ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ ΑΥΤΗ...ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΜΕ...

Οταν ειχα πρωτογραψει πριν 6 χρονια εδω...με απασχολουσαν μονο οι κρισεις πανικου....σημερα αυτα ειναι απλες οδοντοκρεμες...δεν ειχα φανταστει ποτε οτι η μοιρα θα με χτυπησει τοσο ασχημα...ηλθα λοιπον στα παλια λημερια...ισως να βρω γνωστους...ισως να βρω νεους ανθρωπους που ζουνε στην κολαση σαν εμενα...ισως καποιος ακουσει την σιωπη μου...ισως μου απλωσει το χερι τωρα που ειμαι εντελως μονη και αβοηθητη...ισως...ισως...ναι σκεφτηκα να δωσω τελος στην εγκεφαλικη μου λειτουργια ουκ ολιγες φορες...και ηλθα σε πολυ οριακα σημεια...σε μια λεπτη κλωστη...φοβαμαι το αγνωστο...μα πιο πολυ φοβαμαι το γνωριμο...τον γνωριμο πονο...το να μην μπορεις απο την θλιψη σου να παρεις ανασα...να παρακαλας να μην ειχες γεννηθει...να λες γιατι σε μενα ολα αυτα...γιατι..δεν θελω να σας κουρασω με την ιστορια μου και το τι με οδηγεισαι εδω...θελω να βρω ανθρωπους να μοθ κρατησοθν το χερι..να μου πουν μια καλη κουβεντα τωρα που ειμαι στο τελος...ευχαριστω...

βρε ρούλα , ποιό τέλος; έλα σύνελθε κορίτσι μου καλό. Το τέλος δεν το ξέρει κανένας. Είναι πασιφανές ότι σε έχει πάρει απο κάτω και σε πάει γαμώντας. Εάν έχεις την υγεία σου κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και πήγαινε μια βόλτα μόνη σου να περπατήσεις. Αδειασε το μυαλό σου και παρακολούθησε θέματα γύρω σου που θα αποτυπώσεις σαν φωτογραφία για αυτά που θα μείνουν όταν εμείς θα φύγουμε. Προχτές το πρωί γέλασα πάρα πολύ με ένα σπουργίτι που πάλεβε με την ουρά του πάνω στο μπαλκόνι μου . είχε μεγάλη τσαντίλα! πήρα μεγάλη χαρά και χαμογέλασα.

Συνηθεια μου...δυστυχως δεν ειναι απλα τα πραγματα..μακαρι να ταν..ειμαι 8 μηνες μεσα στο σπιτι...δεν θελω να βλεπω και να κανω τιποτα...φροντιζω την κατακοιτη μητερα μου και δεν μπορω να της δωσω καμια χαρα πια...34 πια..μονη...μετανοιωμενη απο ενα λαθος που πληρωνω καθε μερα..βλεπω την ζωη να περνα με απιστευτα αργους ρυθμους...καθε μερα βραζω στο ζουμι μου με ενα τεραστιο γιατι εκανα εκεινο το λαθος και η ζωη μου εγινε ετσι...εγω ευθυνομαι και δεν μπορω δυστυχως να αλλαξω κατι πια...μα τιποτα..δυστυχως ξερω και βλεπω το τελος μου με μαθηματικη ακριβεια...οταν αφηνεις την ζωη..σε αφηνει και αυτη..το μονο που θα ηθελα ειναι αν υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να με νοιωσουν να μου μιλησουν..μενω Θεσσαλονικη δυστυχως...μακαρι να μπορουσα και τωρα να φυγω απο εδω...Συνηθεια μου το θεμα ειναι οτι οταν ασθενει η ψυχη..ασθενει μοιραια και το σωμα...και εμενα ακολουθησε και αυτο...ημουν αλλη γυναικα πριν 2 χρονια..δεν με γνωριζω πια...οποιος η οποια ειναι κοντα μου ας ερθει κοντα μου μηπως αυτο βοηθησει...μηπως...σας ευχαριστω παρα πολυ...

