Διπολική διαταραχή μητέρας και σπουδές

Καλημέρα φίλοι! Είμαι στη χειρότερη φάση γιατι σκεφτομαι να μη χασω την ευκαιρια για σπουδές εκτός ελλάδος,
Ωστόσο, εχω μια μητέρα που ενω παλιοτερα ηταν ηρωιδα, βραχος, δυναμική και πολλά αλλα, τα τελευταια 6 χρόνια, είναι σε χάλια ψυχολογική κατάσταση λόγω διπολικότητας.χωρισμένη ακόμη, χωρις κανεναν συγγενη να διατιθεται να βοηθησει ουσιαστικα, παρα μονο στα μεγαλα επεισοδια κ τελος εκτος δουλειας λογω αυτης της νοσου. [κ χωρις πορους γιατι ολοι ξερετε οτι οι συνταξεις σερνονται σ αυτη τη χωρα!!!] Αν και υπό αγωγή έχει πολλά σκαμπανεβάσματα, που κ που και καμια συντομη απωλεια μνημης παροτι ειναι κατω απο 50. Το θεμα ειναι σε τετοιες περιπτωσεις, τι κανουν τα παιδια, οι νεοι??? εχω κ αλλα αδερφια κ ολα ειμαστε σε σπουδες. μονο μια αδερφη μενει μαζι της κ εκεινη θα τελειωσει σ ενα χρονο κ μετα θα θελησει να αναζητησει δουλεια σ αλλη πολη. ειναι πιο σωστο να ακολουθουμε το δρομο μας κ αφηνουμε να εξελιχθουν τα πραγματα οπως να ναι, ή μενουμε διπλα, βοηθαμε κ αφηνουμε το μελλον μας? ειμαστε απο μια μικρη πολη κ εδω οι προοπτικες ειναι μηδενικες. συμβουλευτηκα ψυχιατρο κ μου ειπε, να μην αφησω τα ονειρα μου για τιποτα, αλλα η καρδια μου ποναει οταν θα σκεφτομαι πως θα ειμαι μακρια της κ εκεινη θα περναει δυσκολα. εχει κανεις αντιμετωπισει κατι παρομοιο? η ιδια μου δινει την ευχη της κ με στηριζει να φυγω, αλλα ολοι οι συγγενεις μου λενε : και ποιος θα αναλαβει οταν φυγεις? μου κοβουν καθε ελπίδα να παω παρακατω. καθε γνωμη σας ευπροσδεκτη. :)

Σκέψεις.....

Προφανώς σπουδάζεις εν Ελλάδι και έχεις μία ευκαιρία να συνεχίσεις τις σπουδές σου έξω.
Προφανώς έχεις αντιληφθεί ότι μόνο έξω υπάρχει μέλλον
Προφανώς θέλεις να βοηθήσεις την μητέρα σου
Για πες μου όμως
Θα μπορέσεις να βοηθήσεις την μητέρα σου μένοντας εδώ?
.
.
.
Η μητέρα σου σε στηρίζει στην αναζήτηση του καλλίτερου που νομίζεις για τον ευατό σου.
Τι σου λέει αυτό?
Πέρα από το ότι θέλει και η ίδια το καλλίτερο για τα παιδιά της?
Μήπως ότι ΚΑΙ για την ίδια, για την δική της ψυχική της ηρεμία θέλει να ξέρει πως τα παιδιά της δεν θα νιώσουν-πιστέψουν-σκεφτούν ότι η ίδια κάποια στιγμή τα εμπόδισε από το μέλλον που ονειρεύτηκαν?
.
.
.
Οι συγγενείς.....
Που σκέφτονται ότι η μόνη τους υποχρέωση είναι να θυμίζουν σε εσένα τις δικές σου υποχρεώσεις (γιατί ναι, και εσύ νιώθεις και όντως έχεις την "υποχρέωση" να φροντίσεις την μητέρα σου αλλά αυτό θα το κάνεις με τον καλλίτερο τρόπο που μπορείς, όταν θα έχεις τα εφόδια για να το κάνεις)...
Που έχουν ξεχάσει ότι και ΕΣΥ είσαι συγγενείς τους και μάλιστα θα έπρεπε να φροντίσουν ΑΥΤΟΙ για εσένα καθώς η μητέρα σου έχει κάποια προβλήματα που αδυνατεί να σε βοηθήσει όσο θα ήθελε...
Που αντί να χαρούν που σου ανοίγονται πόρτες προσπαθούν να στις κλείσουν...
Αυτούς τους συγγενείς λοιπόν θα τους ακούσεις ή θα τους καταλάβεις τι πραγματικά αντιπροσωπεύουν και θα τοποθετήσεις τις γνώμες τους μαζί με τα παλαιότερα των υποδυμάτων σου?
.
.
Τα άλλα αδέρφια σου και η μικρότερη αδερφή σου...
Πρόσφατα κάποιος με ρώτησε αν ξέρω να του πώ με λίγες λέξεις τι δίδαξε ο Χριστός.
Σκέφτηκα λίγο και του απάντησα "το βρήκα. Είπε να αγαπάμε τους άλλους. Αγαπάτε αλλήλους είπε"
Είσαι παντελώς άσχετος μου απαντάει.
Για σκέψου λίγο καλλίτερα.
Βρε του λέω. Αυτό είναι το νόημα. Να αγαπάμε τους άλλους. Να τους βοηθάμε. Να τους νοιαζόμαστε.
Η ημιμάθεια μου λέει είναι χειρότερη από την αμάθεια... και με αφήνει να σκεφτώ και άλλο.
Τελικά να μη στα πολυλογώ μου ξεκαθαρίζει που ήταν το λάθος μου.
"ως σεαυτόν"... "αγαπάτε αλλήλους ως σεαυτόν" ούτε λιγότερο αλλά ούτε και περισσότερο.....

