Καλό σου ταξίδι πατέρα μου και να με σκεφτεσαι από εκεί ψηλά

Καλησπέρα σε όλους σας

Έχω καιρό να μπω σε αυτό το forum και δυστυχώς ο λόγος που αυτή την στιγμή πληκτρολογώ αυτά τα λόγια είναι άσχημος…
Σήμερα ο πατέρας μου μας άφησε….

Έχω χάσει αρκετούς εως τώρα, γιαγιάδες παππούδες θειους φίλους, αλλά ο πόνος για τούτη δω την απώλεια δεν μπορεί να περιγραφεί….
Ήταν ο μπαμπάς μου το παλικάρι μου το στήριγμα μου… ναι είχαμε και κάποιες άσχημες στιγμές αλλά και ποιος δεν έχει σε αυτή τη ζωη?

Ο μπαμπάς μου που με έπαιρνε αγκαλιά και μου έλεγε παραμύθια με τον Ηρακλή και τον Θησέα για να κοιμηθώ και τελικά κοιμόταν ο ίδιος….
Ο μπαμπάς μου που μου έδινε το τιμόνι του αυτοκινήτου για να μάθω γρήγορα να οδηγώ.
Τα χρόνια περνούν… βλέπω τον δίχρονο γιο μου ο οποίος έχει και το όνομα του και μου έρχονται στο μυαλό οι στιγμές με τον πατέρα μου….
Το ξέρω ότι και εμείς έτσι ήμασταν πριν 36 χρόνια.

Αν και δεν καταλαβαίνει ακόμη τον παίρνω αγκαλιά και του ψιθυρίζω ότι θα είμαι πάντα δίπλα του. Πάντα θα τον στηρίζω και θα τον αγαπώ…

Ένα δάκρυ πήγε να κυλήσει σήμερα στην νεκρώσιμη ακολουθία…. το δάκρυ αυτό σταμάτησε όταν άνοιξε το φέρετρο….
Ναι ο πατέρας μου έδειχνε να αναπαύεται και να είναι ευτυχισμένος….. Στο μυαλό μου ήρθαν οι στιγμές από τα νεανικά του χρόνια και από παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες.. Το δάκρυ αυτό πατέρα είμαι σίγουρος ότι εσύ το σταμάτησες .
Εσύ σταμάτησες την λύπη μου για σένα…. Έτσι ήθελες να σε θυμόμαστε και τα κατάφερες

Καλό σου ταξίδι πατέρα μου και να με σκεφτεσαι από εκεί ψηλά.

(Ο πατέρας μου έφυγε στα 75 του από πνευμονική ινωση και μετά από ταλαιπωρία αρκετών χρόνων.... Οι γιατροί δεν του είχαν πει την διάγνωση μιας και η συγκεκριμένη αρρώστια δεν είναι ιάσιμη. Εμείς την μάθαμε πριν από μερικούς μήνες
Ο πατέρας μου πέθανε ευτυχώς ήσυχα χωρίς πόνους από έλλειψη οξυγόνου
Κύριο αίτιο αυτής της σπάνιας αλλά καταραμένης αρρώστιας είναι το κάπνισμα και οι συνθήκες εργασίας)

Σας ευχαριστώ και να είστε καλά και να ζείτε την κάθε σας στιγμή με τους γονείς σας και τα παιδιά σας… Η ζωή είναι μικρή μην την σπαταλάτε άσκοπα

Βασίλης Θεσσαλονίκη

Βασιλη με συγκινησες πολυ με το γραμμα σου. Να αγαπας την οικογενεια σου και να την εχεις πρωτη απ ολα.



http://www.youtube.com/watch?v=LgHK1yRRTSw

να είσαι πάντα γερός για να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές που σου χάρισε... Συλλυπητήρια Βασίλη.

Πατέρα του Βασίλη,
Να είσαι καλά εκεί που είσαι. Βοήθησες να συγκροτηθεί ένας ωραίος άνθρωπος. Ο γιός σου.

Μερικές τελευταίες στιγμές δεν μπορούν να σβηστούν από το μυαλό μου και πιστεύω ότι θα τις θυμάμαι για πάντα….
Είναι αρκετές και σας ευχαριστώ που μου δίνεται η δυνατότητα μέσα από τούτο εδώ το forum να τις μοιραστώ μαζί σας.

