Η μικρη δεν θα εχει αναμνησης αυτης της οικογενειας......................

Και εγω καποια στιγμη θα βρεθω αντιμετωπη να δινω εξηγησεις....................

Πω πω, εχω συγκλονιστει. Γιατι ρε γαμωτο μου? Γιατι?
μ\' αυτη που σε απατησε ειναι τωρα? Γιατι δεν το παλεψες ρε Τζενη μου? Τον αγαπουσες, σ\' αγαπουσε. Γιατι?

Με πηρε απο κατω ....................

Βασικα δεν μπορεις να συνεχισεις μια σχεση οταν ξερεις οτι ο αλλος σε εχει απατησει και δεν εννοω μιας βραδιας αλλα πολλων.......( της μιας βραδυας συνηθως δεν την μαθαινεις)
Μπηκε ο εγωισμος μου ........... Δεν μπορουσα,,,,,,, εξαλλου ημουν αρρωστη χρειαζομουνα βοηθεια..........

Οχι δεν ειναι με αυτην που με απατησε χωρισαν τοτε οταν το εμαθα.

Ακομα τον αγαπαω.......................

Και εννοειται οτι μιλαμε σχεδον καθε μερα εξαιτιας της μικρης.
Και να θελεις να τον ξεχασεις δεν μπορεις...(χιχιχ)

και ο δικος μου αντρας εκανε ακριβως το ιδιο αλλα καθησα λογω του παιδιου. Αν τον αγαπουσα κι ολας πιστευω οτι θα το παλευα πολυ. Αξιοπρεπως βεβαια παντα.

Ενας καλός τρόπος να ξεπεράσεις ένα χωρισμό είναι να καλωσορίσεις μια νέα αγάπη.

Αυτην περιμενω την μεγαλη αγαπη............................+