ΝΕΥΡΑ

Τις περισσότερες φορές νευριάζω με το παραμικρό..

Ξέρετε αν υπάρχει θεραπεία στα νεύρα ?

Χάπια? τι παρενέργειες φέρνουν?

και για πόσο καιρο? για πάντα?

Ναι υπαρχουν θεραπειες...οχι απαραιτητα φαρμακα αλλα δεν ξερω πολλα για αυτο για να σε κατατοπισω.
Ισως αν γινοσουν πιο αναλυτικη να μπορουσαν να σου προσφερουν μεγαλυτερη βοηθεια με τις απαντησεις τους και οι υπολοιποι εδω.

μπορει να με ρωτησουν κάτι και να απαντήσω με θυμό και να με ρωτάνε τι έχω και να τους λέω τπτ και να μην μου περνάει εύκολα.... να θέλω ώρες να μου περάσει και στις πολλές φορες που θα με ρωτάνε , να θέλω να μείνω μόνη μου και να μην μιλώ σε κανένα....ειμαι κακια μαλλον!

Ποσων χρονων εισαι αν επιτρεπεται?
Οταν λες νευρα...απλως τσαντιζεσαι με καποια ερωτηση και απαντας με θυμο...φανταζομαι τσαντιζεσαι με το οικογενειακο σου περιβαλλον ε?
Γιατι οταν λες νευρα μπορει να εννοεις και οτι τα σπαω ολα και βλαπτω και τους αλλους...πραγμα που μαλλον δεν ισχυει απο τα λεγομενα σου.
Η ηλικια παιζει πολυ μεγαλο ρολο σε αυτο μπορει να ειναι και φυσιολογικο...κατα τη γνωμη μου.

Και εγω τσαντιζομαι πολλες φορες με τις ερωτησεις απο το στενο οικογενειακο περιβαλλον...ειμαι 33 χρονων...βεβαια δεν κρατει πολυ ο θυμος μου απλως απανταω αποτομα.
Εχεις προβληματα καταθλιψης ή τιποτα τετοιο?
Ειδα την ηλικια απο το προφιλ σου.

Μου φαίνεται αστείο να το βλέπεις τόσο σοβαρό πρόβλημα. Κι εγώ το παθαίνω αλλά μου φαίνεται τελείως φυσιολογικό. Υπάρχουν φάσεις της ζωής μου που μπορεί να εκνευρίζομαι με το παραμικρό. Ε, αφού το καταλαβαίνω ζητάω συγγνώμη κάθε φορά από τους γύρω μου και τους λέω κοιτάξτε να δείτε για κάποιο λόγο που δε μπορώ να προσδιορίσω τώρα ή γιατί απλά δεν είμαι άριστα ψυχολογικά έχω εύκολα νεύρα, οπότε μη δίνεται σημασία.
Κι επειδή το καταλαβαίνω ότι είμαι σε τέτοια φάση προσπαθώ από μόνη μου να είμαι λίγο προσεκτική π.χ. όταν φουντώνω να αργώ λίγο να απαντήσω μήπως και μετριάσω την αντίδραση. Πετυχαίνει μερικές φορές.

Τα νεύρα πάντως είναι το σύμπτωμα οπότε αν θέλεις να καταπολεμήσεις κάτι αυτό θα πρέπει να είναι η αιτία. Εκνευρίζεσαι με συγκεκριμένα άτομα; Μήπως δεν είσαι ευχαριστημένη με κάτι που έχει να κάνει μαζί τους ή νοιώθεις πιο άνετα μαζί τους για να ξεσπάσεις; Π.χ. εγώ ξεσπάω πολύ στη μητέρα μου και το αγόρι μου γιατί είναι οι πιο κοντινοί μου και ας πούμε με παίρνει να το κάνω.
Έχεις παρατηρήσει σε περιόδους που νοιώθεις καλά με τον εαυτό σου ή τη ζωή σου αν τότε έχεις εύκολα νεύρα; Γιατί εγώ τότε είμαι το πιο μελιστάλαχτο πλάσμα, χαρούμενη, με ένα χαμόγελο συνέχεια. Ε, αφού έχω καλή διάθεση εκείνες τις στιγμές φυσικό δεν είναι να τα αντιμετωπίζω όλα με καλύτερο τρόπο;
Πάντως ειδικά μέχρι τα 18-19 μου οι δικοί μου με λέγανε νευρόσπαστο. Μετά έγινα ευτυχισμένη για μεγάλο διάστημα και όλα αυτά ξεπεράστηκαν για το συγκεκριμένη διάστημα.

Ναι οπως τα λεει η Aphelia ειναι...υπαρχουν στιγμες που εκνευριζεσαι χωρις λογο με τα οικεια προσωπα...και μετα καθεσαι και σκεφτεσαι τωρα γιατι εκνευριστηκα...ενταξει μπορει να μου καναν ηλιθια ερωτηση ή κατι τετοιο...αλλα γιατι εκνευριστηκα και δεν βρισκεις ακρη.
Και σιγουρα ειναι στιγμες που θελουμε να μεινουμε μονοι μας...εγω τουλαχιστον ετσι αντιμετωπιζω τον εκνευρισμο απομονωνομαι.
Βεβαια παντα εχει σημασια η κλιμακα του προβληματος.

