Απο το κακο στο χειρότερο..
Γεια σας και παλι..
Η κατασταση μου χειροτερευει απο το κακο στ χειροτερο..οπως ειχα γραψει και στ προηγουμενο μηνυμα μου νοιωθω μονη και αποτυμενη..δεν μπορω να το ελεγξω..αυτο εχει ως αποτελεσμα να μην μπορω να φαω..εδω και αρκετο καιρο δεν μπορω να φαω..μπορει να θελω να φαω και λογω τησ πιεσησ των γονιων μου και για να παρω γευση αλλα δεν ευχαριστιεμαι το φαγητο...μετα απο καθε γευμα ποναει το στομαχι μου..νοιωθω την αναγκη για εμετο..το προσπαθησα... και δεν μου εβγαινε..μεχρι προσφατωσ που μου εβγαινε ο εμετοσ σε δωσεισ...ομως και παλι..ενοιωθα χαλια..ενοιωθα και νοιωθω μια αηδια για τον εαυτο μου..μια πραγματικη αηδια..!!! τα κλαματα δινουν και παιρνουν..δεν τον ελεγχω...σαν να ποναω εσωτερικα...σημερα πηγα με τουσ φιλουσ μου να φαμε σαν παρεα μιασ και τελειωσαν οι εξετασεισ και τσιμπησα λιγο κοτοπουλο φιλετο με ρυζι και πατατεσ και ηθελα να τα βγαλω!!! αλλα ο εμετοσ βγαινει σε δωσεισ και με εμποδιζει...ποναω...κλαιω και μιλησα με τουσ γονεισ μου οπως μ συμβουλεψατε..αλλα ηταν σαν να μιλαω σε ακαρδο τοιχο!!! τι εννοω...ειπα στον πατερα μου οτι δεν μπορω να φαω..οτι μου ερχεται να κανω εμετο καθε φορα που τρωω..σαν να μου ανεβαινει η τροφη ωσ ενα σημειο και να κατεβαινει..και τι απαντηση πηρα..? οτι λεω βλακειεσ!! εκλαψα μπροστα του και αυτος ααραχοσ μου ελεγε οτι λεω βλακειεσ και οτι δεν εχω τιποτα...ειμαι απελπισμενη..μονη..δεν ξερω τι να κανω..το μονο που εχω ειναι αυτο το φορουμ... ειστε εσεισ που μπορειτε να με στηριξετε μιας και οι γονεις μου μου εκλεισαν την πορτα...
