ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

Λεω να ξεκινησω αισιοδοξα για να μην σας ψυχοπλακωσω καλοκαιριατικα :D Βρισκω τη ζωη μου ΒΑΡΕΤΗ!βαριεμαι και οταν βαριεμαι σκεφτομαι πολυ...ειμαι παθητικο ατομο κ αυτο με καταστρεφει...με κανει πιο ευαλωτη...Ειμαι σε εγρηγορση οταν οι καταστασεις το απαιτουν ομως δεν γινεται συνεχεια να περιμενω τους αλλους να με κινητοποιουν.Εχω χασει τον ελεγχο....και ενω προσπαθω να κανω πραγματα για να εχω ενδιαφερον το βλεπω σαν αγγαρεια και επαναπαυομαι...Δεν ξερω πως να παρω δυναμη και πληροτητα απο τη καθημερινοτητα μου.Η διαθεση μου δεν ειναι καλη.....προκειται για καταθλιψη..?

Τι εννοείς παθητικό άτομο?
Όλοι παθητικοί είναι..
Παρέες έχεις? φίλο?
Αν το 18 είναι η ηλικία σου τότε σε λίγες μέρες θα σου περάσει :P καλοκαίρι είναι θα βρεθεί κάποιος να σου δώσει μια ώθηση του εγώ σου.

Ειμαι δεκαοχτω..εχω δυο τρεις φιλες που συναντιομαστε πιο συχνα τωρα στις διακοπες γιατι οσο ειχαμε σχολειο δεν τις εβλεπα συχνα,η αληθεια ειναι πως θα ηθελα να εχω πιο κοινωνικη ζωη...σχεση δεν εχω.Οταν λεω οτι ειμαι παθητικο ατομο εννοω οτι δεν ειμαι αρκετα δραστηρια..η διαθεση μου δεν ειναι καλη..οταν ξεκιναω μια δραστηριοτητα μετα απο λιγο χανω το ενδιαφερον.Οσο ειχα τις πανελληνιες ημουν μια χαρα...Αλλα γενικα τα δυο τελευταια χρονια νιωθω οτι εχω αλλαξει...δεν ειμαι τοσο ανεμελη...ειμαι λιγο σαν μαραμενο...Υπαρχουν και μερες που αμελω να κανω πραγματα(δουλειες,να φροντισω τον εαυτο μου..)Μου λεπει το κινητρο..?Μια ειμαι καλα μια δεν ειμαι...

Μίλβα, η κατάσταση που περιγράφεις είναι κάτι που συμβαίνει συνήθως μετά από μιά περίοδου έντονης προσπάθειας επίτευξης κάποιου στόχου. Στην περίπτωσή σου αφοσιώθηκες στο στόχο των πανελληνίων και τώρα, ενώ έχεις χαλαρώσει, ο χρόνος σου φαίνεται άδειος και θα ήθελες ιδανικά να τον γεμίσεις με κάτι εξίσου έντονο.

Μην πανικοβάλλεσαι. Μπορεί να ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που λειτουργούν και νιώθουν καλά μόνον όταν βάζουν στόχους στη ζωή τους και προσπαθούν να τους πετύχουν. Υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις. Αν πετύχεις σε κάποια σχολή θα έχεις τις σπουδές σου, θα κάνεις νέες γνωριμίες. Μπορείς να ξεκινήσεις μιά ξένη γλώσσα, κάποιο σεμινάριο π.χ. φωτογραφίας, κάποια αθλητική δραστηριότητα κλπ. Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να εξοικειωθείς με τις περιόδους μοναξιάς. Με τα διαστήματα εκείνα που είσαι -είτε αναγκαστικά, είτε από επιλογή- μόνη με τον εαυτό σου. Είναι κάτι που οι περισσότεροι φοβούνται, και όμως είναι η πιό γόνιμη περίοδος. Τότε μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο, να ακούσεις μουσική, να απολαύσεις τη φύση, κυρίως όμως να συνομιλήσεις με αυτόν τον άγνωστο που είναι ο εαυτός σου. Να μιλήσετε για όνειρα, φόβους, επιθυμίες. Να ανακαλύψεις ποιά σπό συτά που σε απασχολούν είναι δικά σου και ποιά σου έχουν υποβληθεί από το περιβάλλον σου. Οταν μάθεις να συνομιλείς με τον εαυτό σου θα μπορείς να βρίσκεις λύση σε οτιδήποτε σε απασχολεί.

Μην το ξεχνάς: η σχέση με τον εαυτό σου είναι σχέση ζωής...

