Καλησπέρα.
έχω ένα δίλημμα που πλέον με απασχολεί αρκετά.
ίσως μια γνώμη σας βοηθήσει ίσως και όχι αλλά έιναι ευπρόσδεκτη.
Είμαι 35 χρονών. Μέχρι τα 27 μου περίπου δεν είχα ιδιαίτερα συμπτώματα που να με βάλουν σε σκέψη για την ψυχοσύνθεση μου. Ίσως μονο κάποιο κοιλιακό άλγος συχνά που οι γιατροί μου είχαν πει ότι δεν είναι κάτι οργανικό αλλά ότι είναι αποτέλεσμα του άγχους. Στα 27 και μετά τον στρατό εφαγα 2-3-4 καλες για τα δικά μου δεδομένα σφαλιάρες που μάλλον με ισοπέδωσαν. Μέχρι τότε σπούδαζα και δούλευα απο μικρός. Μετά λοιπόν τον στρατό μάλλον περίμενα την ζωή διαφορετικά. Εκ φύσεως πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου αισιόδοξο. Με την απόλυση ομως και ακριβώς την επόμενη ημέρα με χτύπησε ένα αυτοκίνητο με αποτέλεσμα να βρεθώ με γύψο για ένα μήνα και περισσότερο, χώρισα με την τότε σχέση μου, βρέθηκα σε οικονομικα δυσχερή θέση και κυρίως αναγκάστικα να επιστρέψω στο πατρικό μου που μπορώ να πω ότι θα ήταν η τελευταία μου επιλογη. Οπότε μάλλον η πολλή αισιοδοξία μου πήγε περίπατο και κατέληξα χωρίς καθόλου όρεξη για φαγητό, με αρκετό ύπνο και κυρίως φοβίες που δεν μπορύσα να διανοηθώ. Επισκέφτηκα εναν Ψυχίατρο ο οποίος με ενημε΄ρωσε ότι είχα μια μικρή κατάθλιψη και καταναγκασμό. Μου έδωσε seroxat για 6 μήνες τα οποία βοήθησαν πάρα πολύ. Στην συνέχεια έκανα αρκετά σημαντικά βήματα για εμένα και κατάφερα να ξαναβελτιώσω τα οικονομικά μου, να αφήσω μια δουλειά ασφάλειας του δημοσίου και να εργαστώ ως ελεύθερος επαγγελματίας, να ανοίξω 2 καταστήματα, να ξαναδημιουργίσω σχέσεις κτλ κτλ.. Μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο που για διάφορους λόγους αναγκάστηκα να πουλήσω τα καταστήματα, ήρθε πάλι ενας χωρισμός απο μια σοβαρή σχέση 3 χρόνων, έμεινα αρκετά μόνος μου και κατέληξα με πολύ έντονες ενοχλήσεις στο στομάχι. Μετά απο αρκετες εξετάσεις , γαστροσκόπηση, αίματος, υπερήχους κτλ κτλ μου είπαν πως δεν έχω κάτι οργανικό αλλα πως είναι μια δυσλειτουργία του πεπτικού συστήματος. Εγω αυτό που ήξερα είναι πως δεν μπορούσα να φάω σχεδόν τίποτα και κάνοντας και μια θεραπεία για το ελικοβακτηρίδιο, το μόνο μάλλον που μου βρήκαν και πέρασε, έγινα ακόμα χειρότερα. έχασα περίπου 10 κιλά από τα όχι πολλά που είχα και εξακολουθώ να έχω το ίδιο πρόβλημα σχεδόν μετά από 7-8 μήνες. Πλέον και οι 3 γαστρεντερολόγοι που πήγα μου είπαν πως είναι μάλλον ψυχολογικό. Ο ένας μου πρότεινε τα minitran που δεν πήρα ποτέ, κάποιος άλλος να επισκεφτώ έναν ψυχίατρο. Η αλήθεια έιναι πως τα τελευταία 3 χρόνια είχα ξεκινήσει ψυχοθεραπεία για την καταπολέμηση του άγχους και σε κάποια πράγματα βήθησε και βοηθάει αρκετά, αλλα μάλλον θέλει πολύ χρόνο και μεγάλη αποφασιστικότητα, όπως και επιμονή και υπομονή. Ένας γνωστός μου ψυχίατρος που μιλήσαμε κάποιες φορές μου πρότεινε να το καταπολεμίσω μέσω της ψυχοθεραπείας και δεν μου πρότεινε κάποιο φάρμακο.. Μετά όμως απο δική μου επιμονή καθώς η καθημερινότητα παραμένει δύσκολη την εποχή αυτή μου πρότεινε να δοκιμάσω τo ladose. Η αλήθεια είναι πως πολύ δ΄υσκολα θα πάρω πλέον φάρμακο ακόμα και depon. Σκέφτομαι όμως σοβαρά πλέον να τα ξεκινήσω. έχει κάποιος εμπειρία απο το ladose? Θα με ενδίεφερε να την ακόυσω κυρίως ως προς τις σωματικές αλλαγές, την διάθεση και τις πιθανές παρενέργειες. Ο γιατρός μου ανέφερε οτι ίσως επηρεάσει την σεξουαλικότητα και ίσως κάποις ναυτίες στην αρχη.
Ευχαριστώ.
