τι μου εμπνεει εμπιστοσυνη...
απο τις αρκετες φορες που εχω συνομιλησει με ανθρωπους συνηθως εμπιστευομαι αυτους που ομολογουν τα ελλατοματα τους απο την αρχη... αλλα αυτο που συνηθως με κουμπωνει πολυ ειναι οταν βλεπω κατι με καπιο τροπο και οταν το λεω ακουω ψευτικες δικαιολογιες γιατι αυτο συμαινει οτι εκτος του οτι ειναι απιθανο ετσι να διορθωθει θα γινετε συνεχως ολο και χειροτερο. οταν καπιος απλα ομολογει οτι κατι δε παει καλα αυτο σημαινει οτι θελει να το διορθοσει η οτι θελει να το κρατησει υπο ελεγχο.. εγω απο φυσικου μου προτιμω κατι να μη παει καλα και να το γνωριζω παρα να μενει κρυμενο συνεχως και να φουντωνει ολο και περισσοτερο αυτο μου προκαλει μεγαλη ανασφαλεια... οστοσο μου εχει τυχει να γνωρισω και ανθρωπους αμετανοητους που παραδεχτηκαν οτι κακο εκαναν και συνεχισαν ακαθεκτοι το βιολι τους.... αν και αυτο δεν ειναι συνηθισμενο....