αυτο το μαραμενο λουλουδι θελει ποτισμα βαζω το λιπασμα βαζεισ το μισχο;

Νομίζω ο τροβαδούρος της αγάπης πιο πάνω τα υπερανέλυσε τα πράγματα χωρίς λόγο.
Miliva αν είσαι ακόμα εδώ σε περίπου ένα μήνα τα ξαναλέμε...αν όχι τότε είχα δίκιο..
Δεν υπάρχει λόγος να προβληματιστείς για τίποτα. Ούτε να διαβάσεις βιβλία ούτε να απολαυσεις τη φύση και σίγουρα δεν υπαρχει λόγος να μιλήσεις με τον εαυτό σου για ονειρα φόβους επιθυμίες.
Είσαι μια χαριτωμένη 18χρονη. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Καλοκαίρι είναι όπως είπα...
Πόσο καιρό είσαι μόνη σου? Θα δεις πως θα περάσει σύντομα και το ένα και το άλλο και το παράλλο.

kaτι τετοια μου τα λεει η κοπελα μου οταν ειχει διαφορους φιλους που δεν ειναι αληθινοι και βαριεται να ασχολιται μαζι τους επιδη δε βρισκει νοημα σε αυτο

Σωστά, τι νόημα έχουν τα βιβλία, η μουσική, η φύση και ο εσωτερικός διάλογος αν δεν είναι χειμώνας κι εσύ 40άρα νοικοκυρά σε απόγνωση? Οταν είσαι 18 ένας γκόμενος είναι αρκετός να καλύψει τα κενά...:)

Οπως και νάχει, καλό είναι να γνωρίζουμε αν προτιμάμε τη θεραπεία της αιτίας ή απλά ένα παυσίπονο. Χρήσιμα και τα δυό, ανάλογα με τη δεδομένη χρονική συγκυρία και τις αντοχές μας.

Δεν χρειάζεται να έχεις αγόρι για να περάσεις ένα τέλεο καλοκαίρι! Εγώ στην ηλικία σου και μέχρι να φύγω για εξωτερικό έβαζα τους φίλους μου πάνω από οποιαδήποτε κοπέλα, τώρα μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω :)

Καλές βουτιές και να θυμάσαι ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη μαυρίζουμε.

ολοι το παθαινουμε αυτο..μην ανησυχεισ..ακομα κ εγω π ειμ υπερδραστηριο ατομο..κανω του κοσμου τσ δραστηριοτητεσ αλλα βαριεμαι ευκολα...ειμαστε κοντα ηλικιακα...εν εχεισ κανενα προβλημα...ειδικα τωρα τ καλοκαιρι π εν εχουμε διαβασμα ειν αστα να πανε..το κατηγοραμε τ σχολειο αλλα καταβαθοσ το αγαπαμε..εγ οταν βαριεμαι κανω τα ε3ησ... φωναζω μια δυο φιλεσ μ κ γενικα οποια μπορει και θελει κανουμε εναν ωραιο καθαρισμο προσωπου κανουμε μπανιο μαζι τα μαλλια κ βαζουμε κρεμεσ κανουμε τα νυχια μασ κανουμε ποδολουτρα κ ολα τ γυναικεια πραγματα..ακομα τ πρωι κανω ηλιοθεραπεια στ μπαλκονι μπασ κ μαυρισω..βγαινω ε3ω τα απογευματα παω γυμναστηριο κολυμβητηριο..γ καφε κανω μπανιο να χαλαρωσω βλεπω καμια ταινια τα μεσημερια και γενικα ψαχνομαι να βρω τιποτα να κανω...παρε ιδεεσ απο την καθημερινοτητα μ γ να μην βαριεσαι..υπαρχουν πολλα πραγματα π μπορουμε να κανουμε απλα βαριομαστε..ειν αυτο π λενε βαρεθηκα να βαριεμαι..

Είδες nick cave?
Βιβλία και αναζητήσεις και αιδίες...όπως είπες...γκόμενος...και σου προστίθεται μετά ο καθαρισμός προσώπου, κρέμες κλπ.
Πόσο ζηλεύω....
Μην παρεξηγηθώ...δεν το λέω υποτιμητικά το "γκόμενος"...λίγο ειρωνικά σίγουρα αλλά όχι υποτιμητικά καθότι είναι η άποψη μου πως όλοι πλέον ζουν μέσα απο την ζωή κάποιου άλλου γιατί έτσι είναι πιο εύκολο. Οπότε μάλλον θεωρείται "κατεστημένο" ο τρόπος ζωής αυτός.
Τα βιβλία οι εσωτερικές αναζητήσεις κλπ είναι για τους απομονωμένους γεροπαράξενους κάθε ηλικίας.

Με τα μαθηματα τι εκανες? Εδωσες εξετασεις?