Είναι μεσημέρι πριν από 15 μέρες περίπου και ο πατέρας μου ήδη νοσηλευόταν 3 μέρες στο νοσοκομείο…
Την προηγούμενη μέρα φαινόταν σχετικά καλά είχε διαύγεια και μιλούσαμε για το πότε θα γίνει καλά για να γυρίσει στο σπίτι…
Η μητέρα μου, μου λέει ότι θα πάει να τον δει και εάν θέλω να πάω και εγώ λίγο αργότερα καθώς το επισκεπτήριο είναι 4 με 6 το απόγευμα…
Της είπα εντάξει και κλείσαμε το τηλέφωνο…
Εγώ γυρίζω στο σπίτι από την δουλειά να φάω κάτι και να ετοιμαστώ για το νοσοκομείο…
Ξαφνικά βλέπω την μητέρα μου να έρχεται στο σπίτι με ένα βλέμμα γεμάτο τρόμο και λύπη…
Με βλέπει από το παράθυρο και μου κουνάει το χέρι σαν να πρόκειται για κάτι πολύ κακό….Τα πόδια μου κόπηκαν ενώ ένας πόνος διέσχισε το στομάχι μου.

Ε λοιπόν αυτή η στιγμή ήταν που κατάλαβα ότι ο πατέρας μου είχε φύγει….έτσι νόμιζα τουλάχιστον και έτσι υπέθετα…
Αυτήν την στιγμή δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου…Ακόμη και τώρα μετά το θάνατο του αυτήν την στιγμή θυμάμαι και αυτή μου έρχεται στο μυαλό….Δεν νομίζω αυτό το συμβάν να σβήσει ποτέ από το μυαλό μου…

(Η μητέρα μου τελικά μου ανακοινώσε ότι ο πατέρας μου εισήχθη στην εντατική επειδή η κατάσταση του είχε επιδεινωθεί και δεν την άφησαν να τον δει. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους)

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και την υποστήριξη που μου δίνετε…

Βασίλης

Συλλυπητήρια Βασίλη ζωή σε σας να είσαι καλά να τον θυμάσαι θα έχεις έναν φύλακα άγγελο που θα σε βλέπει από εκεί πάνω και θα σε προστατεύει σαν την οικογένεια δεν έχει στις πίκρες και στις χαρές είναι πάντα κοντά σου κανείς άλλος δεν σε καταλαβαίνει .

Μπαμπά μου δεν μπορώ να χωνέψω ότι δεν είσαι εδώ ανάμεσα μας…
Όλη η οικογένεια είναι εδώ ,αλλά εσύ όχι…
Βλέπω κάποιες φωτογραφίες όταν ζούσες και τα είχαμε όλα ως δεδομένα…
Δεν είναι όμως….
Πλεον οι φωτογραφίες θα χαρακτηρίζονται σε αυτές πριν και μετά το θάνατο σου….

Βασίλη, μπορεί ο μπαμπάς σου να "ξεκουράστηκε", αλλά θα εξακολουθήσει να ζει μέσα από σένα, αφού είσαι κομμάτι του.
Κι ο γλυκύτατος γέροντας Πορφύριος είχε πει ότι: "Όταν θα φύγω θα είμαι πιο κοντά σας. Μετά θάνατον καταργούνται οι αποστάσεις"
http://agioritis.pblogs.gr/2009/09/o...argoyntai.html

Νάσαι πάντα καλά κι από δω και πέρα μόνο χαρές!

Quote:

---

Originally Posted by Last_Chance

......Πλεον οι φωτογραφίες θα χαρακτηρίζονται σε αυτές πριν και μετά το θάνατο σου….

---

Αυτό που γράφεις δεν είναι κάτι κακό...
Κάθε πορεία πρέπει να έχει και ένα τέλος κάποια στιγμή. Αλλιώς είναι μαρτύριο. (κάποτε έγραψε ένας ποιητής "Who wants to live forever?")
Το ίδιο το τέλος δεν είναι αυτό που πρέπει να θυμόμαστε. Η πορεία είναι που δίνει νόημα. Ακόμα και στο τέλος.

Έχετε δίκιο και σας ευχαριστώ αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεται πως νιώθω αυτή την στιγμή…
Οι αδελφές μου δυστυχώς κάνουν χρήση του xanax για να ηρεμίσουν και να μπορέσουν να κοιμηθούν… Εγώ ακόμη το παλεύω να μη βάλω αυτό τον διάολο μέσα μου…

Δυναμη φιλε μου... και κουραγιο... ειμαι σιγουρος οτι απο εκει ψηλα σε βλεπει...και ειναι ηρεμος τωρα....