Βασικά με το οικογενειακο μου περιβάλλον και τον αρραβωνιαστικό μου περισσότερο.
Ο αρραβωνιαστικόσ μου που του λέω συγγνώμη, μου λέει \"ενταξει αλλα όλο έτσι είσαι με κατεβασμένα τα μούτρα\" και του φωνάζω κλπ....έχω και πρόβλημα με την περιόδο και έχω τώρα 20 μέρες καθυστέρηση και είμαι πολύ φουσκομένη και μου προκαλεί κι αυτό νεύρα....και όταν του φωνάζω τον λυπάμαι ....δεν το θέλω αλλα βγαίνει.. αλλα γενικά φωνάζω αντι να μιλάω ήρεμα...αλλά μόνο στον οικογενειακο κύκλο....γιατι αραγέ?

μπορει να μου χαλάσουν τα σχέδια
μπορεί να μην γίνει το δικό μου
μπορει να με θίξουν
κλπ

Γιατι παντα βρισκω πολλα κοινα με ατομα εδω μεσα?
Και εγω αντιδρω ακριβως ετσι αλλά το εχω προσδιορισει απο που προερχεται. Δεν ειμαι ευτυχισμενη στην προσωπικη μου ζωη και ξεσπαω ασχημα σε κοντινα μου προσωπα που κατα βαθος ειναι υπευθυνα (κατα την αποψη μου) για την διστυχια μου. Ο αντρας μου ας πουμε, η μανα μου γιατι αν της ανακοινωνα την αποφαση να χωρισω θα ηταν ενντιον μου. Οποτε, ιδιως σε αυτα τα δυο ατομα ειμαι πολυ αποτομη. Ειμαι διγουρη οτι αυτος ειναι ο λογος που ειπα παραπανω.

Δεν είναι ανάγκη να μας φταίνε πραγματικά οι δικοί μας. Είναι οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι, αυτοί που βλέπουμε συνέχεια (οπότε υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες αλληλοεπικοινωνίας) και αυτοί που μας παίρνει να ξεσπάσουμε. Αν πάμε και ξεσπάσουμε σε μια γνωστή μας μπορεί να μη μας ξαναμιλήσει, αλλά οι γονείς μας πάντα θα μας αγαπάνε και θα μας ανέχονται.

Π.χ. εγώ που ήμουν αυτή την περίοδο άρρωστη και είχα συνέχεια τη μητέρα μου δίπλα μου να με φροντίζει, από τον πόνο, την κακουχία και την ανησυχία ήμουνα συνέχεια εκνευρισμένη και ξέσπαγα πάνω της. Εκείνη τη στιγμή με εκνεύριζε οτιδήποτε ασήμαντο που έκανε που φυσικά σε άλλη περίπτωση δε θα είχε καμία επίδραση πάνω μου. Μπορεί να με εκνεύριζε ακόμα και η διάθεσή της να με βοηθήσει, το παραμικρό.

Το αγόρι μου με λέει αλλοπρόσαλλη. Εκεί που είμαι χαρούμενη, μες στη χαρά, με πιάνουν τα νεύρα μου και αρχίζω τη γκρίνια και μετά από καμιά ώρα είμαι πάλι μες στη γλύκα.

Γι\'αυτό και δε δίνω σημασία σε σκέψεις που έχω πάνω σε φάση που συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι καλά ή γενικά αφήνω ένα μεγάλο διάστημα για να πάρω σημαντικές αποφάσεις ώστε να σιγουρευτώ ότι με οδηγεί η λογική και όχι οι χημικές ανισορροπίες του οργανισμού μου.

Με πιάνει ας πούμε η όρεξη για καμιά εβδομάδα να θέλω να χωρίσω, αποστασιοποιούμαι συναισθηματικά από το αγόρι μου, έτσι στα καλά καθούμενα. Επειδή το έχω συνηθίσει και με έπιανε συχνά σε όλες τις σχέσεις μου δε του δίνω σημασία. Μετά από την εβδομάδα αρχίζω και πάλι να νιώθω ερωτευμένη.

Αλλά εγώ μιλάω πολύ στους άλλους, τους αναλύω τι μου συμβαίνει γιατί νομίζω είναι ότι χειρότερο να ξεσπάς χωρίς να σου φταίει πραγματικά ο άλλος και μετά από εγωισμό να μην ζητάς συγγνώμη, να μην εξηγείς.
Και στους άλλους όμως συμβαίνει όχι μόνο σε μένα. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι πολύ καλά ψυχολογικά η μητέρα μου όταν εκνευρίζεται εύκολα, όταν δε μπορεί να διαχειριστεί με το συνηθισμένο τρόπο της δυσκολίες και προβλήματα που προκύπτουν.

Αυτο λεγεται κυκλοθυμια, το οποιο ειναι ενα χαρακτηριστικο που επισης το εχω!
Ολα τα σκατα επανω μου ειναι...

kallia μου από ότι είδα και στα άλλα ποστ που έχεις γράψει έχεις κι άλλα θέματα που σε απασχολούν ε? (ζήλεια,ανασφάλεια,κατάθλι� �η).Οπότε μάλλον και τα νεύρα έχουν σχέση και με τα υπόλοιπα.Αν δεν είσαι καλά ψυχολογικά λογικό να έχεις περισσότερα νεύρα.Κι εμένα με την κατάθλιψη μου βγαίνουν κάποιες φορές νεύρα χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος.Απλώς νιώθω ότι θέλω να ξεσπάσω που δεν είμαι καλά ψυχολογικά και βρίσκω χαζές αφορμές για να κάνω καυγά.