Printable View
Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ τον εαυτό μου σε ένα ψυχολογικό καθοδικό σπιράλ.
Αρνητικές σκέψεις και συμπεριφορές που συνεχώς εντείνονται.
Μηδενική διάθεση για κάτι, ελάχιστες κοινωνικές επαφές, έντονος αρνητισμός για οτιδήποτε αφορά τον εαυτό μου, απόλυτη έλλειψη πηγαίου και αυθόρμητου χαμόγελου, παντελής απουσία ακόμα και αναζήτησης τρόπου εξόδου από την αρνητικότητα που με κατακλύζει.
Θα σας παρακαλούσα να γράψετε από 2-3 γραμμές με προτάσεις σας.
Ευχαριστώ
Το “σκέφτομαι θετικά” δεν είναι είναι μια στιγμιαία κατάσταση αλλά μια διαφορετική στάση ζωής. Πες στον εαυτό σου: “Εγώ αναλαμβάνω τώρα την ευθύνη. Ξέρω ότι υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για ν’ αλλάξω” και κάντε το. Η αποτυχία, οι φόβοι, οι απογοητεύσεις είναι μέσα στο πρόγραμμα. Αλλά εντός προγράμματος είναι και η επιτυχία, η χαρά, η ευτυχία. Ελευθερώσε τον εαυτό σου από τον αρνητισμό και γίνε όσα μπορείς να γίνεις.... (απόσπασμα από http://tokleidi.wordpress.com/2013/0...a-tis-skepsis/ )
Γιατί θες να σταματήσεις το καθοδικό αυτό σπιράλ?
η μοναδικη προταση που μπορω να κανω και σ'αυτο το τοπικ ειναι να φυγεις. στο εξωτερικο, οπουδηποτε μακρια απ'το περιβαλλον που στα προκαλει ολα αυτα.
Χμ... justme θα σε... παραπέμψω στον εαυτό σου :p
Συγκεκριμένα, στην απάντηση που έδωσες στην kassy σε άλλο θέμα:
Quote:
Originally Posted by justme
Διαθέτεις νοητική και συναισθηματική ευφυία και είμαι σίγουρος πως θα βγεις από το καθοδικό σπιράλ και θα βρεις λύσεις. Ισως τις έχεις ήδη βρει, απλά είσαι θολωμένος και δεν τις διακρίνεις ακόμα.
Γιατί όμως βλέπεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι σαν καθοδικό σπιράλ? Εχεις περάσει πολύ πρόσφατα μεγάλα ζόρια. Δώσε στον εαυτό σου το χρόνο να ηρεμήσει, άφησε τα γεγονότα να κατασταλάξουν μέσα σου. Επανεξέτασε την πορεία σου από εδώ και πέρα. Πάρε ανάσες. Μη φορτίζεις τον εαυτό σου με αρνητισμό. Ισως βρίσκεσαι σε διαδικασία περισυλλογής, που είναι επώδυνη, αλλά αναγκαία. Ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος...
Εγώ αναλαμβάνω τώρα την ευθύνη. Ξέρω ότι υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για ν’ αλλάξω
Εγώ αναλαμβάνω τώρα την ευθύνη. Ξέρω ότι υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για ν’ αλλάξω
Εγώ αναλαμβάνω τώρα την ευθύνη. Ξέρω ότι υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για ν’ αλλάξω
(thx κλειδί... μένει τώρα να το κάνω αλλά ας φανώ θετικός και ας πώ ότι θα προσπαθήσω...)
.
.
1-555-Confide πολύ εύστοχο το ερώτημά σου...
Αξίζει να δώ για πόσους λόγους θέλω να αλλάξω...
.
.
marina38
Τα βήματα και τα στάδια στην περίπτωσή μου έχουν μπερδευτεί πολύ... Ίσως ακόμα να ξεφορτώνω και να ηρεμώ αλλά πολύ δύσκολο βλέπω να φτάνω στο δεύτερο βήμα... Δυστυχώς τον "σπαταλάω" τον χρόνο μου και ποτέ δεν αφήνω να φτάνει για τον justme
.
.
nick-cave (που παρεπιπτόντως ήταν από τους αγαπημένους μου όταν άκουγα μουσική)
thx για την συμπαράσταση..
να αρχισεις να ακους μουσικη!
(συνεχεια απο το αλλο θεμα) :p
Θα σου έλεγα αυτό που υπενθυμίζω στον εαυτό μου κάθε φορά που βρίσκομαι σε παρόμοια κατάσταση.Quote:
Originally Posted by justme
Ότι είναι μια φάση που πρέπει να περάσω για να πάω παραπέρα. Η οποία είμαι σίγουρη πως θα περάσει, όπως συμβαίνει πάντα.
Με καθησυχάζει πάντα το ότι πρόκειται για κάτι παροδικό αλλά και αναπόφευκτο.
Δεν γίνεται να είμαστε πάντα χαρούμενοι, κεφάτοι, με ενεργητικότητα και διάθεση, ειδικά έπειτα από δύσκολες περιόδους της ζωής μας, όπως αυτή που περνάς τώρα.
Προσωπικά έχω διαπιστώσει ότι είναι απαραίτητες αυτές οι (περαστικές) φάσεις για να αναδιοργανωθούμε σωματικά, ψυχολογικά και πνευματικά. Στην ουσία, είναι πολύ δημιουργικές περίοδοι, που όμως οι διεργασίες γίνονται χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε πλήρως σε συνειδητό επίπεδο.
Αυτή η γνώση που έχω αποκτήσει με τα χρόνια, ότι δηλαδή η μέρα διαδέχεται το σκοτάδι, μου δίνει πάντα κουράγιο και προσπαθώ να μη ζορίζω τον εαυτό μου όταν θέλει να αποσυρθεί και να ξεκουραστεί.
Η γνώμη μου είναι να μην πιέσεις περισσότερο τον εαυτό σου και να τον κρίνεις, προσπαθώντας να ξεφύγεις από αυτό που νιώθεις.
Θα σε συμβούλευα να φερθείς στο μυαλό σου όπως θα φερόσουν στο σώμα σου αν ένιωθες κατάκοπος. Ξεκουράσου, κάνε αυτό που σ' ευχαριστεί (ίσως να είναι το τίποτα) και σε καμιά περίπτωση μη νιώθεις άχρηστος. Απλά, φορτίζεις τις μπαταρίες σου.
Ειλικρινά σε ευχαριστώ marian_m
Μόνο που διάβασα τι έγραψες δάκρυσα.
Απίστευτο το πόσο μπορεί να σε αγγίξει ένα κείμενο ενός αγνώστου....
Κι όμως, είναι κοινή λογική και εμπειρία. Που αποκτήθηκε μέσα από πολλές τέτοιες "κρίσεις"...Quote:
Originally Posted by justme