Κουραγιο φιλε μου κ συλληπητηρια κ εμενα ο πατερας μου πεθανε αποτομα ενω δεν το περιμεναμε επεσε σε μια χαραδρα κ πεθανε οπωσδηποτε καλυτερα ετσι απο το να υποφερει κανεις στο κρεββατι αρρωστος για χρονια αλλωστε θα ζει για παντα μεσα σου κιολας!

Είναι Οκτώβριος του 2012 και έχουμε νοικίαση μια ταινία με την γυναίκα μου για να δούμε το βράδυ. Η ταινία είχε τίτλο «Excision” και ήταν ένα μακάβριο θρίλερ….
Ε λοιπόν εκείνη η ταινία τελικά αποδείχτηκε προφητική….

Το θέμα της ήταν πως μια 20χρονη κοπέλα θα έσωζε την μικρότερη αδέρφη της από την αρρώστια που την ταλαιπωρούσε και η οποία δεν ήταν ιάσιμη και ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι η μεταμόσχευση πνεύμονα… Η κοπέλα αυτή λοιπόν είχε πνευμονική ίνωση ότι δηλαδή αργότερα διαγνωσθει στον πατερά μου.(Η ταινία βέβαια ως θρίλερ είχε άλλη κατάληξη)

Εκεί ηταν η πρώτη φορά που έμαθα για αυτή την αρρώστια και όταν φυσικά έμαθα ότι από αυτή πάσχει ο πατέρας μου πραγματικά δεν το πίστευα.

Η διάρκεια ζωής που σου δίνουν οι γιατροί από την ημερομηνία διάγνωσης είναι τα 3 ες 5 χρόνια με μόνη λύση την μεταμόσχευση όταν πρόκειται φυσικά για άτομα μικρότερης ηλικίας από ότι ήταν ο πατέρας μου. Είναι δε, τόσο σπάνια που την παθαίνουν 10 με 15 άτομα ανά 100.000

Φυσικά ο ίδιος δεν έμαθε ποτέ του ότι έπασχε από την συγκεκριμένη νόσο και έλπιζε μέχρι και την τελευταία στιγμή ότι θα γίνει καλά… Μάλιστα και εφόσον του έλεγαν οι γιατροί ότι δεν έχει καρκίνο, είχε πραγματικά λόγο να ελπίζει ότι θα το ξεπεράσει.
Τον είχα ακούσει να το λέει πολλές φορές στο νοσοκομείο και η σκέψη και μόνο μου φέρνει δάκρυα στα μάτια.

Δεν ξέρω αλλά έχω μερικές τύψεις για όλα αυτά, γιατί ήξερα και δεν προσπάθησα να κάνω κάτι….

Υπάρχει ενας γιατρός στην Αλεξανδρούπολη, ο οποίος κάνει κάποιες θεραπείες με βλαστόκύτταρα και βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο με πολύ καλά αποτελέσματα όμως ,αλλά νομίζω ότι ο πατέρας μου δεν θα το δεχόταν να πάει, γιατί δεν ήξερε και από τι έπασχε….

Συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός αλλά σας ευχαριστώ που διαβάζετε αυτά που γραφώ πραγματικά είμαι πολύ συγκινημένος γιατί ξέρω αυτό το forum από παλιά και τι άτομα το επισκέπτονται…..

..............................................

Άλλο η στεναχώρια, ο πόνος, η θλίψη και άλλο οι τύψεις...
Μη το κάνεις αυτό στον εαυτό σου.
Εάν είχες πιστέψει πραγματικά ότι κάποιος θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι για να βοηθήσει τον πατέρα σου θα είχες προβεί σε ανάλογες κινήσεις.
Αλλά το ξέρεις και εσύ πολύ καλά ότι τα πειραματικά προγράμματα θεραπειών ΔΕΝ έχουν σίγουρα αποτελέσματα.
Ναι, προτίμησες να μην υποβάλλεις τον πατέρα σου σε μία διαδικασία αβέβαιη, πειραματική με ότι αυτό συνεπάγεται.
Διώξε τις τύψεις από τις σκέψεις σου...
Θυμίσου και μείνε στις ευχάριστες αναμνήσεις..
Δεν έχει κανένα νόημα ή αποτέλεσμα το αυτομαστίγωμα είδικά όταν τα γεγονότα έχουν συμβεί και δεν γυρνάνε πίσω.
Καλή σου δύναμη