εν ειν κακο να διαβαζεισ βιβλια κ να κανεισ ερευνα..εγ λατρευω τα βιβλια κ εν ειμ καθολου απομονωμενοσ ανθρωποσ..αλλα εν γινεται να καθεσαι στον καναπε κ να περιμενεισ να γινει κατι κ να σ ταρακουνησει...πρεπει απο μονοσ σ να ταραχτεισ οπωσ λεει κ ο πατερασ μ και να βρεισ κατι να κανεισ...

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Είδες nick cave?
Βιβλία και αναζητήσεις και αιδίες...όπως είπες...γκόμενος...και σου προστίθεται μετά ο καθαρισμός προσώπου, κρέμες κλπ.
Πόσο ζηλεύω....
Μην παρεξηγηθώ...δεν το λέω υποτιμητικά το "γκόμενος"...λίγο ειρωνικά σίγουρα αλλά όχι υποτιμητικά καθότι είναι η άποψη μου πως όλοι πλέον ζουν μέσα απο την ζωή κάποιου άλλου γιατί έτσι είναι πιο εύκολο. Οπότε μάλλον θεωρείται "κατεστημένο" ο τρόπος ζωής αυτός.
Τα βιβλία οι εσωτερικές αναζητήσεις κλπ είναι για τους απομονωμένους γεροπαράξενους κάθε ηλικίας.

---

Λοιπόν, όποτε ακούω πως όλοι ζουν τη ζωή κάποιου άλλλου αναρωτιέμαι: κι αυτός ο άλλος τίνος τη ζωή ζει... της δικής του? Αν ναι, γιατί να μη ζούμε κι εμείς τη δική μας, παραδειγματιζόμενοι από αυτόν? Αν πάλι αυτός ο άλλος ζει τη δική μας ζωή, απλά ανταλλάσσουμε ζωές και όλα οκ!

Πίστεψέ με Τομ, τα βιβλία και οι αναζητήσεις -ανέφερα επίσης τη μουσική και τη φύση, αλλά τα παραλείπεις βλέπω...:)- δεν είναι για απομονωμένους γεροπαράξενους. Είναι γιά νέους κάθε ηλικίας που δε βολεύονται με τις έτοιμες λύσεις και συνταγές που τους σερβίρουν γονείς, δάσκαλοι, αφεντικά και φίλοι. Θα συμφωνήσω όμως οτι τελικά αυτό που μετράει δεν είναι τι σκέφτεσαι ή τι διαβάζεις, αλλά τι πράττεις. Η ζωή θέλει δράση. Και ο έρωτας είναι η πιό ανατρεπτική και απολαυστική μορφή δράσης...

Πιστεψε με τη μουσικη ειδικα δε θα μπορουσα ποτε να την παραλειψω καθοτι ειναι η ζωη μου. Απλα ανεφερα μονο τα 2 πρωτα για χαρη συντομιας και τιποτα παραπανω. Εγω θεωρω οτι ζω την ζωη μου, ναι. Καθοτι δεν εχω κανεναν αλλο την παρουσα στιγμη για να μου δωσει λιγο απο την δικη του. Ο δυσκολος δρομος και παραλληλα ο δρομος που δεν εχω δει να παιρνει καποιος αλλος. Φυσικα και εμενα δεν ειναι ακριβως επιλογη μου αλλιως μαλλον θα ενιωθα καλα με αυτο.
Συμφωνω απολυτα με την τελευταια σου προταση, θα προσθεσω απλα και η πιο 'ευκολη' καθοτι θεωρω πως δεν θελει την παραμικρη προσπαθεια. Ειναι μια μονοπλευρη πραξη που αρκει για να δωσει νοημα στα παντα στη ζωη σου χωρις να κουνησεις το μικρο σου δακτυλακι.Γιαυτο και η αρχικη μου τοποθετηση στο θεμα εδω ηταν τετοια.
Ποσο μαλλον οταν μιλαμε για το 'ασθενες' φυλο και μαλιστα σε μια τετοια ηλικια. Το εχω δει αρκετες φορες το εργο και θεωρω πως ξερω πως τελειωνει. Εκεινη γκρινιαζει μεχρι εκεινος να της δωσει προσοχη. Μετα ολα αλλαζουν και τα βιβλια οι αναζητησεις η μουσικη και η φυση (οριστε) απο αναγκες και προσωπικες απολαυσεις γινονται ποιηματα για την μαζα, τα συναισθηματα ειναι κοινα και τυποποιημενα και η σκεψη σου σταματα εκει που βρισκεται ο αλλος διπλα σου....μεχρι......μεχρι να σκασει η φουσκα.