καταλαβαίνω ότι είσαι σε μια δύσκολη φάση, έχεις βουλιάξει στο δράμα , σε έχει κουράσει πολύ η φάση με τη μητέρα σου κι αφήνεις τον ανθό των 34 σου ετών να περνά έτσι, συντροφιά και παρηγοριά μπορώ να σου κάνω, λύση , δεν μπορώ να σου δώσω. Δυστυχώς η συνήθεια είναι κι εμένα ο μεγάλος μου εχθρός , μπορώ να σου πώ πως πιο πολύ παλεύω μαζί της καθημερινά παρά με την ιδέα του θανάτου, Αγχώνομαι όταν δεν έχω πολύπλευρη ορατότητα στα θέματα, νομίζω πως γίνομαι ανθρωπάκι, με αγχώνει η ζωή που είναι απλόχερα μπροστά μου και πρέπει να την ζήσω όσο καλύτερα μπορώ. από Σεβασμό!!!! όσο για τα λάθη , τα παίρνουμε μαζί μας, όμως εαν πλήρωσες το τίμημα κι έκανες το καθήκον σου είναι κρίμα να βασανίζεσαι ακόμα. Εαν έκανες το ταμείο σου μήπως χρεώνεσαι ακόμη άδικα απο συνήθεια στο να φταίς? τα πάντα μπορείς να αλλάξεις εαν εκπαιδεύσεις την ματιά σου να βλέπει διαφορετικά. μόνο ένα πράγμα έχεις σίγουρο , οτι αυτή τη στιγμή που μιλάμε είσαι ζωντανή και ικανή να επικοινωνείς το πρόβλημά σου κι ό,τι σε απασχολεί. κι εμένα μου αρέσω πιότερα πριν απο 2 χρόνια στη φωτογραφία , όμως τι να κάνουμε μεγαλώνουμε , αλλάζουμε , είσαι μια άλλη γυναίκα γεγονός που δεν είναι τυχαίο. Αυριο μπορείς να είσαι μια άλλη. Σε ακούω....

τι να σου πω καλη μου...τι να σου πρωτοπω...απο εδω..θα στα στειλω σε προσωπικο μηνυμα μολις βρω το κουραγιο...

ΔΕΝ υπάρχει λάθος και σωστό.
ΔΕΝ υπάρχει πληρωμή ούτε και τόκοι για χρεή
ΝΑΙ υπάρχουν τραύματα, και μάλιστα μερικά πονάνε
Αλλά για σκέψου ειλικρινά εάν τόσα χρόνια μετά υπάρχει κάποιος λόγος να μην αφήνεις (ναι ΕΣΥ δεν αφήνεις) την πληγή να κλείσει.
Ας αφήσει και μία ουλή, ας μείνει και ένα σημάδι.
Αντί για λάθος και σωστό του παρελθόντος προσπάθησε να δείς μία άλλη οπτική. Τι θα έχει θετικό αποτέλεσμα ΤΩΡΑ.
Κουράγιο...
Γράψε, γράψε συχνά, βγάλε από μέσα σου ότι θες, είτε έχεις κουράγιο είτε όχι, υπάρχει κόσμος να σε ακούσει, να σε νιώσει, να σε καταλάβει

ΥΓ1 θα στο γράψω γιατί το πιστεύω. Μην περιμένεις κάποιος να "έρθει". Κάνε το βήμα και "πήγαινε" εσύ.
ΥΓ2 ΚΑι έτσι γιατί ίσως δεν το έχεις δεί και από αυτήν την πλευρά ας σου γράψω και αυτό. Οταν η ψυχή θα νιώσει καλλίτερα και το σώμα θα ξανάρθει στα πάνω του
ΥΓ3 ΔΕΝ είσαι στο τέλος. Σε μιά καινούρια αρχή είσαι. Στην αρχή της προσπάθειας για την ΣΩΤΗΡΙΑ (ένα κομάτι της οποίας είναι και ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ σου)

Ρούλα, αν δε μας πεις τι σου συμβαίνει, πως θα σε βοηθήσουμε. Το βασικότερο, αν δεν το αποδεχτείς εσύ, πώς θα βοηθήσεις τον εαυτό σου?

εχετε δικιο...ευχαριστω παρα πολυ που ανταποκριθηκατε...μολις βρω το κουραγιο θα γραψω αναλυτικα..

Καλησπέρα Ρουλα.Πες μας τι σε απασχολεί και πως μπορούμε να βοηθήσουμε και θα το κάνουμε....

Eπεστρεψαν οι κρισεις πανικου Ρουλα?Αν ναι μην απελπιζεσαι το εργο το ξερεις..Αν ειναι κατι παραπανω περιμενουμε να σε ακουσουμε..Μην το βαζεις κατω ομως.