Quote:

---

Originally Posted by justme

Πρόσφατα κάποιος με ρώτησε αν ξέρω να του πώ με λίγες λέξεις τι δίδαξε ο Χριστός.
Σκέφτηκα λίγο και του απάντησα "το βρήκα. Είπε να αγαπάμε τους άλλους. Αγαπάτε αλλήλους είπε"
Είσαι παντελώς άσχετος μου απαντάει.
Για σκέψου λίγο καλλίτερα.
Βρε του λέω. Αυτό είναι το νόημα. Να αγαπάμε τους άλλους. Να τους βοηθάμε. Να τους νοιαζόμαστε.
Η ημιμάθεια μου λέει είναι χειρότερη από την αμάθεια... και με αφήνει να σκεφτώ και άλλο.
Τελικά να μη στα πολυλογώ μου ξεκαθαρίζει που ήταν το λάθος μου.
"ως σεαυτόν"... "αγαπάτε αλλήλους ως σεαυτόν" ούτε λιγότερο αλλά ούτε και περισσότερο.....

---

Aκριβώς αυτό.... έχεις απόλυτο δίκιο... κι όμως οι διαστρεβλωμένες ερμηνείες περί ταπείνωσης, ενοχών, αμαρτωλότητας έχουν αλλοιώσει το βασικό αυτό μήνυμα, να αγαπάμε τον εαυτό μας και στο μέτρο αυτό και τον πλησίον μας....
και τί σημαίνει αγαπώ τον εαυτό μου? άλλο μεγάλο ερώτημα...

El_lp,
ένας καλός ψυχίατρος θα σε στήριζε, θα σε βοηθούσε να δεις τί προοπτικές έχετε και να επιλέξεις. Το ότι έχεις αδέρφια είναι πολύ θετικό!!!! μπορείς να μοιραστείς όσα νιώθεις, τις ανησυχίες, το άγχος σου...Τα πάντα γίνονται όταν υπάρχει αγάπη και καλή θέληση, το πιστεύω!
Θα πάτε στην ίδια πόλη όλα τα αδέρφια? αν ναι, τότε θα μπορούσατε να νοικιάσετε ένα μεγαλύτερο σπίτι, να την έχετε μαζί σας, να σας βοηθάει και να τροφοδοτείται από την επαφή με σας. Με αγωγή, τα συμπτώματα δεν υποχωρούν? αν υποχωρούν, καλύτερα μαζί σας!
Αν πάλι δεν μπορεί να αλλάξει σπίτι και παραστάσεις, μήπως θα μπορούσε να φιλοξενηθεί από κανέναν συγγενή, πχ αδερφή ? αν δεν μπορεί να φιλοξενηθεί και μείνει σπίτι της, θα μπορούσατε να τη βοηθήσετε να οργανώσει λίγο τη ζωή της, να κάνει πράγματα, να ασχοληθεί με καμιά δραστηριότητα καθότι νέα γυναίκα, πχ να φτιάξει έναν κήπο, λουλούδια, γλάστρες, να φροντίζει κανένα σκυλάκι...Τα αδέρφια μεταξύ σας θα μπορούσατε να μοιράσετε τα σαββατοκύριακα και να την επισκέπτεσθε, οπότε τις καθημερινές θα έχεις τις ασχολίες της και τα σ/κ εσάς.

Διέξοδοι υπάρχουν, μην πνίγεσαι σε λογική άκρων του τύπου ή μένω σπίτι μαζί της και παρατάω το μέλλον μου ή αδιαφορώ για εκείνη και κοιτάζω τη ζωή μου. Υπάρχουν πάρα πολλές ενδιάμεσες λύσεις...

Να ακούσεις τον εαυτό σου, την ευχή της και τον ψυχίατρο el_lp, που σου λένε να μην αφήσεις τα όνειρα σου. Αδιαφόρησε πλήρως για όσους προσπαθούν να σε καθηλώσουν και να σε κάνουν να νιώσεις άσχημα, χωρίς να έχουν καμιά εναλλακτική και καμιά καλή διάθεση.

Ενα μεγαλο ευχαριστω που ειπατε τη γνωμη σας! ελπιζω σε καλυτερες μερες, χωρις εντασεις κ σκαμπανεβασματα...